Yosèf blaka marang para seduluré
1Yosèf wis ora kuwat ngempet rasané atiné ing ngarepé para seduluré. Mulané wong-wong pada dikongkon metu sangka kamar kono supaya bisa ngomong blaka waé karo sedulur-seduluré mau. 2Bareng para abdi wis pada metu Yosèf terus nangis banter banget, nganti wong Egipte pada krungu, lan ngomongké marang Parao. 3Tembungé Yosèf marang para seduluré: “Aku iki Yosèf, bapak apa ijik urip?” Nanging para seduluré pada ora bisa nyauri tembungé, awit sangka wedi lan geter ing ngarepé. 4Yosèf terus ngomong menèh marang para seduluré: “Pada majua ta, nyedaka mréné!” Terus pada maju. Lan diomongi menèh: “Aku iki Yosèf adikmu, sing pada kok edol menyang negara Egipte. 5Nanging saiki aja pada susah lan aja nggetuni penggawému, awit sangka enggonmu wis ngedol aku mréné, awit Gusti Allah sing ngutus aku ndisiki kowé supaya mitulungi neruské urip. 6Awit negara kéné iki enggoné katekan pailan wis rong taun, nanging bakalé ijik limang taun menèh ora ana wong ngluku utawa panèn. 7Mulané Gusti Allah ngutus aku ndisiki kowé, supaya turunanmu bisa tetep ing bumi iki lan supaya kowé ketulungan uripmu, dadiné brayatmu sak bagéan gedé bisa ketulungan. 8Dadiné duduk kowé sing ngongkon aku mréné, nanging Gusti Allah, ya Panjenengané sing mernahké aku dadi bapaké Parao, lan ngrumat sak kraton kabèh uga ngwasani negara Egipte kabèh. 9Gelisa pada bali menyang ngarepé bapak, lan ngomonga mengkéné: ‘Pawelingé anakmu Yosèf ngéné: Gusti Allah wis ngangkat kula dadi sing ngwasani sak tanah Egipte kabèh, saiki kula njaluk teka menyang panggonan kula, aja ngentèni apa-apa. 10Bapak kula njaluk manggon ing negara Gosèn tyedak karo kula, ya bapak uga anak putuné, wedusé lan sapi lan kabèh duwèké bapak. 11Kula sing bakal nyukupi kabèh kebutuhané bapak, awit pailan iki ijik limang taun menèh suwéné, supaya bapak sak brayat aja nganti tiba dadi mlarat, uga kabèh wong sing mèlu bapak. 12Kowé lan adikku Bényamin wis pada weruh déwé, yèn sing ngomongi kowé kabèh iki aku déwé. 13Awit sangka kuwi bapakku omongana bab kaluhuranku ing negara Egipte kéné, lan sembarang sing wis pada kok deleng terus gelisa bapakku gawanen mréné!” 14Adiké Bényamin terus dirangkul guluné karo nangis, lan Bényamin ya nangis ing tangané Yosèf. 15Yosèf terus ngambungi lan ngrangkuli para seduluré karo nangis. Sakwisé mengkono para seduluré ijik pada gunemané karo Yosèf.
16Waktu ing kratoné Parao krungu kabar, yèn seduluré Yosèf pada teka, ditampa apik karo Parao lan para pegawéné. 17Parao terus ngomong marang Yosèf: “Ngomonga marang para sedulurmu, pada nandangi mengkéné: Kéwan-kéwanmu pada momotana lan terus muliha menyang negara Kanaan, 18bapakmu lan brayatmu pada boyongen lan digawa mréné, aku bakal ngekèki apa sing apik déwé ing negara Egipte, kowé bakal pada ngrasakaké kemakmurané negara kéné. 19Sak terusé kowé nampa préntah supaya kongkona mengkéné marang wong-wong mau: Pada nglakoni mengkéné: Nggawaa kréta sangka negara Egipte kanggo anak-anakmu lan bojomu, bapakmu kowé mapakka mbrana, lan terus tekaa mréné! 20Uga menèh kowé aja pada éman ninggal barang-barangmu, awit apa sing apik déwé ing negara Egipte iki bakal dadi duwèkmu.”
21Para anaké Israèl terus pada nglakoni mengkono, lan pada dikèki kréta lan Yosèf manut préntahé Parao, uga pada dikèki sangu kanggo ing dalan. 22Uga menèh siji-sijiné dikèki sandangan sak pasang lan Bényamin dikèki duwit slaka 300 lan sandangan limang pasang. 23Kejaba kuwi bapaké ya dikirimi kimar lanang sepuluh, dimomoti barang-barang sing apik déwé ing Egipte, uga kimar wédok sepuluh, dimomoti gandum, roti lan sangu liyané kanggo bapaké ing dalan. 24Seduluré terus pada dililani budal, lan diweling mengkéné: “Ing dalan aja pada tutuh-tutuhan!”
25Kaya mengkono enggoné pada budal sangka negara Egipte terus tekan ing negarané Kanaan, ing ngarepé Yakub bapaké. 26Terus pada tyrita, tembungé: “Yosèf ijik urip, malah dadi penggedé ngwasani sak tanah Egipte kabèh!” Nanging Yakub ora ngrèwès, awit ora ngandel karo tembungé para anaké. 27Nanging bareng wis dikèki sakkèhé pawelingé Yosèf, lan bareng weruh kréta kirimané Yosèf kanggo metuk, semangaté Yakub, bapaké dadi pulih menèh. 28Israèl terus ngomong: “Wis tyukup, anakku Yosèf ijik urip! Aku arep budal lan kepéngin ketemu sak durungé aku mati.”
