Nglawan tumindak sak wenang-wenang
1“Yèn ana wong perkaran sak untara sing pada ngadep marang pengadilan njaluk adil, sing bener ya dibenerna lan sing salah diukuma. 2Nanging yèn sing salah kuwi apik diukum gebuk, rèkter terus kongkona wong mau mengkurep, terus ngongkona nggebuki ing ngarepé, tyatyahé gebukané gumantung gedé tyiliké kesalahané. 3Gebukané aja luwih sangka kaping patang puluh; supaya sedulurmu kuwi aja nganti asor ing ngarepmu, yèn gebukané luwih sangka semono okèhé.
4Kowé aja mbrangus tyangkemé sapi sing ijik dienggo nggiling.”
Bab omah-omah karo seduluré bojoné sing wis ninggal ndonya
5“Yèn ana sedulur lanang pada manggon dadi siji, nanging sing siji mati ora ninggal anak lanang, ing kono randané sing mati mau aja omah-omah karo wong liyané sing duduk brayaté, nanging seduluré sing lanang kuwi sing wajip ngepèk bojo, lan karo mengkono dadi nindakké kuwajipan perkawinan ipé. 6Terus anak lanang mbarep sing lair kuwi dianggep anaké seduluré sing wis mati, supaya jenengé aja nganti entèk sangka antarané wong Israèl, 7nanging yèn wong kuwi ora seneng ngepèk ipéné mau, ipéné terus ngadep menyang para tuwa-tuwa ing gapura lan ngomonga: Ipé kula ora gelem nguripké jenengé seduluré ing Israèl, ora gelem netepi kuwajipan perkawinan ipé marang kula. 8Ing kono para tuwa-tuwané kuta nyeluka ipé sing mbangkang mau lan dipituturi; nanging yèn meksa emoh lan ngomong: Kula ora seneng jikuk bojo wong kuwi, 9terus dityedké karo tilas bojoné seduluré kuwi ing ngarepé para tuwa-tuwa, dityopota sepatuné lan rainé diidonana karo ngomonga: Kaya mengkéné iki sing mesti kudu ditindakké marang wong sing ora gelem ngetokké turun marang seduluré. 10Lan turunané wong kuwi ing Israèl bakal disebut: turunané wong sing sepatuné dityepot karo wong.”
Larangan kanggo tumindak ala
11“Yèn ana wong lanang pada gelut, nanging bojoné sing siji terus nyedaki arep mitulungi sing lanang sangka tangané sing mentung, karo ngadek nyekel kewirangané mungsuhé sing lanang, 12wong wadon kuwi ketoken tangané, aja kok mesakké.”
Bab timbangan lan takeran sing bener
13“Ing kantongmu aja ana watu timbangan rong werna, gedé lan tyilik. 14Ing omahmu aja ana takeran éfa rong werna, gedé lan tyilik. 15Watu timbanganmu kudu sing wutuh lan tyotyok; lan takeranmu éfa kudu sing wutuh lan tyotyok, supaya kowé didawakké umurmu ing negara pawèhé GUSTI, Gusti Allahmu, marang kowé. 16Saben wong sing nglakoni iki, ya kuwi wong sing ora jujur, GUSTI, Gusti Allahmu, sengit.”
Préntah matèni wong Amalèk
17“Kowé élinga apa sing dadi penggawéné wong Amalèk marang kowé, ing dalan nalikané kowé metu sangka negara Egipte; 18ya kuwi enggoné metuki kowé ing dalan, lan merangi sak panunggalmu sing ringkih sing pada mlaku ing mburi, nanging kowé ijik kesel lan lemes. Wong mau pada ora wedi marang Gusti Allah. 19Mulané mbésuk yèn GUSTI, Gusti Allahmu, wis kelakon ngekèki tentrem marang kowé, utyul sangka sakkèhé mungsuh ing sak kiwa-tengenmu, ing negara sing dikèkké karo GUSTI, Gusti Allahmu, marang kowé dadi duwèkmu lan panggonan pandumanmu, kowé terus entèkna pengéling-éling marang Amalèk sangka sak ngisoré langit. Kuwi kowé aja nganti lali!”
