Pangentasan 19

₁Kadung wis ngantyik sasi kaping telu sak budalé wong Israèl sangka negara Egipte, terus tekan ing ara-ara samun gunung Sinai tanggalé pada karo waktu budalé. ₂Sakwisé pada budal sangka Rafidim, terus tekan ing ara-ara samun gunung Sinai, lan pada lèrèn ing kono; wong Israèl enggoné pada masang tarup ngadep menyang gunung Sinai.

₃Moses terus munggah nemoni Gusti Allah, lan diomongi karo GUSTI sangka gunung kono, préntahé: “Kowé ngomonga marang turunané Yakub lan kèkana ngerti marang wong Israèl, mengkéné: ₄Kowé wis pada weruh samubarang sing wis Tak tibakké marang wong Egipte, lan enggon-Ku nggéndong kowé ing swiwiné manuk garuda, Tak parakaké ing ngarep-Ku. ₅Mila kuwi saiki, yèn kowé pada manut karo tembung-Ku karo temen-temen lan pada netepi perjanjian-Ku, mesti kowé pada dadi duwèk-Ku sing Tak pilih sangka antarané sakkèhé bangsa, awit sak lumahé bumi kuwi duwèk-Ku. ₆Kowé mesti pada dadi kraton imam lan bangsa sing sutyi. Ya kuwi tembungé sing kudu kok omongaké marang wong Israèl.”

₇Sak mulihé Moses terus nyeluk para tuwa-tuwané bangsa mau, pada dikèki weruh bab sakkèhé tembungé sing didawuhké karo GUSTI. ₈Wong sak bangsa kabèh terus pada nyauri bebarengan, tembungé: “Apa dawuhé GUSTI kuwi bakal pada kita tindakké.” ₉Tembungé GUSTI marang Moses: “Lah Aku bakal nekani kowé ing mendung sing peteng, supaya wong okèh pada krungu yèn Aku ngomong karo kowé, lan supaya tansah pada ngandel marang kowé.” Moses terus ngomong marang GUSTI bab janjiné bangsa kuwi.

₁₀Uga menèh tembungé GUSTI marang Moses: “Kowé maranana bangsa kuwi, pada kongkonen nyutyèkké dina iki lan sésuk. Lan pada kudu ngumbah sandangané. ₁₁Pada tata-tataa ing dina kaping telu, awit ing dina kaping telu kuwi GUSTI bakal medun menyang gunung Sinai ing ngarepé bangsa kuwi kabèh. ₁₂Mila kuwi kowé masanga pager mubeng lan ngomonga: Pada ngati-atia, aja ana sing munggah ing gunung utawa nggepok sikilé gunung, awit sapa sing nggepok, mesti diukum pati. ₁₃Tangané wong siji waé ora kena nggepok gunung kuwi, awit wong kuwi mesti bakal dibandemi watu utawa dipanah nganti mati; dadia kéwan-kéwan utawa manungsa, aja dijarké urip! Mung yèn krungu uniné trompèt sing dawa, banjur pada kena munggah ing gunung.”

₁₄Moses terus medun sangka gunung nemoni bangsa kuwi, pada diomongi supaya nyutyèkké uripé lan kudu ngumbah sandangané. ₁₅Préntahané Moses marang bangsa kuwi: “Pada tata-tataa ing dina sing kaping teluné lan aja nyedaki wong wadon.”

₁₆Bareng dina sing kaping telu ing wantyi ésuk, ing gunung ana gluduk lan bledèk lan mendung sing peteng, uga swarané trompèt sing banter banget, sak nalika wong ing tarup pada wedi kabèh.

₁₇Moses terus nuntun bangsa mau metu sangka tarupé, pada ngadep ing ngarepé Gusti Allah, lan pada ngadek ing sikilé gunung. ₁₈Gunung Sinai ketutupan karo mendung kabèh, awit GUSTI teka ing gunung ing sak njeruhné geni; bulekké kemebul kaya kebul ing pawon, lan gunungé banget enggoné gonjang-ganjing. ₁₉Swarané trompèt mundak suwé mundak banter. Moses terus ngomong, lan Gusti Allah nyauri sangka sak njeruhné gluduk. ₂₀GUSTI terus medun ing putyuké gunung Sinai, lan nyeluk Moses menyang putyuké gunung kuwi; Moses terus munggah.

₂₁Préntahé GUSTI marang Moses: “Kowé muduna, bangsa kuwi élingna, aja ana sing mbrobos ing pager nyedaki GUSTI arep ndeleng, awit mesti okèh sing bakal pada mati. ₂₂Kabèh para imam sing arep nemoni ing ngarepé GUSTI kudu nyutyèkké uripé, supaya aja nganti katekan bebenduné GUSTI.” ₂₃Moses terus ngomong marang GUSTI: “Wong-wong mesti ora pada bisa munggah ing gunung, awit Gusti déwé wis ngélingké marang kula karo ngongkon: Gunungé pagerana lan kudu kok sutyèkké!”

₂₄GUSTI terus ngongkon: “Wis, kowé lungaa, terus munggaha menèh karo Harun, nanging para imam lan rayat aja nganti mbrobos ing pager lan munggah nemoni ing ngarepé GUSTI, supaya aja nganti pada kena bebenduné.”

₂₅Moses terus medun marani bangsa mau, pada diomongi mengkono kuwi.