1Sangka Paulus, rasul ora sangka manungsa lan ora karo kekarepané manungsa, nanging awit Yésus Kristus lan Gusti Allah, Bapak, sing wis nangèkké Panjenengané sangka antarané wong mati. 2Marang pasamuan-pasamuan ing Galatia lan sangka sak kabèhé sedulur tunggal pertyaya sing bareng karo aku.
3Kawelasan anaa ing kowé kabèh lan katentreman sangka Gusti Allah, Bapak kita, lan sangka Gusti Yésus Kristus. 4Panjenengané sing wis masrahké awit dosa-dosa kita, supaya kita ditulungi sangka jagat-ala sing saiki iki, miturut karepé Gusti Allah lan Bapak kita, 5kanggo Panjenengané diluhurké tekan selawas-lawasé! Amin.
6Aku nggumun, awit kowé gelis temen pada nyingkur Panjenengané, sing sangka katrésnané Kristus wis nyeluk kowé, saiki terus mèlu marang injil liyané, 7sing sak temené duduk Injil; mung jalaran ana wong sing ngisruhké kowé lan sing arep ngingar-ngingerké Injilé Kristus. 8Nanging senajan kita utawa mulékat sangka swarga ngabaraké marang kowé injil sing béda karo Injil sing wis pada tak wartakké marang kowé, wong kuwi kenaa bebendu! 9Kaya enggonku mbiyèn wis pada mituturi, saiki kuwi tak omongké sepisan menèh: yèn ana wong sing ngabaraké marang kowé kabèh injil sing béda karo sing wis kok tampani, wong kuwi kenaa bebendu! 10Dadi kepriyé saiki: sing tak golèki kuwi senengé manungsa apa senengé Gusti Allah? Apa aku ngupaya nggawé senengé manungsa? Yèn aku ijik kepéngin nggawé senengé manungsa, dadi aku duduk abdiné Kristus.
11Awit aku wis tau nerangké karo tyeta marang kowé, para sedulur, yèn Injil sing tak wartakké kuwi duduk injil sing sangka manungsa. 12Awit enggonku nampani ora sangka manungsa, lan ya duduk manungsa sing mulangké bab kuwi marang aku, nanging awit sangka wahyuné Yésus Kristus. 13Awit kowé wis pada krungu bab uripku mbiyèn ing njeruhné agama Ju: Luwih banget enggonku nguya-nguya lan ngupaya ilangé pasamuané Gusti Allah. 14Malah, ing bab agama Ju aku ngungkuli kantya-kantya okèh tunggal bangsa sak baraanku; aku dadi wong sing sregep banget nguri-uri adat tata-tyarané para leluhurku. 15Nanging bareng Gusti Allah, sing wis milih aku wiwit aku ijik ing wetengé ibuku, lan nyeluk aku awit katrésnan-Né, 16nglilani ngétokké Putrané marang aku, supaya aku ngabaraké Panjenengané ing antarané bangsa kapir, aku babar pisan ora njaluk rembuké manungsa. 17Aku uga ora lunga menyang Yérusalèm nemoni para wong sing wis dadi rasul sak durungé aku, nanging aku menyang negara Arab, lan sangka kono bali menèh menyang Damaskus. 18Sakwisé telung taun aku terus menyang Yérusalèm perlu nemoni Kéfas lan aku nginep ing omahé limalas dina. 19Nanging aku ora ketemu rasul liyané siji-sijia, kejaba Yakobus, seduluré Gusti Yésus. 20Pada gatèkna: Ing ngarepé Gusti Allah aku mestèkké, yèn sing tak tulis marang kowé iki nyata. Aku ora goroh. 21Sakwisé kuwi aku terus menyang panggonan Siria lan Kilikia. 22Nanging pasamuan-pasamuané Kristus ing Yudéa tetep ora pada kenal marang praupanku; 23mung pada krungu, yèn wong sing mbiyèn nguya-nguya wong-wong mau, saiki ngabaraké pertyaya sing mbiyèn diarah ilangé. 24Lan wong-wong mau terus pada ngluhurké Gusti Allah awit aku.
