Wiwitan 19

₁Ing wantyi surup mulékat loro mau pada teka ing Sodom, Lot waktu kuwi lungguh ing gapurané Sodom; bareng Lot weruh mulékat mau, dèkné terus metuki lan nyembah ing lemah, ₂tembungé: “Duh bapak-bapak, sampéyan kula njaluk mampir ing omahé abdimu iki, pada gelem nginep lan uga wisuh sikil, sésuk ésuk kula nglilani nerusaké mlaku.” Tembungé para mulékat: “Ora, kita arep pada nginep ing latar kéné waé.” ₃Nanging Lot banget enggoné njaluk supaya mampir, terus pada nuruti lan mlebu ing omahé, terus disuguhi panganan lan mbakar roti tanpa ragi, terus pada mangan. ₄Nanging sak durungé mapan turu, wong-wong lanang ing negara kono, para wong lanang ing Sodom, pada ngubengi omahé Lot, wiwit sing nom nganti sing tuwa, sak kuta kabèh ora ana sing kèri, ₅terus pada tyeluk-tyeluk marang Lot, tembungé: “Ing ngendi wong lanang sing merdayoh ing omahmu mbengi iki? Tokna mbréné! Arep pada kita turoni.” ₆Lot terus metu metuki wong-wong mau, lan lawangé ditutup ing mburiné, ₇lan ngomong: “Para sedulur, mbok aja pada nindakké ala kaya ngono ta! ₈Aku dirungokké ta, aku nduwé anak wadon loro, kabèh ijik pada prawan. Kuwi bakal tak tokké lan kono sampéyan nggawé sak karepé sampéyan! Nanging wong-wong iki aja sampéyan apak-apakké, awit wis pada merdayoh ing omahku.” ₉Nanging semauré wong okèh mau: “Wis, minggira!” Uga menèh omongé: “Wong iki tekané ing kéné apa ora wong mantya, kok arep dadi rèkter kita! Saiki kowé arep tak ajar ngungkuli wong loro kuwi!” Terus pada ndesek wongé, ya kuwi Lot, karo rosané lan arep pada ngrusak lawangé. ₁₀Nanging wong lanang loro mau terus pada ngelungké tangané, Lot digèrèt mlebu ing omah lan lawangé ditutup, ₁₁lan wong-wong sing pada ing ngarep lawang, kabèh pada dilamurké, sing tyilik tekan sing gedé, sak nalika enggoné nggolèki lawang ora bisa ketemu.

₁₂Para dayohé mau terus pada ngetokké tembung marang Lot: “Kowé ijik nduwé sanak sedulur sapa menèh ing kéné? Mantumu, anakmu lanang utawa wadon, utawa sapa waé sing klebu brayatmu ing njeruh kuta kéné, kabèh pada dijak metu sangka panggonan iki! ₁₃Awit panggonan iki arep kita entèkké, awit sambaté wong wis nemen banget bab kuta iki lan wis tekan ing ngarepé GUSTI. Mulané aku pada diutus karo GUSTI lan dikongkon ngentèkké panggonan kéné.” ₁₄Lot terus lunga ngomongi bakal mantuné, sing arep pada kawin karo anaké, tembungé: “Gelis pada metua sangka panggonan kéné, awit GUSTI arep ngentèkké kuta iki.” Nanging mantuné loro-loroné pada ngarani yèn Lot mau mung geguyonan waé.

