Yohanes 10

₁“Sak temené Aku ngomong marang kowé: Sapa sing mlebu kandangé wedus gèmbèl ora metu lawang, nanging mènèk témbok, kuwi maling lan rampok; ₂nanging sapa sing mlebuné liwat lawang, kuwi pangoné wedus gèmbèl. ₃Pangon kuwi sing dibukakké karo sing njaga lawang lan wedus-wedusé pada ngrungokké swarané, terus diundangi manut jenengé déwé-déwé lan digiring metu. ₄Yèn wedusé kabèh kuwi wis digiring metu, pangoné mlaku ing ngarep lan wedusé pada ngetutké, awit wedus-wedus gèmbèl mau pada nitèni swarané. ₅Nanging wong liyané mesti ora ditutké, malah ditinggal mblayu, awit wedus-wedus gèmbèl kuwi ora pada kenal marang swarané wong-wong liyané.”

₆Semonan kuwi diomongké karo Yésus marang wong-wong mau, nanging pada ora mengertèni tegesé tembungé kuwi. ₇Yésus terus ngomong menèh: “Sak temené Aku ngomong marang kowé: Ya Aku iki lawangé wedus-wedus gèmbèl kuwi. ₈Sak kabèhé wong sing tekané sak durungé Aku, kuwi maling lan rampok, lan wedus-wedus gèmbèl kuwi pada ora ngrungokké marang wong-wong kuwi. ₉Aku iki lawangé; sapa sing mlebuné metu sangka Aku, kuwi bakal dislametké, lan bakal mlebu lan metu, uga bakal nemu pangonan. ₁₀Maling kuwi tekané mung arep nyolong lan matèni lan ngentèkké; Aku iki teka supaya wedus-wedus gèmbèl pada nduwé urip, lan uripé kuwi karo kalubèran.

₁₁Ya Aku iki pangon sing sejati. Pangon sing sejati kuwi ngetohké nyawané kanggo wedus-wedusé, ₁₂nanging wong upahan sing duduk pangon lan duduk sing nduwé wedus-wedus kuwi déwé, ing wantyi weruh ana asu alasan teka, wedusé ditinggal mblayu, nganti asu alasan kuwi nubruk lan mbuyarké wedusé. ₁₃Enggoné mlayu kuwi jalaran mung wong upahan lan ora gemati marang wedus-wedusé kuwi. ₁₄Aku iki pangon sing sejati lan Aku nitèni wedus-wedus-Ku lan wedus-wedus-Ku pada kenal marang Aku, ₁₅kayadéné Bapak enggoné kenal marang Aku lan Aku kenal marang Bapak, lan Aku ngetohké nyawaku kanggo wedus-wedus-Ku. ₁₆Aku ijik nduwé wedus liyané menèh, sing ora sangka kandang kéné; wedus-wedus kuwi ya kudu Tak giring uga, lan bakal pada ngrungokké swara-Ku lan bakal dadi kumpulan siji, lan pangon siji. ₁₇Bapak trésna Aku, jalaran Aku ngelungké nyawaku supaya Tak tampani menèh. ₁₈Ora ana wong sijia waé sing ngrebut nyawa-Ku, nanging Tak lungké miturut karep-Ku déwé. Aku kwasa ngelungké lan kwasa njukuk menèh. Tembung iki sing Tak tampa sangka Bapak-Ku.”

₁₉Awit sangka tembungé sing mengkono kuwi terus dadi tukaran menèh ing antarané wong-wong Ju. Okèh tunggalé sing ngomong, ngéné: ₂₀“Wong kuwi ketèmpèlan demit lan ora waras; kenèng apa pada kok rungokké?” ₂₁Wong liyané ngomong: “Kuwi duduk tembungé wong sing ketèmpèlan; apa demit bisa melèkké mripaté wong-wong lamur?”

