2 Samuèl 22

“Duh GUSTI, gunung watuku, pager watu pangungsèn lan Juruslamet kula.

₃Gusti Allah, gunung watuku, pangungsèn kula, tamèng kula, sunguné keslametan kula, kuta pager watu kula,

panggonan pangungsèn kula, Juruslamet kula;

Panjenengan sing ngluwari kula

sangka penggawé ala.

₄Kula mbengok: Pinujia GUSTI!

Awit aku wis luwar sangka tangané mungsuhku.

₅Ombaké pati wis ngepung aku,

banjiré pati wis ngebyuki aku;

₆tali-taliné ndonyané wong mati wis nggubet aku,

jireté pati wis dipasang ing ngarepku.

₇Waktu aku ngalami kangèlan, aku sambat marang GUSTI,

marang Gusti Allahku enggonku sambat.

Lan Panjenengané ngrungokké swaraku sangka omahé,

sambatku njaluk tulung mlebu ing kupingé.

₈Bumi terus horek gonjang-ganjing,

dasaré langit geter

lan horek awit sangka mulat-mulat nesuné.

₉Kebul kemebul sangka irungé,

geni mulat-mulat sangka tutuké,

karo mawa murup metu sangka Panjenengané.

₁₀Dèkné mentiungké langit, terus medun,

petengé mendung ing sak ngisoré sikilé.

₁₁Panjenengané numpak kerup, terus mabur,

lan kétok ing swiwiné angin.

₁₂Lan Panjenengané nggawé pepeteng sak ubengé dadi tarupé,

banyu udan sing peteng, mendung sing peteng.

₁₃Awit padangé klélap ing ngarepé

terus dadi mawa murup.

₁₄GUSTI nekakké gluduk sangka nduwur,

Sing Mahaluhur mbengokké swarané.

₁₅Panah-panahé pada utyul, nganti musuhé pada pating plentyar,

ya kuwi klélap bledèk, nganti pada buyar kabèh.

₁₆Dasar-dasaré segara terus pada kétok,

dasar-dasaré ndonya pada kétok,

awit nesuné GUSTI

lan sebulané napasé sangka irungé.

₁₇Panjenengané ngelungké tangané sangka nduwur,

nyandak aku lan ngentasaké aku sangka banjir.

₁₈Panjenengané ngluwari aku sangka tangané mungsuhku sing rosa-rosa,

sangka wong sing pada sengit marang aku,

awit kekuwatané ngungkuli aku.

₁₉Pada nyegat aku ing dinaku sing apes,

nanging GUSTI dadi sèndènanku.

₂₀Panjenengané ngetokké aku menyang ing panggonan sing padang,

Panjenengané nylametké aku, awit seneng marang aku.

₂₁GUSTI nindakké marang aku apa sing tyotyok karo kebeneranku,

Panjenengané mbales marang aku timbang karo resiké tanganku.

₂₂Awit aku nurut enggonku mlaku ing dalané GUSTI,

lan ora nyingkur Gusti Allahku kaya wong ala.

₂₃Awit aku nggatèkké kabèh angger-anggeré,

lan ora nyimpang sangka sing ditetepaké.

₂₄Tindak-tandukku aja nganti tyiri ing ngarepé,

lan njaga aja nganti aku nandangi salah.

₂₅Awit GUSTI mbales marang aku miturut kebeneranku,

lan kesutyianku ing mripaté.

₂₆Kanggo wong setia, Panjenengan nandangi setia,

kanggo wong sing tanpa tyiri,

Panjenengan nandangi tanpa tyiri,

₂₇kanggo wong sing sutyi Panjenengan nandangi sutyi,

nanging kanggo wong sing nyimpang

Panjenengan nandangi mbulat-mbulet.

₂₈Bangsa sing ditindes Panjenengan mitulungi,

nanging mripat Panjenengan nglawan wong-wong sombong,

bakal Panjenengan asoraké.

₂₉Awit Panjenengan kuwi dimar kula, duh GUSTI,

lan GUSTI madangi pepeteng kula.

₃₀Ing kumpulan Panjenengan kula wani metuki grombolan,

lan yèn karo Gusti Allah kula, kula wani nglumpati témbok.

₃₁Nanging Gusti Allah kuwi dalané sampurna,

pitutur-pituturé GUSTI kuwi murni,

Panjenengané kuwi dadi tamèng kanggo kabèh wong,

sing ngiyup marang Panjenengané.

₃₂Awit sapa ta sing dadi Gusti Allah kejaba mung GUSTI,

lan sapa ta sing dadi gunung watuku kejaba Gusti Allah kita?

₃₃Mung Gusti Allah déwé sing dadi pangungsènku sing kuwat,

lan ngrata dalanku;

₃₄sing ndadèkké sikilku kaya waé sikil menjangan,

lan ngedekké aku ing gunung;

₃₅sing mulangi tanganku kanggo perang,

nganti tanganku bisa mentèng gendéwa tembaga.

₃₆Kula uga Panjenengan kèki tamèngé keslametan kula,

lan katrésnan Panjenengan wis nggedèkké kula.

₃₇Panjenengan ngekèki panggonan jembar kanggo jangkah kula,

lan polok kula ora téklok.

₃₈Mungsuh kula, kula oyak-oyak terus kula entèkké,

lan ora pisan-pisan mbalik sak durungé pada kula entèkké;

₃₉kula entèkké lan kula ejur, nganti ora tangi menèh,

lan pada ambruk ing ngisoré taleré kula.

₄₀Panjenengan wis nyingseti bangkèkané kula karo karosan kanggo perang.

Wong-wong sing ngadek nglawan kula,

Panjenengan telukké ing ngisoré pangwasané kula.

₄₁Mungsuh kula Panjenengan dadèkké mlayu sangka kula,

wong sing nyengiti kula, pada kula entèkké.

₄₂Pada sambat njaluk pitulungan, nanging ora ana sing mitulungi,

pada ngaduh-aduh marang GUSTI,

nanging ora dikèki semaur.

₄₃Pada kula giles nganti kaya lebuné lemah,

kula kalahké lan kula idak-idak kaya blétokan ing dalan.

₄₄Lan Panjenengan ngutyuli kula sangka rétyoké bangsa kula,

Panjenengan njaga marang kula kaya déné penggedéné para bangsa;

bangsa sing ora kula kenal pada ngabdi marang kula.

₄₅Wong mantya pada teluk ndilat marang kula,

ijik waé kupingé krungu,

terus pada sujut marang kula.

₄₆Wong mantya pada putyet alum,

lan gemeter metu sangka pageré.

₄₇GUSTI kuwi sing urip! Pinujia gunung watuku,

diluhurna Gusti Allah watuné keslametanku.

₄₈Gusti Allah sing mbales aku,

lan nelukné para bangsa ing sak ngisoré pangwasaku,

₄₉lan wis ngluwari aku sangka tangané mungsuhku.

Lan Panjenengan wis ngluhurké kula ngungkuli sing tandang nglawan kula;

Panjenengan wis ngluwari kula sangka para tukang penggawé ala.

₅₀Mulané kula bakal ngidungké maturkesuwun, ngadep marang Panjenengan, duh GUSTI, ing antarané para bangsa,

lan kula bakal ngidungké kidung kanggo asma Panjenengan.

₅₁Panjenengané ngekèki katentreman sing gedé marang ratu sing diangkat,

lan nindakké katrésnan marang sing dijebatani,

marang Daved lan anak putuné nganti sak lawas-lawasé.”