₁₅Bareng wis wantyi ésuk, mulékat loro mau pada ndesek marang Lot, supaya gelis-gelis, préntahé: “Ngadeka, bojomu lan anakmu wadon loro ing kéné gelis gawanen lunga, supaya kowé aja nganti mati awit sangka dosané kuta iki!” ₁₆Awit Lot mangga-mara, mulané para dayohé mau terus pada nyekel tangané Lot, tangané bojoné lan anaké wadon loro pisan, awit sangka trésnané GUSTI marang dèwèké; terus dituntun metu menyang ing sak njabané kuta lan dityulké ing kono. ₁₇Nalika para dayohé mau wis nuntun wong-wong tekan ing njabané kuta, sing siji ngomong: “Mblayua, slametna uripmu! Aja nolèh lan aja mandek babar pisan ing sak uruté legokan Yordan iki, mblayua menyang ing pegunungan, supaya kowé kabèh aja nganti mati.” ₁₈Lot ngomong marang para dayohé mau: “Aja kaya mengkono ta, duh bapak kula! ₁₉Kula abdimu wis olèh kawelasan ing ngarepé sampéyan, lan sampéyan wis nindakké kawelasan marang kula, nganti nylametké urip kula. Nanging yèn kula kudu mblayu nganti tekan pegunungan, mesti kula bakal ketututan memala kuwi lan kula terus mati. ₂₀Delengen ta, kuta ngarep kuwi tyedak banget, apa ora kenèng kula mblayu menyang kana, kutané tyilik; mbok kula dililani mblayu menyang kana. Kuta kuwi apa ora tyilik? Mengkono kula bisa nylametaké urip kula.” ₂₁Mulékat terus ngetokké tembung marang Lot: “Ya wis, tak lilani penjalukmu, kuta tyilik sing kok omongké kuwi bakal ora tak entèkké. ₂₂Gelis mblayua mbrana, awit aku ora bakal nindakké apa-apa sak durungé kowé tekan kana.” Awit sangka kuwi kuta mau diarani: Soar. ₂₃Waktu srengéngé wis njedul ngungkuli bumi Lot tekan ing Soar.

₂₄Sakwisé mengkono GUSTI terus ngedunké udan lirang lan geni marang Sodom lan Gomora, meduné udan kuwi sangka GUSTI, sangka langit, ₂₅kuta-kuta mau diwolak-walik kabèh karo Gusti, uga panggonan Yordan pisan lan sakkèhé wong ing kuta-kuta kono lan uga tanduran apa waé. ₂₆Nanging bojoné Lot mandek lan nolèh mburi, nganti malih dadi tugu uyah.

₂₇Bareng wantyi ésuk mruput Abraham lunga menyang panggonané nalika dèkné ngadek ing ngarepé GUSTI, ₂₈lan nyawang Sodom lan Gomora tekan bawah Yordan pisan, dèkné weruh ana kebul kemebul sangka bumi kaya kemebulé pawon peleburan.

₂₉Waktu Gusti Allah ngentèkké kuta-kuta ing panggonan Yordan lan waktu molak-malik kuta sing dienggoni karo Lot, Gusti Allah éling marang Abraham, terus nuntun Lot metu sangka sak tengahé panggonan sing dientèkké kuwi.

₃₀Lot lunga sangka Soar terus manggon ing pegunungan karo anaké wadon loro, awit ora wani manggon ing Soar; Lot manggon ing guwa karo anaké wadon loro. ₃₁Anaké sing mbarep ngomong marang adiké, tembungé: “Bapak wis tuwa, nanging ing negara kéné ora ana wong lanang sing bisa nuroni aku lan kowé kaya sak lumrahé wong sak jagat. ₃₂Hayuk, bapak dikèki ngombé anggur, terus kita turu karo dèkné, supaya kita pada nyambung turunan sangka bapak”. ₃₃Dadiné mbengi kuwi bapaké dikèki ngombé anggur, anak sing mbarep terus mlebu lan nuroni bapaké. Lot ora weruh apa-apa, waktu anaké teka turu lan waktu dèkné tangi. ₃₄Esuké anaké sing mbarep ngomong marang adiké: “Mau bengi aku wis turu karo bapak; mengko mbengi pada dikèki ngombé anggur menèh, kowé gentèn nuroni dèkné, supaya kita pada nyambung turunan sangka bapak kita.” ₃₅Kelakon tenan bareng mbengi bapaké ya pada dikèki ngombé anggur menèh. Sing nom terus nuroni dèkné, déné Lot ora weruh apa-apa, enggoné anaké teka turu utawa enggoné dèkné tangi. ₃₆Anaké Lot kabèh loro terus pada meteng sangka bapaké. ₃₇Sing mbarep terus nglairké anak lanang dijenengké: Moab, ya kuwi sing dadi leluhuré bangsa Moab tekan saiki iki. ₃₈Sing nom uga nglairké anak lanang dijenengké Bèn-Ami.