2 Samuèl 17

₁Akitopèl ngomong marang Absalom: “Kula supaya dililani milih wong 12.000, kula banjur bakal budal ngoyak Daved ing wengi kuwi uga. ₂Kula bakal nyerang piyambaké mumpung kesel lan kendo semangaté terus kula nggawé kagèt; kabèh sing mèlu ratu bakal pada mlayu, lan kula bakal bisa matèni ratu déwé. ₃Karo mengkéné kula bakal nggawa kabèh wong marang sampéyan kaya mantèn wadon mulih marang bojoné. Dadi sing sampéyan golèki nyawané wong siji, kanggo kabèh wong olèha slamet.” ₄Rembukan mengkono kuwi disetujoni karo Absalom lan para tuwa-tuwané Israèl.

₅Nanging Absalom terus ngomong: “Husai wong Arki kuwi uga tyeluken, supaya aku pada krungu, sing dadi rembukané.” ₆Bareng Husai wis nemoni ing ngarepé Absalom, terus diomongi mengkéné: “Mengkéné rembukané Akitopèl; apa rembukan iki kita turut? Nanging yèn ora, hayuk kowé ngomonga.” ₇Husai terus ngomong marang Absalom: “Rembuk sing diomongké Akitopèl kuwi ora apik.” ₈Semauré Husai menèh: “Sampéyan apa ora ngerti, yèn bapakmu lan para suradadu-suradaduné kuwi pada penggedéné, lan yèn kabèh pada lara atiné, kaya bruwang sing kélangan anak ing ara-ara. Apa malih bapakmu kuwi suradadu sejati, balané ora dililani turu. ₉Mesti saiki ndelik ing guwa utawa salah sijiné panggonan. Yèn ing majuné perang kaping pisan ana wong sing mati lan wong krungu perkara kuwi, mesti pada tyerita: Suradadu sing mèlu Absalom wis pada kalah. ₁₀Senajan wong sing gagah rosa-rosa lan sing atiné kaya singa, mesti terus bakal nglokro babar pisan, awit kabèh suradadu Israèl ngerti, yèn bapakmu kuwi salah sijiné penggedéné suradadu lan para balané sing mèlu piyambaké kuwi pada gagah rosa-rosa. ₁₁Mulané kula ngomongi rembuk, supaya kabèh wong wiwit sangka Dan tekan ing Bèrsyéba pada diklumpukna, kaya wedi ing pinggir segara okèhé lan sampéyan déwé uga kudu mimpin perang. ₁₂Yèn kita pada nyerang marang piyambaké ing salah sijiné panggonan tarupé, kita terus pada ngebyuki kaya ebun sing tiba ing bumi, nganti ora ana sing bisa mblayu, ya piyambaké ya sing pada ngetutké. ₁₃Lan yèn piyambaké mundur mlebu menyang salah sijiné kuta, kabèh suradaduné Israèl bakal nyingseti kuta kuwi karo tali lan bisa kita giring tekan ing kali, nganti ora ana krikil siji waé sing ijik ditemokké ing kono.”

₁₄Absalom terus ngomong lan sakkèhé wong Israèl pada ngomong: “Rembuké Husai, wong Arki kuwi, luwih apik tenimbangané karo rembukané Akitopèl.” Awit wis dadi karepé GUSTI, yèn rembuké Akitopèl sing apik kuwi, diendek, supaya nekakké tyilaka marang Absalom.

₁₅Husai terus omong marang imam Sadok lan imam Abyatar: “Mengkéné-mengkono rembukané Akitopèl marang Absalom lan marang para pinituwané bangsa Israèl, nanging rembuk kula mengkéné-mengkono.” ₁₆Mulané, sampéyan gelis-gelis ngekèkana kabar marang Daved, mengkéné: “Mengko wengi, sampéyan aja nganti turu ing panyebrangan sing menyang ara-ara samun, nanging gelisa nyabrang supaya ratu lan kabèh wong sing ngetutké aja nganti entèk kabèh.” ₁₇Nanging Yonatan lan Ahimaas ngentèni ing En-Rogèl lan saben-saben ana abdi wadon sing teka ngekèki kabar, kuwi terus pada dikabarké marang Daved, awit dèwèké ora olèh mlebu kuta supaya aja nganti konangan. ₁₈Nanging waktu kuwi ana wong nom sing weruh, terus ngomongi marang Absalom. Dadiné wong loro kuwi gelis-gelis lunga, lan bareng tekan ing omahé sakwijiné wong Bahurim, sing nduwé sumur ing platarané, terus pada nyemplung ing sumur kono. ₁₉Wong wadon kuwi terus njupuk tutup, dijèrèng ing bolongané sumur mau lan disebari las-lasan gandum, nganti ora kétok apa-apa. ₂₀Para abdiné Absalom teka ing omahé wong wadon kuwi, terus takon: “Ahimaas lan Yonatan ing ngendi?” Semauré wong wadon kuwi marang wong-wong kuwi: “Wongé wis pada nyabrang ing kali kuwi.” Awit enggoné nggolèki ora ketemu, terus pada bali mulih menyang Yérusalèm.

₂₁Bareng wong-wong kuwi wis pada lunga, wong loro mau mentas sangka sumur, terus ngomongi marang Daved lan ngomong: “Sampéyan kula njaluk tata-tataa lan terus gelis nyabrang ing kali kuwi, awit mengkéné-mengkono rembukané Akitopèl kanggo sampéyan.”

₂₂Ratu kabèh wong-wongé terus pada tata-tataa lan nyabrang ing laut Yordan. Waktu wayah byar ésuk ora ana wong siji-sijia sing kèri sing ora nyabrang ing laut Yordan. ₂₃Bareng Akitopèl weruh, yèn rembuké ora digapé, terus nglapaki kimaré lan budal mulih menyang omahé, ing kutané, nata kebutuhané omahé, terus mati nggantung. Mengkono patiné Akitopèl, terus dikubur ing kuburané bapaké.

₂₄Daved teka ing Mahanaim, waktu Absalom nyabrangi laut Yordan, ditutké sakkèhé wong Israèl. ₂₅Absalom ngangkat Amasa dadi penggedéné suradadu, nggentèni Yoab. Amasa kuwi anaké wong sing jenengé Yitra, wong Israèl, sing rabi Abigal anaké Nahas, seduluré wadon Seruya, ibuné Yoab. ₂₆Wong Israèl lan Absalom pada ngepung maju ing tanah Giléad.

₂₇Bareng Daved teka ing Mahanaim, Sobi anaké Nahas sangka Raba, kutané turunané Amon, Makir anaké Amièl sangka Lodebar, lan Barsilai, wong Giléad sangka Rogelim, pada ngeteri kasur lan ambèn, ₂₈bokor, wadah-wadah kwali, uga gandum, jewawut, glepung, roti gandum, katyang gedé, katyang tolo, katyang tyilik, ₂₉madu, kèju mèlek, wedus-wedus, lan kèju sapi, kanggo mangan Daved lan wong-wongé, awit tembungé: “Wong kuwi ing ara-ara samun mesti pada kesel lan ngelih.”