₂₂Ora let suwé, ana riyaya ngedekké Griya Sutyi ing Yérusalèm; nalika semono mbeneri wantyi bediding. ₂₃Yésus mlaku-mlaku ing Griya Sutyi, ing balé Salomo. ₂₄Wong-wong Ju terus pada ngrubung Panjenengané lan pada ngomong: “Nganti pira suwéné anggèn Panjenengan nggawé mangga-marané ati kita? Yèn Panjenengan kuwi Kristus, supaya Panjenengan blaka marang kita.” ₂₅Semauré Yésus: “Kowé wis pada Tak omongi nanging pada ora pertyaya; penggawé sing Tak lakoni atas asmané Bapak-Ku, kuwi sing pada nyeksèni kanggo Aku, ₂₆nanging kowé pada ora pertyaya, awit kowé duduk tunggalé wedus-wedus-Ku. ₂₇Wedus-wedus-Ku pada ngrungokké swara-Ku, lan Aku kenal marang wedus-wedus-Ku lan wedus-wedus-Ku pada ngetutké Aku, ₂₈uga pada Tak wènèhi urip langgeng, lan wedus-wedus-Ku mesti ora bakal pada nemu karusakan sak lawas-lawasé lan ora bakal ana wong sing ngrebut wedus-wedus kuwi sangka tangan-Ku. ₂₉Bapak-Ku sing ngekèkké wedus-wedus iki marang Aku, Panjenengané kuwi ngungkuli samubarang kabèh, lan ora ana wong sing bisa ngrebut wedus-wedus mau sangka tangané Bapak-Ku. ₃₀Aku lan Bapak-Ku kuwi siji.”

₃₁Wong Ju terus njupuki watu menèh, arep mbandemi Panjenengané. ₃₂Tembungé Yésus marang wong-wong mau: “Okèh penggawé betyik sing sangka Bapak-Ku sing Tak duduhké marang kowé. Penggawé kuwi mau endi sing njalari kowé arep pada mbandemi Aku nganggo watu?” ₃₃Semauré wong-wong Ju: “Enggon kita arep mbandemi kowé kuwi ora awit penggawé sing betyik, nanging awit enggonmu ora ngajèni marang Gusti Allah, ya kuwi awit kowé kuwi manungsa kok ndadèkké awakmu kuwi Gusti Allah.” ₃₄Yésus nyauri: “Apa ora ketulis ing kitab Torètmu, ngéné: Aku wis ngomong: Kowé kabèh kuwi allah. ₃₅Yèn wong sing pada diomongi tembungé Gusti Allah kuwi dijenengké allah - nanging Kitab kuwi ora kena dibatalké - ₃₆apa kowé ijik omong karo Panjenengané sing disutyèkké karo Bapak lan sing wis diutus menyang jagat kuwi: Kowé ora ngajèni Gusti Allah! Awit Aku wis ngomong: Aku iki Putrané Gusti Allah? ₃₇Yèn Aku ora nglakoni penggawéané Bapak-Ku, kowé aja pertyaya marang Aku. ₃₈Nanging yèn Aku nglakoni kuwi mau, nanging kowé pada ora gelem pertyaya marang Aku, pada pertyayaa marang penggawéan-penggawéan kuwi supaya kowé pada weruh lan mengertèni yèn Bapak kuwi ing Aku lan Aku ing Bapak-Ku.”

₃₉Sepisan menèh wong-wong mau pada arep nyekel Panjenengané, nanging Panjenengané utyul sangka tangané wong-wong mau.

₄₀Yésus terus lunga menèh menyang sabrangé laut Yordan, ing panggonané Yohanes mbiyèn mbaptisi, terus manggon ing kono. ₄₁Lan okèh wong sing nemoni marang Panjenengané lan pada ngomong: “Yohanes pantyèn ora nggawé tanda apa-apa, nanging kabèh sing diomongké karo Yohanes kanggo wong iki, kuwi nyata.” ₄₂Lan okèh wong kono pada pertyaya marang Panjenengané.