Yésaya 32

₁Lah bakal ana ratu sing mréntah karo adil,

uga para penggedéné bakal mimpin karo jujur,

₂lan saben wongé bakal kaya panggonan pangungsèn yèn ana angin

lan panggonan pengayoman yèn ana lésus,

kaya ilèn-ilèn banyu ing panggonan sing garing,

kaya iyupé watu sing gedé ing negara sing ngentak-entak.

₃Mripaté wong sing pada weruh bakal ora dimeremaké menèh,

lan kupingé wong sing pada krungu bakal nggatèkké.

₄Atiné wong sing kurang pikiran bakal bisa nimbang,

lan ilaté wong sing gagap bakal bisa ngomong tyeta.

₅Wong bodo ora bakal diarani menèh wong sing mikir luhur,

lan wong ngapus ora bakal diarani wong luhur.

₆Awit wong bodo bakal ngomongké bodoné,

lan atiné ngrantyam perkara sing ala,

ya kuwi nduwé niat murtad

lan ngomongké bab sing nasarké kanggo GUSTI,

ora perduli marang wetengé wong kaliren

lan marang wong sing ngelak butuh ngombé.

₇Wong ngapus kuwi akal-akalé ala,

sing dirantyam penggawé sing ala

kanggo nggawé tyilakané wong sangsara karo tembung-tembungé sing goroh,

senajan wong mlarat kuwi mbélani wewenangé.

₈Nanging wong sing luhur pikirané kuwi ngrantyam bab sing luhur,

lan tansah nandangi mengkono.

₉Hé para wong wadon sing pada urip karo tentrem,

pada tangia, rungokna swaraku,

hé para botyah wadon sing pada urip karo ayem,

pada gatèkna tembungku!

₁₀Ing sak njeruhné setaun luwih

kowé bakal pada gemeter,

hé para wong sing pada urip karo tentrem,

awit panèné woh anggur wis entèk rusak,

lan panèn wowohan liyané uga ora ana.

₁₁Pada gemetera, hé para wong wadon sing pada urip karo ayem,

pada gemetera, hé para wong wadon sing pada urip karo tentrem,

sèlèhna lan utyulana sandanganmu,

pada nganggoa salin kasusahan ing wetengmu!

₁₂Pada tangisana kebonmu sing apik,

lan witmu anggur sing tansah gembel wohé,

₁₃pada tangisana negarané bangsaku

sing ketukulan grumbul eri lan suket,

malah uga sak kabèhé omahmu, panggonan sing kanggo bungah-bungah

ing kuta sing kebak kesenengan.

₁₄Awit gapuramu wis disuwungké

lan raméné kutamu wis malih dadi sepi.

Pegunungan lan panggungé

wis dadi tanah rata ing sak lawas-lawasé,

dadi panggoné kabungahan kimar alas

lan pangonané kumpulan kéwan.

₁₅Nganti kita pada diesoki karo Roh sangka nduwur;

ara-ara samun terus dadi kebon wowohan,

lan kebon wowohan kuwi bakal dianggep alas.

₁₆Ing ara-ara samun bakal tansah ana keadilan

lan ing kebon wowohan bakal tetep ana kabeneran.

₁₇Ing ngendi ana kabeneran ing kono bakal ana tentrem rahayu,

nanging woh-wohé kabeneran kuwi keayeman

lan katentreman kanggo ing sak lawas-lawasé.

₁₈Bangsaku bakal manggon ing panggonan kerukunan,

ing panggonan sing tentrem

ing panggonan lèrèn sing aman.

₁₉Alas bakal rusak babar pisan awit udan ès

lan kuta bakal diasorké banget.

₂₀Rahayu kowé sing pada bisa nyebar ing kabèh panggonan sing ana banyu,

sing bisa ngetyulké sapiné lan kimaré menyang ngendi-endi!