Bab pisahan
1“Yèn ana wong lanang njupuk wong wadon lan wis dadi bojoné, nanging sakwisé kuwi wong wadon mau ora ndadèkké senengé atiné menèh, awit konangan nindakké sing ora pantes, wong lanang mau terus nulisa layang pisahan lan diwènèhké marang wong wadon kuwi, terus dilungakké sangka omahé. 2Nanging yèn wis kelakon lunga sangka omahé, terus diepèk bojo karo wong lanang liyané, 3nanging bojoné sing kèri kuwi ya ora gelem menèh, terus ya digawèkké layang pisahan lan dipasrahké marang wong wadon mau, terus dilungakké sangka omahé, utawa yèn bojoné sing kèri sing ngepèk wong wadon mau mati, 4ing kono bojoné sing ndisik sing wis misah kuwi ora kena balèn karo wong wadon kuwi, sakwisé wong wadon kuwi kelakon dirusuhi; awit tyara mengkono kuwi dadi reget ing ngarepé GUSTI. Kowé aja nekakké dosa ing negara sing dikèkké karo GUSTI, Gusti Allahmu, marang kowé sing dadi pandumanmu.
5Yèn ana wong sing mentas waé rabi, kuwi aja bareng karo suradadu mèlu ngluruk perang, lan ya aja dikèki sembarang penggawéan, sak njeruhné setaun kanggo kaperluané omahé, supaya ndadèkké senengé sing wadon sing wis dadi bojoné.”
Bab ngayomi marang sak pada-pada
6“Aja ndadèkké piranti gilingan dadi tanggungan, dadia mung watuné sing kanggo tindih gilingan, awit tumindak mengkono kuwi kowé ngrampas nyawané wong.
7Yèn ana wong konangan nyolong tunggalané seduluré, ya kuwi wong Israèl, terus dikwasani kaya batur tukon utawa didol, wong sing nyolong kuwi diukum pati. Kaya mengkono enggonmu nyingkirké sing ala sangka tengahmu.
8Ngati-ati ing bab lara lépra, gelis tandangana kabèh piwulangé para imam turunané Lévi marang kowé; apa sing wis tak préntahaké marang para imam, kuwi lakonana karo temen-temen. 9Elinga apa sing wis ditindakké karo GUSTI, Gusti Allahmu, marang Miryam ing ndalan waktu kowé mentas sangka negara Egipte.
10Yèn kowé nyilihi apa-apa marang sak pada-pada, enggonmu golèk sing kanggo tanggungan kuwi aja karo mlebu ing omahé. 11Kowé ngentèni ing njaba waé, terus wong sing kok silihi kuwi ngetokké barang tanggungané ing ngarepmu. 12Yèn kuwi wong mlarat barang tanggungané aja kok enggo turu; 13ing wayah mingslepé srengéngé barang tanggungan mau balèkna marang sing nduwé, supaya wong kuwi turu karo kemulan jubahé déwé, lan ngedum berkah marang kowé. Tyara mengkono kuwi bakal diitung dadi kabeneranmu ing ngarepé GUSTI, Gusti Allahmu.
14Kowé aja nindes marang buruh dinan sing mlarat lan nandang sangsara, dadia kuwi sedulurmu utawa bangsa liyané ing negaramu lan ing sak njeruhné ing panggonanmu. 15Ing dina kuwi uga sak durungé srengéngé mingslep, buruhané dinan kèkna, awit wong kuwi mlarat lan mesti ngarep-arep upahé; supaya wong kuwi aja nganti sambat marang GUSTI bab kowé, nganti kuwi dadi dosa kanggo kowé.
16Aja nganti ana bapak sing diukum pati awit sangka anaké, lan uga aja nganti ana anak sing diukum pati awit sangka bapaké; saben wong diukum pati awit sangka dosané déwé.
17Kowé aja ngrampas duwèké wong mantya lan botyah lola; lan aja njukuk tanggungan sandangané randa. 18Elinga yèn ing mbiyèn kowé uga dadi batur ing negara Egipte, nanging GUSTI, Gusti Allahmu, sing ngluwari kowé sangka kono; mulané kowé tak kongkon nglakoni perkara kuwi.
19Yèn kowé wis ngenèni kebonmu, nanging ana bentèlan siji sing kèri ing kebon, kowé aja mbalèni dijukuk, kuwi dadia bagéané wong mantya lan botyah lola lan randa, supaya GUSTI, Gusti Allahmu, mberkahi kowé ing sak penggawéanmu kabèh. 20Yèn kowé ngunduhi witmu saitun karo kok gepyoki, aja ngasakki ing pangé menèh; kuwi dadia bagéané wong mantya lan botyah lola lan randa. 21Yèn kowé nglumpukké pametuné kebonmu anggur, aja ngasakki turahé, kuwi dadia bagèané wong mantya lan botyah lola lan randa. 22Elinga yèn ing mbiyèn kowé uga pada dadi batur ing negara Egipte, mulané kowé tak kongkon nglakoni perkara kuwi.”
