1Sedèkia, anaké Yosia dadi ratu nggentèni Konyahu, anaké Yoyakim; Nebukadnésar, ratu ing Babèl wis ngangkat piyambaké dadi ratu ing negara Yéhuda. 2Nanging piyambaké sak pegawéné uga rayaté ing negara kono pada ora nggugu marang tembungé GUSTI, sing dipréntahké lantaran Yérémia.
3Nuju ing sakwijiné dina Sedèkia kongkonan Yukal, anaké Selemya lan imam Sépanya, anaké Maaséya menyang ngarepé Yérémia, dikongkon ngabaraké tembungé: “Kula pada sampéyan ndongakké marang GUSTI, Gusti Allah kita!” 4Nanging ing waktu semono Yérémia ijik bisa mlebu-metu ing sak tengahé rayat; Yérémia durung dityemplungké ing paukuman. 5Nanging suradaduné Parao wis budal sangka Egipte; bareng para wong Kasdim sing ngepung Yérusalèm krungu, terus pada ninggal kuta kuwi.
6Terus ana tembungé GUSTI marang Yérémia, mengkéné: 7“Mengkéné tembungé GUSTI, Gusti Allahé Israèl: Ngomonga marang ratu ing Yéhuda sing ngutus kowé, supaya njaluk pinuntun marang Aku: Delengen para suradadu sing wis budal sangka Egipte arep ngréwangi kowé, bakal bali menyang Egipte negarané. 8Nanging wong Kasdim bakal bali nyerang perang nglawan kuta iki, dibedah lan diobong. 9Mengkéné tembungé GUSTI: Kowé aja ngapusi awakmu déwé, karo ngomong: Para wong Kasdim wis lunga kabèh sak selawasé! Nanging ora pada lunga selawasé! 10Lan yèn kowé nggempur lan bisa ngalahké sak kabèhé suradadu Kasdim, sing merangi kowé kuwi nganti mung ana turahé sing ketaton banget, ing tarup-tarupé déwé-déwé bakal pada ngadek lan ngobong kuta iki.”
11Waktu para suradadu ing Kasdim wis ninggal kuta Yérusalèm jalaran wedi karo suradaduné Parao, 12Yérémia terus lunga sangka Yérusalèm menyang panggonané Bényamin perlu ngurus pandumané warisan ing antarané sanak seduluré. 13Waktu mlebu ing gapurané panggonané Bényamin, ing kono ana sakwijiné juru jaga sing diarani Yeria, anaké Selemya, anaké Hananya; kuwi terus nyekel Yérémia, karo ngomong banter: “Kowé arep mbalik ngetutké wong Kasdim!” 14Lan senajan Yérémia nyauri: “Oh goroh kuwi, aku ora mbalik mèlu wong Kasdim!”, nanging ora digubris karo Yeria, kuwi terus nyekel Yérémia lan diadepaké marang para penggedéné. 15Para penggedéné mau pada nesu banget marang Yérémia, njotosi Yérémia lan terus dilebokké ing omah paukuman, ing omahé juru tulis Yonatan; omah kuwi wis didadèkké pakunjaran. 16Kaya mengkono lelakoné Yérémia sing terus dityemplungké ing sumur tandon banyu ing njeruh lemah. Lan Yérémia suwé enggoné ing kono.
17Ing sakwijiné dina Sedèkia kongkonan wong njupuk Yérémia. Terus karo meneng-meneng ratu takon marang Yérémia: “Apa ana tembungé GUSTI?” Semauré Yérémia: “Ana! Sampéyan bakal dipasrahké ing tangané ratuné Babèl.” 18Yérémia terus ngomong marang Sedèkia: “Apa dosa kula sing kula tindakké marang sampéyan, nanging kula nganti sampéyan lebokké ing paukuman? 19Ing ngendi para nabi sampéyan sing wis ngomongké, yèn ratu ing Babèl ora bakal nyerang perang nglawan sampéyan lan negara iki? 20Saiki, duh bendara kula ratu, sampéyan supaya gelem ngrungokké. Penjaluk kula supaya ketampa ing ngarepé sampéyan. Kula supaya aja sampéyan balèkké ing omahé juru tulis Yonatan; kula mesti dipatèni ing kana.” 21Sedèkia terus mréntah, supaya Yérémia diukum ing plataran penjagan lan saben dina supaya dikèki roti sak iris sangka dalan tukang roti, nganti sak entèkké roti ing kuta kono. Mengkono dadiné Yérémia tetep ing plataran penjagan.
