Ezra 4

₁Bareng mungsuhé wong Yéhuda lan Bényamin pada krungu, yèn wong sing mulih sangka pembuwangan kuwi pada mbangun griya sutyi kanggo GUSTI, Gusti Allahé Israèl, ₂terus pada nemoni Sérubabèl lan para penggedéné kulawargané, lan pada ngomong: “Kita supaya dililani mèlu mbangun karo sampéyan kabèh, awit kita ya pada ngabekti marang Gusti Allah sampéyan pada kaya sampéyan, lan ya tansah pada kita pasrahi kurban wiwit jamané Esarhadon, ratu ing Asyur, sing ngongkon mindah kita mréné.” ₃Nanging Sérubabèl lan imam Yésua lan para penggedéné brayaté Israèl liyané kuwi pada ngomong marang wong-wong mau: “Awit iki urusan kita piyambak, bab mbangun griya kanggo Gusti Allah kita kuwi, mila kita piyambak sing bakal pada mbangun kanggo GUSTI, Gusti Allahé Israèl, kaya sing wis dipréntahké marang kita karo Korèsy, ratu ing negara Pèrsia.”

₄Ing kono bangsa sing manggon ing kono terus pada nggawé kendoné karepé para wong Yéhuda lan pada njalari wedi mbangun. ₅Malah waktu jamané Korèsy, ratu ing negara Pèrsia, nganti tekan ing jamané Darius, ratu ing negara Pèrsia, wong-wong mau pada mbeseli para tukang ngrembuk perkara supaya nglawan para wong Yéhuda supaya ngendek rantyamané.

₆Waktu jamané Ahaswéros ing wiwitané enggoné dadi ratu, wong mau pada masrahaké layang gugatan kanggo para wong sing wis pada manggon ing Yéhuda lan ing Yérusalèm. ₇Lan waktu jamané Artahsasta, Bislam, Mitredat lan Tabeel karo para kantyané liyané terus pada nulis layang ngadep marang Artahsasta, ratu ing Pèrsia. Layangé mau ketulis karo basa Aram karo dipertal: ₈“Bupati Rehum karo Simsai, juru tulis, wis pada nggawé layang bab Yérusalèm, ngadep marang Artahsasta, sing isiné mengkéné: ₉Bupati Rehum karo Simsai, juru tulis, lan para kantyané, para rèkter lan para penggedé sak ngisoré, wong Pèrsia, wong sangka Erèk, wong sangka Babèl, lan wong sangka Susan, ya kuwi wong Elam ₁₀lan bangsa-bangsa liyané, sing dielih karo piyambaké Asnapar sing gedé lan Mahaluhur, lan dikongkon manggon ing kuta Samaria lan ing panggonané liyané kuloné kali Efrat.” ₁₁Iki turunané layang sing dikabarké marang piyambaké: “Ngadep ing ngarepé Artahsasta, sangka para abdi sampéyan, para wong ing negarané sak kuloné kali Efrat. ₁₂Supaya dingertèni karo ratu, yèn wong Ju sing pada budal sangka ngarepé sampéyan menyang panggonan kita, kuwi wis pada teka ing Yérusalèm. Wong-wong iki saiki ijik mbangun kuta wongé pada ala lan dursila kuwi, pada ndandani témboké lan nguwatké dasaré. ₁₃Kedadian kuwi supaya dingertèni karo ratu, yèn, menawa kuta kuwi wis dibangun malih lan témboké wis rampung, wongé ora bakal mbayar pajek lan bulubekti utawa pajek malih, nganti nggawé ruginé para ratu. ₁₄Malah saiki awit kita wis pada nduwé kekantyan karo ratu, lan ora bisa weruh, ratu olèh tyiri, mulané kita pada kongkonan ngomongi marang ratu, ₁₅supaya dianakké lan dipréksa ing layang bukuné para leluhuré. Sampéyan terus bakal olèh ing layang bukuné kono lan bakal weruh yèn kuta kuwi pantyèn wis dadi kuta duraka, sing tansah njalari sangsarané para ratu lan ing distrik-distrik, apa malih wong-wongé wis wiwit jaman mbiyèn tansah nganakké mbruntak, nganti kuta kuwi dadi rusak. ₁₆Kita pada ngekèki weruh marang ratu, yèn nganti klakon kuta kuwi dibangun malih lan témboké wis rampung, sampéyan ora bakal nduwé jajahan malih ing kuloné kali Efrat.”

₁₇Ratu terus nyauri mengkéné: “Tekaa marang bupati Rehum lan Simsai juru-tulis lan para kantya-kantyané liyané sing pada manggon ing Samaria lan panggonan liyané ing sabrangé kali Efrat. Kirim slamet! ₁₈Saiki layang sing kok pasrahké marang aku kuwi wis diwatyakké ing ngarepku karo jamblang: ₁₉lan aku ya wis ngekèki préntah ditliti, kedadian lan pamriksa mau ya kuwi yèn negara kuwi pantyèn wiwit ing mbiyèn mula mbangkang marang para ratu, lan wong sak isiné negara kuwi tansah nandangi ala lan nglawan. ₂₀Uga ing Yérusalèm kono dèk mbiyèn tau ana ratu-ratuné sing kwasa, sing pada ngwasani panggonané sabrangé kali Efrat, lan piyambaké kuwi sing pada mbayari bulubekti, pajek lan tol. ₂₁Kanggo kuwi pada préntahna wong mau supaya pada mandek, aja nganti kuta kuwi dibangun menèh, sak durungé aku ngekèki préntah. ₂₂Lan pada gatèkna tenan, supaya kowé aja nganti keslimur ing bab iki. Apa ta paédahé, yèn sing ndadèkké kalahé para ratu kuwi mundak tambah okèh?”

₂₃Malah bareng turunané layangé Artahsasta diwatyakké marang Rehum, lan Simsai, juru-tulisé lan para kantya-kantyané, wong kuwi terus pada budal menyang Yérusalèm, nemoni para wong Ju lan pada dipeksa karo abot supaya pada lèrèn enggoné nyambutgawé.

₂₄Ing waktu semono penggawéan pembangunané griyané Gusti Allah ing Yérusalèm mandek lan tetep mandek nganti tekan jamané Darius, ratu ing negara Pèrsia ing taun kaping pindo.