Yérémia 27

₁Ing wiwitané jamané Sedèkia, anaké Yosia, ratu ing Yéhuda, ana tembungé GUSTI marang Yérémia. ₂Tembungé GUSTI marang aku mengkéné: “Kowé nggawéa tali kanggo nalèni lan pasangan, pada tumpangna ing gulumu. ₃Terus ngirimké paweling marang ratu ing Edom, ratu ing Moab, ratuné turunané Amon, ratu ing Tirus lan ratu ing Sidon, lantaran para kongkonan sing wis pada nemoni Sedèkia, ratu ing Yéhuda ing Yérusalèm. ₄Préntahna marang para kongkonan mau supaya pada ngomong marang para bendarané: Mengkéné tembungé GUSTI sing ngwasani langit lan bumi, Gusti Allahé Israèl: Mengkéné sing kudu kok omongké marang ndaramu: ₅Aku iki sing nggawé bumi, manungsa lan kéwan sing pada ing bumi, karo kekuwatanku sing gedé lan tangan-Ku sing Tak bukaké lan Aku ngekèkké kuwi kabèh marang wong, sing Tak anggep sembada ing ngarep-Ku. ₆Lan saiki, Aku ngekèkké negara iki kabèh ing tangané abdi-Ku Nebukadnésar, ratuné Babèl, uga kéwan ing ara-ara uga wis Tak wènèhaké nang tangané supaya pada sujut marang dèkné. ₇Kabèh bangsa bakal pada teluk marang dèwèké lan anak putuné, nganti tekan ing waktuné uga kanggo negarané déwé, terus okèh bangsa lan ratu gedé sing bakal pada nelukké déwé.

₈Nanging bangsa lan kraton sing ora gelem teluk marang Nebukadnésar, ratuné Babèl lan nulak mikul pasangané ing guluné, kuwi bakal Tak ukum karo pedang, pailan lan lara pès, mengkéné tembungé GUSTI, nganti pada Tak pasrahké babar pisan ing tangané. ₉Nanging kanggo kowé kabèh, kowé aja pada nggugu marang para nabimu, tukang tenungmu, tukang mbedèk impènmu, tukang ramalmu, lan tukang sulapmu, sing omong marang kowé: Kowé aja pada gelem teluk marang ratuné Babèl! ₁₀Awit wong kuwi pada ngomongké goroh marang kowé, karepé ngedohké kowé sangka negaramu, nganti kowé pada Tak buyaraké lan nemu karusakan. ₁₁Nanging bangsa sing gelem dipasangi pasangané Nebukadnésar ing guluné lan sing teluk marang dèwèké, kuwi bakal Tak jarké waé ing tanahé, mengkéné Tembungé GUSTI lan bakal ngolah tanahé lan manggon ing kono.”

₁₂Aku wis ngomong marang Sedèkia, ratu ing Yéhuda, uga kaya mengkono, omonganku: “Sampéyan supaya gelem mikul pasangané ratu Babèl, sampéyan supaya gelem teluk marang piyambaké lan rayaté, nganti sampéyan mesti tetep urip. ₁₃Kenèng apa sampéyan lan rayat sampéyan kudu nemoni pati karo pedang, pailan lan lelara pès, kaya sing diomongké bangsa sing ora gelem teluk marang ratu ing Babèl kuwi? ₁₄Sampéyan wis ngrungokké tembungé para nabi sing ngomong marang sampéyan: Sampéyan aja nganti gelem teluk marang ratu Babèl! Awit nubuaté goroh ing ngarepé sampéyan. ₁₅Awit Aku ora ngutus para wong kuwi, mengkéné tembungé GUSTI, nanging pada ngomongké goroh atas asma-Ku, nganti kowé pada Tak buyaraké lan nemu karusakan bareng karo para nabi sing pada ngomongké marang kowé kuwi.”

₁₆Marang para imam lan rayat kabèh aku uga omong, tembungku: “Tembungé GUSTI mengkéné: Aja pada nggugu marang para nabimu, sing ngomongké marang kowé piranti-pirantiné griyané GUSTI ora let suwé bakal dibalèkaké sangka negara Babèl. Awit para wong kuwi pada ngomongké goroh marang kowé. ₁₇Kowé aja pada nggugu marang para wong kuwi, pada teluka marang ratu ing Babèl, kowé bakal pada tetep urip. Kenèng apa kuta iki kudu dadi ambruk? ₁₈Yèn wong-wong kuwi pantyèn nabi lan pada nduwé tembungé GUSTI, mesti pada njaluk karo ndesek marang GUSTI sing ngwasani langit lan bumi, supaya piranti-piranti sing ijik kèri ing griyané GUSTI lan sing ning kratoné ratu ing Yéhuda lan sing nang Yérusalèm, aja nganti diangkati menyang Babèl. ₁₉Awit mengkéné tembungé GUSTI sing ngwasani langit lan bumi, bab tyagak-tyagak, wadah segara-segaraan lan tyongkok, turahé piranti-piranti ing kuta kéné, ₂₀sing ora dijupuki karo Nebukadnésar, ratu ing Babèl, waktu Panjenengané mboyong Yékonya anaké Yoyakim, ratuné Yéhuda uga para penggedéné negara Yéhuda lan kuta Yérusalèm, sangka Yérusalèm menyang Babèl, ₂₁tenan, mengkéné tembungé GUSTI sing ngwasani langit lan bumi, Gusti Allahé Israèl, bab piranti-piranti sing ijik kèri ing griyané GUSTI, ing kratoné ratu ing Yéhuda lan ing Yérusalèm: ₂₂Kuwi kabèh bakal diusungi menyang Babèl lan bakal disimpen ing kana nganti tekan ing wantyiné Aku mikir marang kuwi menèh, mengkono tembungé GUSTI lan nggawa bali menèh menyang panggonan iki.”