Pangentasan 20

₁Gusti Allah terus ngetokké sakkèhé tembung mengkéné: ₂“Aku iki GUSTI, Gusti Allahmu, sing wis ngentasaké kowé sangka negara Egipte, ing negara kowé dadi batur.

₃Kowé aja nduwèni allah liyané ing ngarep-Ku.

₄Kowé aja nggawé retya utawa tiruan apa waé ing langit nduwur utawa ing bumi ngisor, uga ing banyu sak ngisoré bumi. ₅Kowé aja sujut utawa ngabekti marang kuwi, awit Aku, GUSTI, Gusti Allahmu, iki Allah sing sujana, sing mbales kesalahané bapak marang anak-anaké nganti tekan turunan kaping telu lan kaping papat, kanggo wong sing pada sengit marang Aku, ₆nanging sing nindakké kawelasan marang sing pada trésna marang Aku lan netepi pitutur-pitutur-Ku, nganti tekan turunan kaping 1000.

₇Kowé aja nyebut sembrana asmané GUSTI, Gusti Allahmu, awit GUSTI mesti ngukum wong sing sembrana marang asmané.

₈Elinga dina sabat, ajènana, awit kuwi sutyi. ₉Nem dina kowé nyambuta gawé lan nglakoni sak penggawéanmu kabèh, ₁₀nanging dina kaping pitu kuwi sabaté GUSTI, Gusti Allahmu. Ing dina kuwi kowé aja nyambutgawé, ya kowé ya anakmu lanang lan wadon, ya baturmu lanang lan wadon, uga kéwan-kéwanmu, uga wong mantya sing manggon ing panggonanmu. ₁₁Awit sak njeruhné nem dina enggoné GUSTI nggawé langit lan bumi, segara lan sak isiné kabèh, terus lèrèn ing dina kaping pitu, mulané dina sabat kuwi diberkahi lan disutyèkké karo GUSTI.

₁₂Kowé ngajènana bapak-ibumu, supaya didawakké umurmu ing negara pawèhé GUSTI, Gusti Allahmu, marang kowé.

₁₃Kowé aja matèni.

₁₄Kowé aja laku bédang.

₁₅Kowé aja nyolong.

₁₆Kowé aja ngutyapké paseksi goroh kanggo sak pepadamu.

₁₇Kowé aja mélék marang omahé sak pepadamu; kowé aja mélék marang bojoné sak pepadamu, utawa baturé lanang lan wadon, sapiné utawa kimaré lan apa waé sing dadi duwèké sak pepadamu.”

₁₈Bareng bangsa mau pada krungu swarané gluduk lan bledèk samber-samberan, uniné trompèt, uga kemebulé mendung sangka gunung, pada wedi lan gemeter terus pada mundur ngadoh, ₁₉lan ngomong marang Moses: Supaya sampéyan waé sing omongi kita, kita bakal pada ngrungokké; aja Gusti Allah sing ngomong marang kita, mengko kita pada nemoni pati. ₂₀Nanging tembungé Moses marang bangsa kuwi: “Aja wedi, awit tekané Gusti Allah kuwi arep njajal kowé, lan supaya kowé pada nduwé wedi trésna marang Panjenengané, aja nganti pada nggawé dosa.”

₂₁Nanging bangsa kuwi enggoné ngadek ing kadohan, nanging Moses nyedekki ing pepetengé mendung panggonané njagongé Gusti Allah.

₂₂GUSTI terus ngetokké tembung marang Moses: “Wong Israèl pada kongkonen mengkéné: Kowé wis pada weruh déwé enggon-Ku ngomongi kowé sangka langit. ₂₃Kowé aja pada nggawé brahala slaka utawa emas ing sanding-Ku.

₂₄Aku gawèkna mesbèh lemah, kanggokna masrahaké kurban obongan lan kurban keslametanmu uga wedusmu lan sapimu. Ing saben panggonan sing Tak pilih dadi pengéling-éling marang asma-Ku, Aku bakal teka lan mberkahi kowé. ₂₅Yèn Aku kok gawèkké mesbèh watu, kuwi aja watu tatahan sing kok gawé, awit yèn enggonmu nggawé nganggo kampak kuwi kowé nerak kesutyiané. ₂₆Mengkono uga enggonmu munggah ing mesbèh-Ku aja nganggo anda, supaya aja nganti kétok kewiranganmu.”