Pétrus lan Yohanes ing ngarepé pangwasa hukum
1Nalika Pétrus lan Yohanes ijik ngomongi wong okèh, dadakan pada katekan para imam lan pimpinané tukang njaga Griya Sutyi lan para wong Saduki. 2Wong-wong kuwi pada nesu banget, jalaran wong loro kuwi pada mulangi marang wong okèh lan ngabaraké, yèn ing Yésus ana tanginé wong mati sangka antarané wong mati. 3Terus pada dityekel lan dikunjara nganti dina sésuké, awit wantyiné wis wiwit peteng. 4Nanging wong sing pada ngrungokké piwulangé mau okèh sing pada pertyaya, banjur tyatyahé wong lanang kira-kira dadi 5000 wong. 5Tyeritané esuké para pengarepé wong Ju lan para pinituwa lan para juru Torèt pada nganakké kumpulan ing Yérusalèm 6karo imam gedé Hanas lan Kayafas, Yohanes lan Alèksander uga wong kabèh, sing ijik turunané imam gedé. 7Pétrus lan Yohanes terus diadepaké nang ngarepé kumpulan lan wiwit didelok karo ditakoni, ngéné: “Penggawéanmu sing mengkono mau karo pangwasa apa lan atas jenengé sapa?” 8Pétrus, kebak karo Roh Sutyi, terus ngomong: “Para pengarepé bangsa lan para pinituwa, 9awit saiki kita pada dipréksa bab penggawé apik marang wong lara lan kudu nerangaké karo pangwasa apa wong kuwi enggoné diwaraské, 10mulané sampéyan kabèh uga sak bangsa Israèl pada kita kèki ngerti, yèn kuwi awit sangka asmané Yésus Kristus wong Nasarèt, sing wis sampéyan salip, nanging sing wis ditangèkké sangka antarané wong mati karo Gusti Allah - ya awit sangka Yésus kuwi wong kuwi bisa ngadek, ditemokké wis waras ing ngarepé sampéyan saiki. 11Yésus kuwi
watu sing kebuwang karo para tukang nggawé omah, ya kuwi sampéyan déwé,
nanging Panjenengané wis dadi watuné pojokan.
12Karo menèh ora ana keslametan ing sapa waé, kejaba ing Panjenengané, awit ing sak kurepé langit iki ora ana asma liyané sing dikèkké marang manungsa, sing dadi dalané keslametan kita.”
13Bareng kumpulan weruh kekendelané Pétrus lan Yohanes lan weruh yèn wong loro kuwi mung wong lumrah lan duduk wong sekolah duwur, terus pada nggumun lan pada éling, yèn wong loro kuwi pada dadi muridé Yésus. 14Nanging awit pada weruh wong sing diwaraské kuwi ngadek ing sandingé para rasul, dadi ora bisa mbantah apa-apa. 15Para rasul terus dipréntahké metu sangka panggonan kumpulan, pangwasa hukum terus rembukan, 16tembungé: “Wong kuwi kudu kita kapakké? Awit wis nyata, kanggo kabèh wong sing manggon ing Yérusalèm, yèn wong loro kuwi pada nganakké mujijat sing wéla-wéla, sing ora bisa kita sélaki. 17Mung waé supaya bab kuwi aja nganti mundak kasebar ing sak tengahé wong okèh, apiké wong loro kuwi kita intyim, supaya aja nganti rembukan menèh karo sapa waé atas asmané Yésus.” 18Bareng wong loro kuwi wis dipréntahké mlebu, pada dipenging supaya aja pisan-pisan menèh rembukan utawa mulangi menèh karo asmané Yésus. 19Nanging Pétrus lan Yohanes pada nyauri: “Endi sing bener ing ngarepé Gusti Allah: nuruti marang sampéyan kabèh apa marang Gusti Allah. 20Awit kanggo kita ora bisa meneng anggèn kita pada rembukan bab apa sing wis pada kita weruh lan sing wis pada kita rungokké.” 21Pangwasa hukum mundak banget enggoné ngantyam marang para rasul mau, nanging pungkasané ya terus pada dililani lunga, awit pengadilan ora nemokké bab sing kena kanggo ngukum, lan wong okèh pada ngluhurké asmané Gusti Allah, awit sangka anané bab sing tas waé kelakon. 22Jalaran wong sing diwaraské karo mujijat kuwi umuré wis luwih sangka patang puluh taun.
Pandongané pasamuan
23Sakwisé ditulungi, Pétrus lan Yohanes terus nemoni kantya-kantyané lan nyeritakké bab apa sing wis dipréntahké karo para pengarepé imam lan para pinituwa. 24Bareng para kantyané krungu bab kuwi, terus pada bebarengan nyebut marang Gusti Allah, semauré: “Duh Gusti, Panjenengan sing nggawé langit, bumi, segara lan sak isiné kabèh, 25lan wis ngomong karo Roh Sutyi lantaran abdi Panjenengan Daved, para leluhur kita, mengkéné:
Kenèng apa para bangsa pada grejekan,
lan para taleré-bangsa pada ngréka-ngréka perkara sing tanpa guna?
26Para ratu ing ndonya pada tata-tata
lan para pemimpin pada nglumpuk
arep nglawan marang Gusti lan marang Sing dijebatani.
27Awit sakjané Hérodes lan Pontius Pilatus, karo para bangsa lan taleré-bangsa Israèl wis pada nglumpuk ing kuta kéné, arep nglawan Yésus, Abdi Panjenengan sing sutyi, sing Panjenengan jebatani 28supaya nandangi kabèh sing wis Panjenengan temtokké kawit wiwitan karo pangwasa lan karep Panjenengan. 29Nanging saiki, duh Gusti, Panjenengan supaya gelem weruh wong-wong sing pada medèn-medèni marang kita, lan para abdi Panjenengan supaya pada dikèki kekendelan kanggo ngabaraké tembungé Panjenengan. 30Supaya Panjenengan gelem ngelungké tangan Panjenengan, sing nekakké kewarasan, uga nganakké tanda-tanda lan mujijat-mujijat karo asmané Yésus, Abdi Panjenengan sing sutyi.” 31Nalika pada ndedonga, panggonané kumpulan terus horek lan kabèh pada kebak karo Roh Sutyi, lan terus pada ngabaraké tembungé Gusti Allah karo kendel.
Uripé Pasamuan Wiwitan
32Lan kumpulané wong sing wis pertyaya kuwi pada tunggal ati lan tunggal pikiran lan ora ana wong siji-sijia sing ngomong, yèn bandané kuwi duwèké déwé, nanging samubarang pada dadi duwèké bebarengan. 33Terus para rasul enggoné nyeksèni bab tanginé Gusti Yésus karo pangwasa sing gedé lan kabèh pada kalubèran karo kawelasan. 34Awit ora ana wong siji-sijia ing sak kumpulan sing kekurangan, awit wong kabèh sing nduwé lemah utawa omah, kuwi pada didol, payuné digawa, 35dipasrahké ing ngarepé para rasul, terus didum-dumké marang saben wong, miturut kebutuhané.
36Semono uga Yosèf, sing diparapi Barnabas karo para rasul, tegesé anaké panglipuran, wong Lèwi sangka Siprus. 37Kuwi nduwé kebon, didol, duwit payuné terus digawa dipasrahké ing ngarepé para rasul.
