1Ngertia, yèn ing dina pungkasan bakal ana waktu sing rekasa. 2Wong bakal pada mung mikir awaké déwé lan kesenengané banda. Bakal pada umuk lan gemunggung, bakal dadi tukang mitenah, bakal wani karo wong tuwa lan ora ngerti maturkesuwun, ora perduli marang agama, 3ora ngerti nrésnani, ora gelem rukun, seneng ngèlèk-èlèké wong, ora bisa ngendalèni urip, galak, ora seneng sing betyik, 4seneng goroh, ora dawa nalaré, kementus, luwih seneng nuruti hawa-nepsuné tenimbang nuruti marang Gusti Allah. 5Enggoné pada nindakké pangabekti mung tyara lair waé, nanging sejatiné pada nyélaki kekuwatané, wong-wong kuwi dohana! 6Awit ing antarané wong-wong kuwi ana sing pada nlusup mlebu ing omahé wong liyané lan mbujuk wong-wong wadon sing ringkih sing kabotan dosa lan dikwasani karo hawa-nepsuné rupa-rupa, 7lan senajan kepéngin tansah diwulangi, nanging ora tau bisa weruh marang kabeneran. 8Pada kaya Yanès lan Yambrès enggoné pada nglawan Moses, mengkono uga wong-wong mau pada nglawan kabeneran. Pikirané bobrok lan pertyayané ora sembada. 9Nanging wong-wong kuwi wis mesti ora bakal luwih maju, awit kayadéné Yanès lan Yambrès, bodoné kuwi bakal konangan karo wong kabèh.
10Nanging kowé wis nampani lan nindakké piwulangku, tyaraku urip, panemuku, pertyayaku, kesabaranku, katrésnanku lan katemenanku. 11Kowé wis mèlu nampa panganiaya lan ngalami sangsara kaya sing wis tak rasakké ing Antiokia lan ing Ikonium lan ing Listra. Sak kabèhé panganiaya kuwi tak lakoni lan Gusti wis ngluwari aku sangka kuwi kabèh. 12Pantyèn saben wong sing arep urip karo nindakké pangabekti ing sak njeruhné Kristus Yésus, kuwi bakal nampa panganiaya. 13Nanging wong ala lan lityik kuwi alané bakal saya ndadra, pada nasarké lan disasarké. 14Nanging kowé ngantepana kabeneran sing wis kok tampa lan kok yakini, karo tansah éling marang wong sing wis mulangké kuwi marang kowé. 15Elinga uga, yèn wiwit tyilik kowé wis kenal Kitab, sing bisa ngekèki kawityaksanan marang kowé lan nuntun kowé marang keslametan awit sangka pertyaya marang Kristus Yésus. 16Sak kabèhé tulisan ing Kitab kuwi diwahyuké karo Gusti Allah lan migunani kanggo mulangi, kanggo melèhké kesalahan, kanggo mbangun kelakuan lan kanggo nggulawentah wong sak njeruhné kabeneran. 17Awit sangka mengkono saben wong duwèké Gusti Allah kuwi dilengkapi kanggo nindakké sak kabèhé penggawé betyik.
