2 Samuèl 16

₁Waktu mlakuné ratu ijik waé ngliwati putyuké gunung, Siba, abdiné Méfibosèt metuk ratu nggawa kimar sak rakit, sing dilapaki, diemoti roti 200 iji, kuku kismis 100 emplèk, woh-wohan ing waktu panas 100 lan anggur sak kantong. ₂Ratu terus takon marang Siba: “Kepriyé karepmu iki?” Tembungé Siba: “Kimar kuwi kanggo tumpakané para bojo lan anakmu; roti lan woh-wohan kuwi kanggo pangan para abdi lan anggur kuwi kanggo ombèn-ombèné wong-wong sing kekeselen ing ara-ara samun.” ₃Ratu terus takon: “Anaké bendaramu ing ngendi?” Semauré Siba: “Piyambaké ing Yérusalèm, awit tembungé: Ing dina iki turunané Israèl bakal mbalèkké kratoné bapakku marang aku.” ₄Ratu terus ngomong marang Siba: “Yèn mengkono sak duwèké Méfibosèt dadia duwèkmu.” Semauré Siba: “Kula manut. Muga kula tetep olèh kawelasan ing ngarepé sampéyan, duh bendara ratu kula.”

₅Bareng Daved teka ing Bahurim, ana wong njedul sangka kono, klebu sangka sanak seduluré Saul, jenengé Simèi anaké Géra. Wong kuwi tanpa mandek enggoné nyepatani karo nyedaki Daved. ₆Daved lan para abdiné pada dibandemi watu, senajan sakkèhé suradaduné lan para penggedéné pada ngubengi ing sak kiwa-tengené. ₇Mengkéné semauré Simèi, waktu nyepatani: “Lungaa, lungaa hé wong sing ngutahké getih, wong dursila! ₈GUSTI wis mbayar getihé para brayaté Saul marang kowé, sing kok gentèni dadi ratu. GUSTI wis masrahaké kalungguhnamu marang anakmu Absalom. Lan saiki kowé ngalami sangsara, awit kowé wong sing ngutahké getih.” ₉Abisai anaké Seruya terus ngomong marang ratu: “Kenèng apa asu mati kuwi nyepatani sampéyan, bendara ratu kula? Mbok dililani kula nyabrang lan ngetok guluné.” ₁₀Nanging ratu ngomong: “Hé, anak-anaké Seruya, apa urusanku marang kowé? Bèn ta nyepatani aku. Awit sak umpama GUSTI ngomong marang wong kuwi: Daved sepatanana, sapa sing bakal wani takon: Kenèng apa kowé kok nandangi mengkono?” ₁₁Ratu ngomong menèh marang Abisai lan marang sakkèhé para abdiné: “Awit anakku déwé waé ngarah nyawaku, malah menèh turunané Bényamin iki saiki. Wis jarké waé, bèn nyepatani awit GUSTI sing mréntah marang wong kuwi mengkono. ₁₂Menawa GUSTI bakal mikir marang kasangsaranku iki lan Panjenengané mbales kabetyikan marang aku kanggo gantiné enggonku disepatani ing dina iki.” ₁₃Daved terus nerusaké mlakuné ditutké para abdi, nanging Simèi mlaku terus nuruti putyuk gunung adu-arep karo dèkné lan karo mlaku tansah nyepatani, mbandemi watu lan ngabul-abul lebu. ₁₄Ratu kesel banget waktu teka ing pinggiré laut Yordan uga kabèh wong sing pada ngetutké, lan terus pada ngasuh ing kono.

₁₅Absalom lan sakkèhé wong Israèl pada mlebu ing kuta Yérusalèm, lan Akitopèl ya mèlu. ₁₆Bareng Husai, wong Arki, kantyané Daved, nemoni ing ngarepé Absalom, terus ngomong: “Urip kanggo ratu, urip kanggo ratu!” ₁₇Absalom ngomong marang Husai: “Apa kaya mengkéné iki kasetianmu marang kantyamu? Kenèng apa kowé ora mèlu karo kantyamu?” ₁₈Husai terus ngomong marang Absalom: “Ora, nanging piyambaké sing dipilih karo GUSTI lan karo rayat kuwi lan karo saben wong Israèl, ya piyambaké kuwi sing ngwasani kula, lan sing kula éloni. ₁₉Apa malih sapa sing bakal kula éloni? Apa duduk anaké? Kaya déné enggèn kula ngabdi marang bapakmu, mengkono uga kula bakal ngabdi marang sampéyan.”

₂₀Absalom terus ngomong marang Akitopèl: “Mrénéa aku njaluk rembukmu, apa sing kudu tak lakoni?” ₂₁Akitopèl terus semaur: “Sampéyan kula njaluk nuroni para bojoné wayuhé bapakmu, sing ditinggal nunggu kraton. Yèn dikrungu karo kabèh wong Israèl, yèn sampéyan wis nggawé sampéyan déwé disengiti karo bapakmu, nganti kabèh wong sing mèlu sampéyan, bakal pada dikuwatké atiné.” ₂₂Absalom terus digawèkké tarup ing payoné balkon, lan Absalom terus nuroni para bojoné wayuhé bapaké karo diweruh wong Israèl kabèh. ₂₃Ing waktu semono rembuké sing diomongké karo Akitopèl kuwi dianggep pada karo tembung sing sangka Gusti Allah; kaya mengkono kabèh rembuké Akitopèl, ya dianggep ngono karo Daved ya karo Absalom.