1Nalika semono ana nabi loro, ya kuwi nabi Hagai lan Sakaria, anaké Ido, nggelarké tembung atas asmané Gusti Allahé Israèl, marang wong-wong sing manggon ing Yéhuda lan ing Yérusalèm. 2Ing waktu semono Sérubabèl, anaké Séaltièl lan imam Yésua, anaké Yosadak mbangun griyané Gusti Allah ing Yérusalèm. Wong mau pada diamping-ampingi lan dibantu karo para nabiné Gusti Allah. 3Nanging ing waktu semono Tatnai, bupati ing sabrangé kuloné kali Efrat, nekani bebarengan karo Syetar-Bosnai lan kantya-kantyané, lan mengkéné tembungé marang para wong mau: “Sapa sing ngekèki préntah marang kowé mbangun omah iki lan ngrampungké témbok iki?” 4Terus pada ditakoni uga: “Sapa jenengé wong sing pada ngedekké bangunan iki?” 5Nanging mripaté Gusti Allah tansah weruh para pinituwané wong Ju, terus ora dipeksa lèrèn karo wong-wong kuwi, nganti perkara iki diomongké marang Darius, lan wis ana jawaban kanggo perkara iki.
6Ing ngisor iki turunané layang sing dikabarké marang Darius sangka Tatnai, bupati ing kuloné kali Efrat karo Syetar-Bosnai lan kantya-kantyané, para penggedé bawah kuloné kali Efrat. 7Wong-wong mau pada ngekèki laporan ketulis mengkéné:
“Ngadep ing ngarepé ratu Darius, tentrem rahayu! 8Supaya dingertèni karo ratu, yèn kita wis pada teka ing negara Yéhuda, ing griyané Gusti Allah sing Mahaluhur. Omah kuwi ijik dibangun nganggo watu sing gedé-gedé lan témboké dilapis karo kayu lan anggèné nindakké penggawéan kuwi karo tenan, lan kerjanané ditandangi lantyar. 9Para pinituwa ing kono terus pada kita takoni lan mengkéné tembung kita: Sapa sing mréntahi kowé mbangun omah iki lan ngrampungké témbok iki? 10Apa malih uga pada kita takoni jeneng-jenengé, supaya kenènga kita pasrahké ing ngarepé ratu, karo nyateti jenengé sing pada dadi pinituwané. 11Wong iki terus pada nyauri marang kita, tembungé mengkéné: Kita kuwi para abdiné Gusti Allahé langit lan bumi, nanging kita mbangun malih omah sing wis diedekaké pirang-pirang taun sak durungé kuwi, diedekaké lan dirampungké karo salah sijiné ratuné Israèl sing gedé. 12Nanging awit para leluhur kita pada nangèkké nesuné Gusti Allahé langit, mulané terus dipasrahké marang Nebukadnésar, ratu ing Babèl, bangsa Kasdim, sing ngentèkké omah iki lan wongé pada diboyongi marang negara Babèl didadèkké tawanan. 13Nanging ing taun kaping pisan jamané Korèsy, ratu ing Babèl, Korèsy terus mréntahké supaya mbangun griyané Gusti Allah kuwi. 14Malah kabèh pirantiné griyané Gusti Allah sing rupa emas lan slaka, sing sak durungé dijukuki Nebukadnésar sangka griya sutyi ing Yérusalèm terus dilebokké ing griya sutyi ing Babèl, kuwi uga pada dijikuk Korèsy sangka griya sutyi ing Babèl lan dipasrahké marang wong sing jenengé Sèsbasar sing wis diangkat dadi bupati. 15Kuwi dipréntah mengkéné: Piranti iki pada jukukana terus budala lan dèkèkna ing griya sutyi ing Yérusalèm, uga griyané Gusti Allah kuwi dipréntahké supaya dibangun menèh ing panggonané sing lawas. 16Bupati Sèsbasar kuwi mau terus teka lan masang dasaré griyané Gusti Allah ing Yérusalèm, lan wiwit waktu kuwi nganti tekan saiki anggèné dibangun, mung waé durung rampung. 17Mulané yèn ana kepénginan karepé ratu, supaya anaa préntah ditliti ing gedong banda duwèké ratu ing Babèl kono, apa tenan ana préntahé Korèsy, supaya mbangun griyané Gusti Allah ing Yérusalèm iki. Sak terusé putusané ratu kanggo perkara kuwi tenan terus dikèkké marang kita.”
