Galatia 2

₁Sakwisé mengkono, bareng wis luwih sangka patbelas taun, aku menyang Yérusalèm menèh karo Barnabas, nanging Titus uga tak ejak. ₂Enggonku mrana mau awit sangka wahyuné Gusti Allah. Lan kanggo sedulur-sedulur ing kono aku nerangké bab Injil sing tak wartakké ing antarané para bangsa kapir, sak njeruhné rerembukan dèwèkan karo para sing kajèn, supaya enggonku ngupaya tekan saiki kuwi aja nganti tanpa guna. ₃Nanging Titus sing bebarengan karo aku kuwi, senajan wong Yunani, nanging ora kudu sunat. ₄Pantyèn ana desekan sangka wong-wong sing ngaku-aku sedulur, sing pada nyusup mlebu, perlu ngendek kamerdikan kita ing Kristus Yésus, supaya karo mengkono kita pada dadi rayaté. ₅Nanging setitik waé kita ora gelem mundur lan emoh teluk marang wong-wong mau, supaya kabenaran Injil bisa tetep ing kowé. ₆Lan kanggo para wong sing dianggep kajèn kuwi - kepriyé bab jagongané mbiyèn, kuwi ora perlu kanggo aku, awit Gusti Allah ora nyawang wong karo pilih-sih - senajan kepriyé waé, aku ora-bisa dipeksa nindakké perkara sing liyané karo wong-wong sing kajèn kuwi. ₇Nanging kosok baliné, sakwisé wong-wong kuwi pada ngerti yèn aku wis dipertyaya ngabaraké Injil marang wong-wong sing ora sunat, pada kaya Pétrus kanggo wong-wong sing sunat ₈- awit Panjenengané sing wis ngekèki kekuwatan marang Pétrus dadi rasul kanggo wong-wong sing sunat, - Panjenengané uga sing wis ngekèki kekuwatan marang aku kanggo wong-wong sing ora sunat. ₉Lan sakwisé weruh kawelasan sing dikèkké marang aku, Yakobus, Kéfas lan Yohanes, sing dianggep pada dadi tyagaké pasamuan, terus salaman karo aku lan Barnabas kanggo tanda dadi siji, supaya kita marani marang wong-wong kapir, pada karo Yakobus, Kéfas lan Yohanes marang para sing disunat; ₁₀mung kita kudu tansah éling marang wong-wong mlarat lan pantyèn ya kuwi sing pada tak perlokké karo temen-temen.

₁₁Nanging nalika Kéfas teka ing Antiokia, tanpa tèdèng aling-aling tak senèni, awit piyambaké kesalahan. ₁₂Awit sak durungé ana wong sangka golongané Yakobus teka, piyambaké mangan bebarengan karo wong-wong kapir, nanging sak tekané wong-wong mau, terus lunga lan misah awit wedi marang sedulur sing sunat. ₁₃Lan para wong Ju liyané uga mèlu-mèlu nandangi lamis kaya Kéfas, uga Barnabas déwé ya terus mèlu. ₁₄Nanging bareng aku ngerti tumindaké kuwi ora tyotyok karo kabenaran Injil, aku ngomong marang Kéfas ing ngarepé wong kabèh: “Yèn sampéyan, wong Ju, urip kaya wong kapir lan ora kaya wong Ju, kepriyé sampéyan kok arep meksa sedulur-sedulur kapir supaya urip kaya wong Ju?”

₁₅Kita iki wong Ju awit turunané, duduk wong dosa sangka bangsa-bangsa kapir. ₁₆Kita pada ngerti yèn ora ana wong siji waé sing dianggep bener awit sangka nglakoni angger-anggeré Torèt, nanging mung awit pertyaya ing Kristus Yésus. Mulané aku uga wis pada pertyaya marang Kristus Yésus, supaya aku pada dianggep bener, ora awit sangka nglakoni angger-anggeré Torèt. Awit: “Ora ana wong siji waé sing dianggep bener”, awit nglakoni angger-anggeré Torèt. ₁₇Nanging yèn kita déwé ing sak njeruhné pada ngupaya supaya dianggep bener, ing Kristus kuwi nyatané wong-wong dosa, apa kuwi terus tegesé yèn Kristus kuwi dadi peladèné dosa? Babar pisan ora. ₁₈Awit yèn aku mbangun menèh apa sing wis tak rusak, kuwi aku ngétokké yèn aku iki nerak angger-anggeré Torèt. ₁₉Awit aku wis mati sangka angger-anggeré Torèt kanggo angger-anggeré Torèt, supaya aku urip kanggo Gusti Allah. Aku wis mèlu dipentèng karo Kristus, ₂₀nanging aku urip, nanging duduk aku déwé menèh sing urip, nanging Kristus sing urip ing aku. Uripku sing saiki tak alami iki, urip awit sangka pertyaya ing Putrané Gusti Allah sing wis nrésnani aku lan wis masrahké Panjenengané piyambak kanggo aku. ₂₁Aku ora nampik kawelasané Gusti Allah. Awit yèn ana sing dibeneraké awit sangka angger-anggeré Torèt, patiné Kristus kuwi dadi tanpa guna.