Pangentasan 10

₁GUSTI terus ngetokké tembung marang Moses: “Kowé ngadepa marang Parao, Aku wis ngatoské atiné lan atiné para abdiné, supaya Aku nindakké tanda-tanda ing tengahé. ₂Lan supaya kowé bisa nyritakké marang anak-putumu apa sing wis Tak tindakké marang wong Egipte, lan sakkèhé tanda sing Tak tindakké ing tengah-tengahé, supaya kowé pada ngerti yèn Aku iki GUSTI.”

₃Moses lan Harun terus pada nemoni marang Parao lan ngomong: “Tembungé GUSTI, Gusti Allahé bangsa Ibrani mengkéné: Nganti pira suwéné enggonmu ora gelem ngasorké awakmu ana ngarep-Ku? Umat-Ku lilanana lunga ngabekti marang Aku! ₄Yèn kowé ora gelem nglilani lunga umat-Ku, sésuk Aku bakal nekakké walang ing panggonanmu. ₅Walang mau bakal nutupi lumahé bumi nganti ora kétok lemahé, lan bakal mangani nganti entèk sembarang sing ijik kèri sing ora rusak awit udan ès, uga sakkèhé wit-witan sing tukul ing kebonmu kuwi bakal pada dipangan nganti ludes kabèh. ₆Malah bakal ngebaki omahmu, omahé abdimu lan omahé wong Egipte kabèh, kahanan sing kaya mengkono kuwi durung tau dialami karo para leluhurmu wiwit lair ing bumi nganti sepréné.” Moses terus mundur sangka ngarepé Parao.

₇Sakwisé mengkono para abdiné Parao terus ngomong marang sang ratu: “Ijik pira suwéné wong-wong kuwi enggoné dadi jiret kanggo kita? Hayuk ta sampéyan lilani waé enggoné pada lunga ngabekti GUSTI, Gusti Allahé. Apa sampéyan durung krasa, yèn negara Egipte mesti bakal rusak?” ₈Moses lan Harun terus diadepké menèh ing ngarepé Parao lan pada diomongi: “Wis pada lunga ngabekti marang GUSTI, Gusti Allahmu. Sapa waé sak temené sing bakal pada lunga kuwi?” ₉Tembungé Moses: “Kita bakal pada lunga, sing nom kabèh sing tuwa, anak-anak kita lanang-wadon uga wedus kita sapi kita, awit kita pada bakal nggawé riyaya ing ngarepé GUSTI.” ₁₀Nanging Parao ngomong: “GUSTI bèn ngantyani kowé, yèn aku nglilani kowé lunga karo kabèh anak-anakmu. Wis karepmu kuwi ala! ₁₁Kuwi ora mengkono. Kowé pada kena lunga, nanging mung wong lanang-lanang waé sing ngabekti marang GUSTI, wis ya mung kuwi ta sing dadi penjalukmu?” Moses lan Harun terus ditundung sangka ngarepé Parao.

₁₂GUSTI terus ngetokké tembung marang Moses: “Tanganmu tungna marang tanah Egipte, nekakna walang, lan walang-walangé mau bakal ngebyuki ing sak negara Egipte lan mangani sak ènèngé tetukulan sing ora rusak awit udan ès.” ₁₃Moses terus ngatungké tekené marang ing sak negara Egipte, lan GUSTI terus nekakké angin wétané menyang negara kono nganti sedina muput lan sewengi muput, bareng wantyi ésuk angin wétan mau nggawa walang. ₁₄Walang-walangé kuwi terus rata sak tanah Egipte, kabèh pada méntylok ing sak kabèhé panggonan ing Egipte nganti okèh banget; sak durungé kuwi durung tau ana walang semono okèhé lan ing mbésuk ya bakal ora kelakon mengkono menèh.

₁₅Awit walang-walangé mau rata sak lumahé negara kabèh, mulané negara dadi peteng; walangé pada mangani sak ènèngé tetukulan lan woh-wohan turahé udan ès, sakkèhé wit-witan lan tanduran apa waé ing sak negara Egipte wis ora ana menèh.

₁₆Parao terus gelis-gelis nyeluk Moses lan Harun lan ngomong: “Aku wis nggawé dosa marang GUSTI, Gusti Allahmu lan marang kowé. ₁₇Awit kuwi kowé ngapuranen dosaku sepisan iki waé lan ndedonga marang GUSTI, Gusti Allahmu kuwi, supaya gelem nyingkirké bebaya pati kuwi sangka aku.” ₁₈Moses terus mundur sangka ngarepé Parao lan ndedonga marang GUSTI. ₁₉GUSTI terus nekakké angin sangka sing sak baliké, ya kuwi angin kulon sing banter banget, kuwi nggawa mumbul walangé dityemplungké ing segara Abang, nganti ora ana walang siji waé sing kèri ana panggonané sak negara Egipte. ₂₀Nanging GUSTI ngatoské atiné Parao, nganti ora nglilani wong Israèl pada lunga.

₂₁GUSTI terus ngetokké tembung marang Moses: “Tanganmu tungna menyang langit, terus bakal ana pepeteng sing rata sak negara Egipte, nganti wong pada gagap-gagap ing sak njeruhné peteng mau.” ₂₂Moses terus ngelungké tangané menyang langit, nganti ana peteng ndedet ing sak tanah Egipte suwéné telung dina. ₂₃Ora ana wong sing bisa weruh kantyané, lan ora ana sing bisa mingset sangka panggonané sak njeruhné telung dina mau; mung sakkèhé wong Israèl pada tetep kepadangan ing panggonané.

₂₄Parao terus nyeluk Moses lan ngomong: “Wis pada lungaa ngabekti marang GUSTI, mung wedusmu lan sapimu aja kok gawa, anak-anakmu sing ijik tyilik-tyilik tak lilani mèlu.” ₂₅Nanging tembungé Moses: “Malah kurban sing dibelèh lan kurban obongan kuwi sak mestiné sampéyan sing kudu ngekèki kita, supaya kita bisa ngladèni marang GUSTI, Gusti Allah kita. ₂₆Kéwan-kéwané ya bakal kita gawa uga, tratyak siji waé ora kenèng kèri; awit ya tunggalé kéwan kuwi sing bakal kita nggawé kurban ngabekti marang GUSTI, Gusti Allah kita; kita pada ora ngerti apa sing kudu kita pasrahké marang GUSTI, sak durungé kita teka ing kana.” ₂₇Nanging GUSTI ngatoské atiné Parao, sak nalika ora nglilani lungané para umat. ₂₈Parao terus ngomong: “Wis lungaa sangka ngarepku, awas kowé, kowé aja ngétok menèh ing ngarepku, awit yèn kowé ngétok, mesti kowé bakal mati.” ₂₉Moses terus ngomong: “Bener tembungé sampéyan, kula bakal ora ngétok ana ngarepé sampéyan menèh!”