Yérémia 29

₁Iki uniné layang sing dikirimké karo Yérémia sangka Yérusalèm marang para wong tuwa sing pada dibuwang, marang para imam, para nabi lan kabèh wong sing dibuwang karo Nebukadnésar sangka Yérusalèm menyang Babèl. ₂Kuwi kelakoné sakwisé Yékonya lan ratu wadon, ditutké para abdi kraton, para penggedéné Yéhuda lan Yérusalèm, uga para tukang lan pandé wesi metu sangka Yérusalèm. ₃Layang iki dikirimké lantaran Elasa anaké Safan lan Gemarya anaké Hilkia, sing diutus karo Sedèkia, ratu ing Yéhuda, menyang Babèl, menyang ngarepé Nebukadnésar, ratu ing Babèl. Isiné: ₄“Mengkéné tembungé GUSTI sing ngwasani langit lan bumi, Gusti Allahé Israèl, marang wong buwangan kabèh, sing diboyong menyang pembuwangan sangka Yérusalèm menyang Babèl. ₅Kowé pada ngedekna omah lan enggonana, kowé nggawéa kebonan, sing kena kok pangan pametuné. ₆Pada omah-omaha supaya nduwéa anak lanang lan wadon; anakmu lanang pada rabèkna, anakmu wadon, omah-omaha, supaya pada nduwé anak lanang lan wadon, supaya kowé ing kana tangkar-tumangkara lan aja nganti suda! ₇Pada ngupayaa marang keslametané kuta, ing ngendi parané enggon-Ku ngguwak kowé lan ndongakna kuta-kuta kuwi marang GUSTI, awit katentremané kuta kuwi uga dadi katentremanmu déwé. ₈Tenan, mengkéné tembungé GUSTI sing ngwasani langit lan bumi, Gusti Allahé Israèl: Kowé aja gelem diapusi karo para nabimu, ing tengahmu, uga karo para tukang tenungmu lan aja nggugu marang impèn, sing diimpèkké! ₉Awit para wong kuwi pada ngomongké goroh marang kowé atas asma-Ku. Aku ora ngutus para wong kuwi. Mengkono tembungé GUSTI.

₁₀Awit mengkéné tembungé GUSTI: Yèn wis genep pitung puluh taun kanggo Babèl, Aku bakal nggatèkké marang kowé. Aku bakal netepi perjanjian-Ku marang kowé, nguléhké kowé marang panggonan kéné. ₁₁Awit Aku iki ngerti rantyaman-Ku kanggo kowé, ya kuwi: rantyamané tentrem rahayu lan duduk rantyamané tyilaka, ya kuwi supaya kowé kebak pengarep-arep sing betyik kanggo ing mbésuké, mengkono tembungé GUSTI. ₁₂Yèn kowé sambat lan teka karo penjaluk marang Aku, Aku ya bakal nuruti penjalukmu kuwi. ₁₃Yèn kowé nggolèki Aku, bakal ketemu karo Aku; yèn kowé nakokké marang Aku karo sak kabèhé atimu, ₁₄Aku bakal nglilani kowé ketemu karo Aku, mengkono tembungé GUSTI lan Aku bakal mulihké kahananmu lan nglumpukké kowé sangka antarané para bangsa lan sangka saben panggonan enggon-Ku mbuyarké kowé, mengkono tembungé GUSTI lan Aku bakal nguléhké kowé menyang panggonan, sangka nggon-Ku ngguwak kowé.

₁₅Pantyèn kowé ngomong: GUSTI wis ngangkat para nabi kanggo kita kabèh ing Babèl.

