Yakobus 1

₁Sangka Yakobus, abdiné Gusti Allah lan Gusti Yésus Kristus, marang taler rolas sing pada kasebar ing negara mantya. Salam keslametanku.

₂Para sedulurku, anggepen sakwijiné kabungahan, yèn kowé pada katekan pantyoba werna-werna, ₃jalaran kowé pada weruh, yèn panguji kanggo pertyayamu kuwi nukulké sabar lan mantep. ₄Awit sabar lan mantep kuwi bèn ngetokké woh sing sembada, supaya kowé dadi sampurna lan mateng, lan ora kekurangan apa. ₅Nanging yèn tunggalmu ana sing kekurangan kawityaksanan, kuwi njaluka marang Gusti Allah, sing ngekèki marang sak kabèhé wong karo loma lan éklas, banjur bab kuwi bakal dikèkké marang wong mau. ₆Mung waé penjaluké kuwi karo pertyaya lan aja nganggo mangga-mara, jalaran wong sing mangga-mara kuwi pada karo ombaké segara, sing diontang-antingké angin mrana-mréné. ₇Wong sing mengkono kuwi aja ngira, yèn bakal nampani apa-apa sangka Gusti. ₈Jalaran wong sing atiné ngepang ora bakal tentrem uripé.

₉Sedulur tunggal pertyaya sing mlarat kuwi bungaha yèn diluhurké, ₁₀lan wong sing sugih kuwi bungaha yèn diasorké, jalaran wong kuwi bakal entèk kaya kembangé suket. ₁₁Awit sakwisé srengéngé njedul karo panasé sing panas, terus ngalumké suket kuwi, sak nalika gogrok kembangé, lan ilang apiké. Mengkono uga kanggo wong sugih ya bakal entèk ing sak njeruhné sak kabèhé ngupayané.

₁₂Rahayu wong sing kuwat sak njeruhné kena pantyoba, jalaran yèn wis kétok kuwat, bakal nampani makutané urip, sing wis dijanjèkké karo Gusti Allah marang wong-wong sing pada trésna marang Panjenengané. ₁₃Yèn ana wong sing kena pantyoba aja ngomong ngéné: “Aku digoda karo Gusti Allah.” Jalaran Gusti Allah ora bisa dityoba karo sing ala lan Panjenengané ora nindakké panggoda marang sapa waé. ₁₄Nanging saben wong digoda karo kepénginané déwé, jalaran disèrèt lan dipulut karo kepénginan kuwi. ₁₅Yèn kepénginan kuwi wis meteng, terus nglairké dosa lan yèn dosa kuwi wis mateng bakal nglairké pati.

₁₆Para sedulur sing tak trésnani, aja pada kesasar! ₁₇Saben pawèh sing betyik lan saben berkah sing sampurna kuwi asalé sangka nduwur, didunké sangka Bapaké sak kabèhé pepadang; kanggo Panjenengané ora ana owah-owahan utawa gambaran sing molah-malih. ₁₈Awit sangka karepé Piyambak, Panjenengané wis nyiptaké kita karo tembungé kabeneran, supaya kita pada ing urutan sing mesti pada dadi anak mbarep ing antarané para sing urip kabèh.

₁₉Para sedulur sing tak trésnani, élinga marang bab iki: saben wong gelisa yèn ngrungokké, nanging alona yèn ngomong, mengkono uga alona yèn nesu; ₂₀jalaran nesuné manungsa kuwi ora nindakké apa sing bener ing ngarepé Gusti Allah. ₂₁Mulané pada buwangen samubarang sing reget lan sing ala sing kliwat okèh lan tampanana karo andap asor tembungé Gusti sing ditandur ing atimu, sing kwasa nylametké nyawamu.

₂₂Nanging pada dadia wong sing nindakké tembungé Gusti, aja mung ngrungokké waé, jalaran yèn ora mengkono kowé ngapusi awakmu déwé. ₂₃Awit yèn wong mung ngrungokké waé, nanging ora dilakoni, kuwi upamané kaya wong sing nyawang praupané sing sak temené ing pangilon. ₂₄Sakwisé weruh praupané terus lunga lan terus lali kaya apa rupané mau. ₂₅Nanging sapa sing nliti angger-angger sing sampurna, ya kuwi angger-angger sing merdékakké manungsa, lan pada diantepi, dadi ora mung ngrungokké terus nglalèkké, nanging nglakoni karo temen, kuwi bakal rahayu awit sangka penggawéané kuwi.

₂₆Yèn ana wong sing rumangsa ngabekti, nanging ora mekak ilaté, kuwi ngapusi atiné déwé lan pangabektiné tanpa guna. ₂₇Pangabekti sing murni lan tanpa tyiri ing ngarepé Gusti Allah, Bapak kita, ya kuwi mitulungi botyah lola lan para randa sak njeruhné kasusahané lan njaga supaya awaké déwé aja nganti diregeti karo ndonya.