Tukuné kebon kanggo kabekjané Yéhuda sing bakal kelakon
1Tembungé GUSTI marang Yérémia ing taun sing kaping sepuluhé jamané Sedèkia, ratu ing Yéhuda, kuwi taun sing kaping wolulas jamané Nebukadnésar. 2Ing waktu kuwi suradaduné ratu Babèl ngepung kuta Yérusalèm, nanging nabi Yérémia diukum ing lataré penjagan ing kratoné ratu ing Yéhuda. 3Yérémia enggoné diukum ing kono karo Sedèkia, ratu Yéhuda kuwi, awit didakwa mengkéné: “Kenèng apa kowé nubuwatké: Mengkéné tembungé GUSTI: Aku bakal ngekèkké kuta iki marang tangané ratu ing Babèl, supaya dikwasani; 4Sedèkia, ratu ing Yéhuda, bakal ora bisa utyul sangka tangané wong Kasdim nanging mesti bakal dipasrahké marang ratu ing Babèl, nganti dèwèké bakal omongan adu-arep lan pandeng-pandengan karo dèwèké. 5Sedèkia bakal diboyong menyang Babèl lan bakal manggon ing kana, nganti Aku nggatèkké marang dèwèké, mengkono tembungé GUSTI. Yèn kowé perang nglawan wong Kasdim kuwi, kowé ora bakal beja!”
6Tembungé Yérémia: “Aku wis dikongkon karo GUSTI, mengkéné: 7Hanamèl, anaké Salum, pamanmu, bakal nemoni kowé karo usul: Kebonan kula ing Anatot, sampéyan tuku, awit sampéyan sing nduwé hak nebus lan nuku. 8Sakwisé mengkono tyotyok karo tembungé GUSTI, Hanamèl, sanak sedulurku, terus nemoni aku ing lataré penjagan lan ngusulké marang aku: Kebonan kula ing Anatot, ing panggonané Bényamin, sampéyan tuku, awit sampéyan sing nduwé hak nduwèni lan hak nebus; sampéyan tuku kuwi! Aku terus ngerti, yèn perkara kuwi sangka GUSTI. 9Dadiné aku nuku lemah, ing Anatot kuwi sangka tangané Hanamèl, anaké pamanku lan nimbang duwité pitulas sèkel slaka. 10Aku nulis layang tanda adol-tuku, terus dityap lan diseksèni, duwité terus tak timbang ing timbangan. 11Aku terus njupuk layang tanda adol-tuku, ya sing dityap, ya salinané sing bukakan. 12Aku terus masrahaké layang tanda mau marang Baruk, anaké Neria, anaké Makseya, ing ngarepé Hanamèl, anaké pamanku kuwi, ana ngarepé para seksi sing pada mèlu nanda-tangani layang tanda lan ana ngarepé kabèh wong Yéhuda ing lataré penjagan kono. 13Ing ngarepé para wong kuwi aku meling marang Baruk, omongku: 14Mengkéné tembungé GUSTI sing ngwasani langit lan bumi, Gusti Allahé Israèl: Layang-layang iki jupuken ya sing nganggo tyap, ya salinané sing bukaan, kabèh dèlèhna ing wadah kendi supaya awèt. 15Awit mengkéné tembungé GUSTI sing ngwasani langit lan bumi, Gusti Allahé Israèl: Wong bakal tuku omah, kebon lan kebon anggur menèh ing negara kéné.
16Layang tanda kuwi sakwisé tak pasrahké marang Baruk, anaké Neria, aku terus ndedonga, tembungku: 17Duh, Gusti GUSTI! Tenan Panjenengan kuwi sing nggawé langit lan bumi, karo karosan Panjenengan sing gedé lan tangan Panjenengan sing diegaraké. Ora ana barang sing mokal kanggo Panjenengan! 18Panjenengan sing ngétokké kawelasan Panjenengan marang wong éwon-éwon, sing mbales dosané bapak marang anak-anaké ing sakwisé. Duh Gusti Allah sing gedé lan kwasa, asma Panjenengan kuwi sing disebut GUSTI sing ngwasani langit lan bumi. 19Gedé rantyaman Panjenengan lan gedé penggawéané Panjenengan; mripat Panjenengan weruh kabèh tindak-tanduké anaké manungsa lan ngekèki berkah marang saben wong timbang karo tindak-tanduk lan wohé penggawéané. 20Panjenengan kuwi sing ngétokké tanda lan mujijat ing negara Egipte, nganti teka ing dina kuwi marang Israèl lan marang umat manungsa, nganti asma Panjenengan kesuwur, kaya sing ngétok ing dina iki. 21Panjenengan wis ngetokké umat Panjenengan Israèl sangka negara Egipte karo tanda lan mujijat, karo tangan sing rosa lan diatyungké lan karo rasa wedi sing ngidap-idapi. 22Uga Panjenengan wis ngekèki tanah kuwi kaya sing Panjenengan janjèkké karo sumpah, marang para leluhuré, yèn bakal Panjenengan kèkké, negara sing lubèr mèlek lan madu. 23Pada mlebu ing negara kuwi, sing terus dienggoni, nanging pada ora manut marang préntah Panjenengan, ora miturut marang Torèt Panjenengan; pada ora nandangi kabèh sing Panjenengan préntahaké, supaya dilakoni. Mulané Panjenengan nibakké kabèh tyilaka kuwi. 24Lah, témbok-témbok sing bakal digawé ngepung lan ngrebut kuta kuwi wis tyedak; karo pedang, pailan lan lelara pès; kuta kuwi wis dipasrahké marang wong Kasdim sing pada nyerang. Sing Panjenengan omongaké kuwi wis kaleksanan; Panjenengan déwé wis weruh. 25Nanging Panjenengan, duh Gusti GUSTI, wis ngomong marang kula: Kebon kuwi tukunen karo slaka lan seksèkna. Nanging kuta kuwi wis dipasrahké nang tangané wong Kasdim.”