₁₆Mengkéné tembungé GUSTI bab ratu sing njagong ing damparé Daved lan kabèh rayat sing manggon ing kuta iki, ya kuwi para sedulurmu sing ora katut digawa metu menyang pembuwangan. ₁₇Mengkéné tembungé GUSTI sing ngwasani langit lan bumi: Aku bakal ngirimké pedang, pailan lan lelara pès ing tengahé lan Aku bakal ndadèkké wong kuwi kaya woh anjir sing bosok, awit sangka èlèké nganti ora kena dipangan. ₁₈Aku bakal ngoyak wong-wong kuwi karo pedang, pailan lan lelara pès lan Tak dadèkké gojèkan kanggo kabèh kraton ing bumi, dadi ipat-ipat, disuraki, poyokan lan dienyèk ing antarané para bangsa sing dadi parané enggon-Ku mbuyarké wong-wong kuwi, ₁₉kanggo paukuman kanggo enggoné pada ora ngrungokké marang tembung-Ku, mengkono tembungé GUSTI, sing wis Tak wènèhaké marang para wong kuwi tanpa mandek lantaran para abdi-Ku, ya kuwi para nabi, nanging kowé ora pada ngrungokké, mengkono tembungé GUSTI. ₂₀Nanging pada rungokna tembungé GUSTI, hé! kowé kabèh wong buwangan, sing wis Tak kirim sangka Yérusalèm menyang negara Babèl!

₂₁Mengkéné tembungé GUSTI sing ngwasani langit lan bumi, Gusti Allahé Israèl, kanggo Akab, anaké Kolaya lan Sedèkia, anaké Maaséya, wong sing pada ngomongké goroh marang kowé atas asma-Ku: Aku bakal ngekèkké wong-wong kuwi nang tangané Nebukadnésar, ratu ing Babèl, bakal pada dipatèni ing ngarepmu déwé, ₂₂nganti kuwi bakal didadèkké bebendu karo sak kabèhé wong buwangan sangka Yéhuda sing pada ing Babèl, mengkéné tembungé: Bèn GUSTI nindakké marang kowé kaya Sedèkia lan Akab sing pada dipanggang ing geni karo ratu ing Babèl, ₂₃awit sangka enggoné nglakoni duraka ing Israèl, laku bédang karo bojo wadon sak pepadané lan ngutyapké ngapus karo nyebut asma-Ku, nanging kuwi ora Tak omongké marang wong-wong kuwi. Aku déwé weruh lan nyeksèni déwé perkara kuwi. Mengkono tembungé GUSTI.”

₂₄Marang Semaya, wong Nekelam kuwi, kowé ngomonga mengkéné: ₂₅“Mengkéné tembungé GUSTI sing ngwasani langit lan bumi, Gusti Allahé Israèl: Awit kowé wis kirim layang atas jenengmu déwé, marang kabèh wong ing Yérusalèm, ya kuwi marang imam Sépanya anaké Maaséya lan para imam kabèh, isiné: ₂₆GUSTI wis ngangkat kowé dadi imam nggentèni imam Yoyada, supaya kowé dadi tukang ngawat-awati ing griyané GUSTI, supaya mbanda saben wong owah sing ngaku nabi lan ngalungi ranté wesi wong kuwi ing guluné. ₂₇Mulané, kenèng apa kowé saiki kok ora nglawan Yérémia wong Anatot kuwi, sing ngaku nabi ing tengahmu? ₂₈Wong kuwi apa ora kirim paweling marang kita ing Babèl, uniné: Enggonmu ing pembuwangan kuwi ijik suwé. Ngedekna omah, sing kok enggoni, nggawéa kebon, sing kena kok pangan pametuné!”

₂₉Layang iki diwatyakké imam Sépanya, marang Yérémia. ₃₀Terus ana tembungé GUSTI marang Yérémia mengkéné: ₃₁“Ngirima paweling marang kabèh wong buwangan kuwi: Mengkéné tembungé GUSTI kanggo Semaya wong Nekelam kuwi: Awit Semaya wis ngomongké marang kowé, senajan ora Tak utus lan ndadèkké kowé pada pertyaya marang ngapus, ₃₂mulané tembungé GUSTI mengkéné: Aku bakal nibakké paukuman marang Semaya, wong Nekelam kuwi lan sak turun-turunané; brayaté siji waé ora ana sing bakal manggon ing tengahé bangsa iki lan weruh kabetyikan, sing bakal Tak tibakké marang umat-Ku, awit wong kuwi ngajak murtad sangka ngarepé GUSTI. Mengkono tembungé GUSTI.”