Gusti Allah ngekèki kaluwihan marang Moses
1Moses terus ngomong: “Kepriyé yèn wong-wong iki pada ora ngandel marang kula lan ora ngrungokké marang tembung-tembung kula, malah terus ngomong: GUSTI ora ngétok marang sampéyan?” 2Tembungé GUSTI marang Moses: “Kowé nyekel apa kuwi?” Semauré Moses: Iki teken. 3Préntahé GUSTI: “Teken kuwi untyalna ing lemah!” Terus kelakon diuntyalké ing lemah, terus malih dadi ula, Moses terus mlayu. 4GUSTI terus ngetokké tembung menèh marang Moses: “Tanganmu elungna, buntuté tyekelen!” Moses terus ngelungné tangané, buntuté dityekel, terus malih dadi teken menèh ing tangané. 5“Kuwi supaya pada ngandel, yèn GUSTI, Gusti Allahé para leluhuré, Gusti Abraham, Gusti Allahé Isak lan Gusti Allahé Yakub wis ngétok marang kowé.”
6GUSTI terus ngetokké tembung menèh marang Moses: “Tanganmu lebokna ing njeruhné jubahmu!” Terus ya kelakon tangané dilebokké ing njeruhné jubahé, bareng digèrèt, tangané ngalami lara lépra putih kaya salju. 7Sakwisé mengkono préntahé menèh: “Tanganmu lebokna menèh ing njeruhné jubahmu!” Moses terus nglebokké tangané menèh ing njeruhné jubahé, bareng digèrèt metu, tangané wis pulih menèh kaya mauné. 8“Yèn pada ora ngandel marang kowé lan ora ngrèwès marang tanda sing kaping pisan, mesti bakal pada ngandel marang tanda sing kaping pindo. 9Yèn meksa pada ora ngandel marang tanda loro mau lan ora ngrungokké tembungmu, kowé njupuka banyu sangka kali Nil, kowé ngesokna banyuné ing lemah sing garing, banyuné mau ing lemah sing garing bakal malih dadi getih.”
10Semauré Moses marang GUSTI: “Duh Gusti, kula iki ora pinter rembukan, wiwit disik mila, wiwit Gusti ngomongi, ya ora pinter ngomong, awit kula abot tutuk kanggo ngomong lan abot ilat.” 11Nanging GUSTI ngetokké tembung: “Sapa sing nggawé ilaté manungsa, lan sapa sing nggawé wong bisu utawa budek, wong melèk utawa wong lamur? Apa duduk Aku, GUSTI? 12Awit kuwi kowé lungaa, Aku sing bakal ngwasani ilatmu lan mulangi marang kowé apa sing kudu kok omongaké.”
13Nanging semauré Moses: “Duh GUSTI, mbok Panjenengan gelem kongkonan sapa waé sing pantes Gusti utus!” 14Ing kono muntap nesuné GUSTI marang Moses, tembungé: “Apa Harun kakangmu wong Lévi kuwi ora ing kana? Aku ngerti, yèn kuwi wong pinter ngomong, malah wis budal metuki kowé, lan yèn ketemu karo kowé, bakal bungah atiné. 15Harun kuwi omongana lan tembung-tembung mau dèkèkna ing tutuké, lan Aku sing bakal ngwasani tutukmu lan tutuké Harun, lan kowé bakal Tak wulangi apa sing perlu kok lakoni. 16Harun kuwi sing bakal makili kowé ngomongi bangsa kuwi, lan mengkono Harun kuwi kanggo tutukmu lan kowé kaya sing dadi Allahé. 17Nanging teken kuwi kowé sing nggawa, kuwi kanggo enggonmu nindakké tanda-tanda mujijat.”
Moses menyang negara Egipte
18Moses terus mulih nemoni imam Yitro maratuwané, lan tembungé: “Kula sampéyan lilani mulih nemoni sanak-sedulur kula sing ana Egipte, bakal kula éndangi, apa ijik pada urip?” Semauré imam Yitro: “Ya apik lungaa karo slamet!” 19Lan GUSTI ya wis ngetokké tembung marang Moses ing negara Midian: “Kowé bali menyang Egipte, awit sakkèhé wong sing arep matèni kowé kuwi wis pada mati.”
20Moses terus ngajak bojoné lan anak-anaké, pada ditumpakké ing kimar mulih menyang ing negara Egipte; lan tekené Gusti Allah kuwi digawa. 21Préntahé GUSTI marang Moses: “Enggonmu bali menyang negara Egipte kuwi kudu tansah éling, supaya sakkèhé mujijat sing wis Tak pasrahaké marang kowé kuwi tandangana ing ngarepé Parao. Aku bakal ngatoské atiné Parao, nganti bakal ora nglilani lungané umat-Ku. 22Kowé kudu ngomong marang Parao: ‘Préntahé GUSTI mengkéné: Israèl kuwi anak-Ku, ya anak-Ku mbarep; 23awit kuwi Aku ngongkon marang kowé: anak-Ku kuwi lilanana lunga supaya ngabekti marang Aku; nanging yèn kowé ora nglilani lungané, Aku bakal matèni anak lanangmu, anak lanangmu mbarep.”
24Bareng ing dalan, ing panginepan, Moses terus ditemoni karo GUSTI arep dipatèni. 25Sipora terus njupuk péso watu, lan ngiris ikuté anaké disunati, irisané kuwi terus disénggolké ing sikilé Moses karo ngomong: “Tenan sampéyan kuwi pengantèn getih kanggo kula.” 26Moses terus ora dikapak-kapakké karo GUSTI. Kanggo Sipora ing waktu nyebut “pengantèn getih”; Awit kuwi sangka perkara disunat mau.
27GUSTI ngetokké tembung marang Harun, mengkéné: “Kowé metukana Moses menyang ara-ara samun.” Harun terus budal lan ketemu karo Moses ing gunungé Gusti Allah, terus diambungi. 28Moses terus ngomong marang Harun bab sakkèhé tembungé GUSTI sing wis diwelingké lan sakkèhé tanda sing wis dipréntahké supaya ditindakké. 29Moses lan Harun terus lunga lan nglumpukké sakkèhé tuwa-tuwané Israèl. 30Harun terus ngomongké sakkèhé tembung sing wis dipréntahké karo GUSTI marang Moses, lan nindakké tanda-tanda ing ngarepé bangsa kuwi. 31Bangsa mau terus ngandel, lan bareng krungu yèn GUSTI wis nggatèkké marang wong Israèl lan wis weruh bab kasangsarané, nganti pada nyembah sujut.