26Tembungé GUSTI marang Yérémia mengkéné: 27“Sejatiné, Aku iki GUSTI, Gusti Allahé kabèh sing urip; apa ana barang sing mokal kanggo Aku?” 28Mulané mengkéné tembungé GUSTI: Lah, Aku ngekèkké kuta iki nang tangané wong Kasdim lan marang Nebukadnésar, ratu ing Babèl lan dèwèké bakal ngrebut kuta iki. 29Kuta iki bakal diobong lan didadèkké areng karo wong Kasdim sing merangi, uga omah-omah sing payoné kanggo panggonan ngabekti nyembah marang brahala Baal lan kanggo nggawé sajèn ombèn-ombèn marang allah liyané, kanggo nukulaké nesuné ati-Ku. 30Awit wong Israèl lan wong Yéhuda mung tansah nglakoni sing ala ing ngarep-Ku wiwit nom-noman, tenan, wong Israèl mung tansah ngetokké nesuné ati-Ku karo penggawéné tangané, mengkono tembungé GUSTI. 31Lan kuta iki wiwit jamané nganti sepréné tansah ndadèkké nesu lan mulat-mulat bebendu-Ku, mulané mesti Tak tundung sangka ngarep-Ku, 32awit sangka kabèh sing ala sing digawé karo wong Israèl lan Yéhuda, sing nukulaké nesuné ati-Ku lan karo para wong kuwi déwé, para ratuné, para penggedéné, para imamé, para nabiné, wong Yéhuda lan wong sing manggon ing kuta Yérusalèm. 33Wong kuwi pada nyingkur Aku lan ora madep marang Aku lan senajan enggon-Ku mulangi tanpa mandek, ora gelem ngrungokké lan ora nampani piwulang-Ku. 34Déwa-déwané sing ndadèkké reget dipapanaké ing omah-Ku, ing nduwuré asma-Ku disebut, kanggo najisaké kuwi. 35Pada ngedekké puntuk-puntuk pangurbanan kanggo nyembah marang Baal ing Legokan Ben-Hinom, karo ngobong anak-anaké lanang lan wadon kanggo kurban marang Molok, didadèkké kurban ing geni, senajan Aku ora tau mréntahké lan babar pisan ora tau tukul ing ati-Ku, ya kuwi bab nindakké sing njijiki iki, nganti Yéhuda tiba ing dosa.
36Mulané mengkéné tembungé GUSTI, Gusti Allahé Israèl, kanggo kuta iki sing kok arani: wis dipasrahké nang tangané ratu ing negara Babèl, awit sangka pedang, pailan lan lara pès: 37Sejatiné, Aku nglumpukké para wong kuwi sangka kabèh negara, panggonan enggon-Ku mbuyarké awit sangka nesu-Ku, mulat-mulat bebendu-Ku lan gedéné nesu-Ku lan Aku bakal nguléhké para wong kuwi mréné lan Tak gawé tentrem panggonané. 38Para wong kuwi pada dadi umat-Ku lan Aku ngadek dadi Gusti Allahé. 39Karo menèh Aku bakal ngekèki pada tunggal pikiran lan tunggal tindak-tanduk, nganti pada nyembah Aku ing sak uruté jaman kanggo apiké sak turun-turunané mbésuk. 40Aku bakal nggawé perjanjiané langgeng karo umat-Ku kuwi, yèn Aku ora bakal ninggalké, nanging bakal nggawé betyik. Aku bakal ngekèki ati sing wedi lan ngajèni marang Aku, supaya aja ngedohi Aku. 41Aku bakal seneng nggawé betyik marang wong-wong kuwi, awit sangka wong-wong kuwi, lan Tak gawé tukul ing negara kéné karo kasetian, karo sak kabèhé ati-Ku lan sak kabèhé nyawa-Ku.
42Awit mengkéné tembungé GUSTI: “Kaya enggon-Ku nekakké kabèh kasangsaran sing ngidap-idapi marang bangsa iki, ya kaya mengkono uga enggon-Ku nekakké kabekjan, sing wis Tak janjèkké. 43Wong bakal tuku lemah menèh ing negara kéné, sing kok arani: Kuwi panggonan bongkor sing ora dipanggoni manungsa lan kéwan, kuwi wis dipasrahké ing tangané wong Kasdim! 44Wong bakal tuku kebon karo slaka, nulis layang bab adol-tinuku sing dityap lan diseksèni ing panggonané Bényamin, ing sak ubengé Yérusalèm, ing kuta-kutané Yéhuda, ing kuta-kuta Pegunungan lan ing kuta-kuta ing negara Negeb. Awit Aku bakal mulihké kahanané para wong kuwi. Mengkono tembungé GUSTI.”
