1Ing sakwijiné dina, waktu sembayang, ya kuwi jam telu awan, Pétrus lan Yohanes pada lunga menyang Griya Sutyi. 2Ing kono ana wong lumpuh wiwit lair, mulané saben dina digéndong lan didèkèkké ing sak tyedaké gapurané Griya Sutyi sing diarani Gapura Apik, supaya ngemis marang wong sing pada mlebu menyang Griya Sutyi. 3Bareng wong mau weruh Pétrus lan Yohanes arep mlebu menyang Griya Sutyi, terus njaluk pawèh. 4Wong loro kuwi pada weruh wong kuwi lan Pétrus terus ngomong: “Kita pandengen.” 5Wong mau ya terus mandeng marang wong loro kuwi karo pengarep-arep bakal dikèki apa-apa. 6Nanging Pétrus terus ngomong: “Emas lan slaka aku ora nduwé, nanging sing aku nduwé, kowé tak wènèhi: Ing asmané Yésus Kristus, wong Nasarèt kuwi, ngadeka lan mlakua!” 7Pétrus terus nyekel tangané tengen wong mau, nulungi enggoné ngadek. Sak nalika kuwi uga sikilé lan poloké wong mau dadi kuwat, 8terus mlumpat lan mlaku mrana-mréné, terus mèlu wong loro kuwi mlebu menyang Griya Sutyi, karo jingklak-jingklak lan memuji marang Gusti Allah. 9Wong-wong kabèh weruh enggoné mlaku karo memuji marang Gusti Allah kuwi 10terus pada ora pangling, yèn wong kuwi sing kaya adaté lungguh ngemis ing Gapura Apik ing Griya Sutyi, terus pada nggumun banget marang apa sing wis kelakon kanggo wong mau.
11Awit wong kuwi tansah ngetutké Pétrus lan Yohanes, mulané wong okèh sing pada nggumun banget kuwi kabèh pada teka ngrubung ing balé sing diarani balé Salomo. 12Bareng Pétrus weruh wong okèh kuwi, terus ngomong: “Para sedulur Israèl, kenèng apa sampéyan kabèh pada nggumun marang lelakonan kuwi lan apa sebabé sampéyan pada ndelok marang kita wong loro, kaya-kaya sing ndadèkké wong kuwi bisa mlaku, awit sangka pangwasa utawa pangabekti kita wong loro? 13Gusti Allahé Abraham, Isak lan Yakub, Gusti Allahé leluhur kita wis mulyakké Abdiné, ya kuwi Yésus sing sampéyan pasrahaké lan sampéyan tampik ing ngarepé Pilatus, senajan Pilatus mutusi yèn Panjenengané kudu diluwari. 14Nanging sampéyan wis nampik sing Sutyi lan Bener, lan milih wong sing nggawé pati, supaya dikèkké marang sampéyan. 15Dadi sampéyan matèni Panjenengané sing dadi Sumberé Urip, nanging terus wis ditangèkké karo Gusti Allah sangka antarané wong mati; lan kanggo bab kuwi kita sing pada dadi seksiné. 16Awit sangka pertyaya marang asma Yésus kuwi, mila asma kuwi wis klakon nguwatké wong sing sampéyan deleng lan sing sampéyan kenal iki; lan ya pertyaya kuwi sing njalari warasé wong kuwi ing ngarep sampéyan kabèh. 17Para sedulur, kula ngerti, yèn anggèn sampéyan pada nandangi mengkéné kuwi, awit sangka kurangé pangertèn, pada kaya para penggedé sampéyan kabèh. 18Nanging karo tyara mengkéné, Gusti Allah wis klakon netepi apa sing waktu ndisik diomongké lantaran para nabi-Né, ya kuwi yèn Mésias sing diutus kuwi kudu ngalami sangsara. 19Awit sangka kuwi, pada élinga lan pada mratobata, supaya dosa sampéyan dingapura, 20supaya Gusti terus ngekèki waktu sing nggawé lega lan ngutus Yésus, sing kawit wiwitan wis ditemtokké dadi Kristus kanggo sampéyan kabèh. 21Kristus kuwi kudu njagong ing swarga nganti teka waktuné pulihé samubarang kabèh, kaya sing wis diomongké karo Gusti Allah lantaran para nabi-Né sing sutyi nalika jaman mbiyèn. 22Apa ora wis diomongké karo Moses, ‘Gusti Allah bakal ditetepaké nabi sangka antarané para sedulurmu, pada kayadéné aku. Ya kuwi pada rungokna marang Panjenengané lan sak kabèhé tembungé sing bakal dikèkké marang kowé. 23Bakal kelakon, wong kabèh sing ora ngrungokké nabi kuwi, bakal ditumpes sangka antarané umat.’ 24Supaya kabèh nabi sing naté ngetokké tembungé, wiwit Samuèl lan sakwisé, wis pada ngomongké bab jaman iki. 25Ya sampéyan kabèh kuwi sing nampa nubuat-nubuat kuwi lan olèh bagéan ing perjanjian sing dianakké karo Gusti Allah karo leluhur kita, nalika Panjenengané ngomong marang Abraham: Awit sangka turunanmu, sak kabèhé bangsa ing sak lumahé bumi bakal kaberkahan. 26Lan sing ndisik déwé ya kanggo sampéyan kabèh kuwi enggoné Gusti Allah nangèkké Abdiné lan ngutus Panjenengané ngéndangi sampéyan kabèh, supaya Panjenengan pada diberkahi lan nuntun sampéyan déwé-déwé ninggalké sak kabèhé sing ala.”
