Gusti Yésus ndongakké para muridé
1Kaya mengkéné tembungé Yésus. Panjenengané terus ndangak marang langit lan ngomong: “Duh Bapak, wis tekan wantyiné; supaya Putra Panjenengan diluhurké, supaya Putrané Panjenengan ngluhurké Panjenengan. 2Kaya anggèn Panjenengan wis ngekèki pangwasa ngwasani sak wernané sing urip marang Putra, mengkono uga Putra ya arep ngekèki urip langgeng marang kabèh sing wis Panjenengan kèkké marang Putra. 3Sing iki urip langgeng kuwi yèn wong pada kenal marang Panjenengan, Gusti Allah sing sejati, lan marang Yésus Kristus kongkonané Panjenengan. 4Kula wis ngluhurké Panjenengan ing bumi karo anggèn Kula wis ngrampungké penggawéané sing Panjenengan kèkké marang Kula supaya ditindakké. 5Nanging saiki, duh Bapak, supaya Panjenengan ngluhurké Kula ing ngarepé Panjenengan piyambak karo kaluhuran sing wis Kula duwèni ing ngarepé Panjenengan sak durungé jagat digawé.
6Kula wis nggelarké asma Panjenengan marang para wong sing Panjenengan kèkké marang Kula sangka jagat. Wong-wong kuwi duwèké Panjenengan lan wis Panjenengan kèkké marang Kula, lan wis pada nuruti tembungé Panjenengan. 7Saiki wis pada ngerti, yèn kabèh pawèh Panjenengan marang Kula kuwi tekané sangka Panjenengan. 8Awit kabèh tembungé sing Panjenengan kèkké marang Kula kuwi wis Kula kèkké marang wong-wong mau lan wis ditampani. Lan kabèh wis pada ngerti tenan, yèn Kula teka sangka Panjenengan lan pada pertyaya, yèn Panjenengan sing ngutus Kula. 9Kula ndongakké wong-wong kuwi. Duduk jagat sing Kula ndongakké, nanging wong-wong pawèh Panjenengan marang Kula, awit wong-wong kuwi ya duwèké Panjenengan, 10lan kabèh duwèk Kula ya duwèké Panjenengan lan duwèké Panjenengan ya duwèk Kula, lan Kula wis diluhurké ing wong-wong kuwi. 11Kula wis ora ing ndonya menèh, nanging wong-wong kuwi ijik ing ndonya, lan Kula teka marang Panjenengan. Duh Bapak sing Sutyi, wong-wong kuwi supaya Panjenengan rumat ing asma Panjenengan, ya kuwi asma Panjenengan sing wis Panjenengan kèkké marang Kula, supaya wong-wong iki pada dadi siji kaya Panjenengan karo Kula. 12Sak suwéné Kula nunggal karo wong-wong kuwi, Kula sing njaga ing asma Panjenengan, sing wis Panjenengan kèkké marang Kula; Kula wis njaga wong-wong kuwi lan ora ana wong siji waé sing ilang, kejaba mung wong sing wis mesti rusak, supaya bener isiné Kitab. 13Nanging saiki, Kula teka marang Panjenengan, lan Kula masrahké kabèh kuwi ing sak nalika Kula ijik ing ndonya, supaya kebungahan Kula ing wong-wong mau mundak sampurna. 14Wong-wong mau wis Kula kèki tembungé Panjenengan, lan pada disengiti karo jagat, awit tekané ora sangka jagat, kaya Kula kuwi ya ora sangka jagat. 15Kula ora njaluk, supaya wong-wong iki dijikuk sangka ndonya, nanging supaya Panjenengan njaga sangka sing ala. 16Wong-wong iki tekané ora sangka jagat, kaya Kula kuwi ya ora sangka jagat. 17Supaya pada Panjenengan sutyèkké ing kabeneran; ya tembungé Panjenengan kuwi kabeneran. 18Kaya Panjenengan wis ngutus Kula marang jagat, mengkéné uga Kula ya ngongkon wong-wong iki marang jagat; 19lan Kula nyutyèkké awak Kula kanggo wong-wong iki, supaya uga pada disutyèkké ing kabeneran.
20Ora mung kanggo wong-wong kuwi waé anggèn Kula ndedonga, nanging uga kanggo wong-wong liyané sing pada pertyaya marang Kula awit sangka piwulangé wong-wong iki, 21supaya kabèh pada dadia siji kaya Panjenengan, duh Bapak, ing Kula, lan Kula ing Panjenengan, supaya pada dadia siji ing Panjenengan lan Kula, supaya jagat pertyaya, yèn Panjenengan sing ngutus Kula. 22Kula wis ngekèkké kamulyan, sing Panjenengan kèkké marang Kula, marang wong-wong kuwi, supaya pada dadi siji, kaya Panjenengan lan Kula ya dadi siji. 23Kula ing wong-wong kuwi lan Panjenengan ing Kula supaya sampurna enggoné dadi siji, lan supaya jagat ngerti, yèn Panjenengan sing wis ngutus Kula lan yèn Panjenengan nrésnani wong-wong kuwi kaya anggèn Panjenengan nrésnani Kula.
24Duh Bapak, sing dadi karep Kula, ing ngendi waé Kula anaa, wong-wong kuwi tansah nunggal karo Kula, ya kuwi wong-wong sing wis Panjenengan kèkké marang Kula, supaya ngerti marang kamulyan Kula sing wis Panjenengan kèkké marang Kula, awit Panjenengan nrésnani Kula wiwit sak durungé jagat digawé. 25Duh Bapak sing adil, jagat kuwi pantyèn ora kenal marang Panjenengan, nanging Kula kenal marang Panjenengan, lan wong-wong kuwi pada ngerti, yèn Panjenengan sing wis ngutus Kula. 26Lan uga asma Panjenengan wis Kula nduduhké marang wong-wong kuwi lan ya arep Kula nduduhké, supaya katrésnan sing Panjenengan kèkké marang Kula kuwi ing wong-wong kuwi, lan Kula ya ing wong-wong kuwi.”
