Yohanes 16

₁“Kabèh kuwi tak omongké marang kowé, supaya kowé aja pada kena sandungan terus nampik Aku. ₂Kowé bakal ditundung sangka sinaguk malah bakal ana wantyiné saben wong sing matèni kowé, pada ngira yèn nindakké kuwi ngabekti marang Gusti Allah. ₃Wong-wong kuwi nandangi mengkono, awit pada ora kenal marang Bapak lan marang Aku. _4aNanging kabèh iki Tak omongké marang kowé, supaya yèn tekan wantyiné kowé pada éling, yèn Aku wis ngomongké marang kowé.”

_4bPerkara iki Tak omongké marang kowé sangka wiwitan, awit sak suwéné iki Aku bareng karo kowé, ₅nanging saiki Aku lunga nemoni Panjenengané sing wis ngutus Aku, lan ora ana siji waé sangka kowé kabèh sing takon marang Aku: Panjenengan lunga menyang ngendi? ₆Nanging awit kowé pada Tak omongi bab kuwi mau, nganti atimu sedih. ₇Nanging sing Tak omongké marang kowé iki bener: Luwih maédahi kanggo kowé, yèn Aku lunga. Awit yèn Aku ora lunga, Juru Pitulung kuwi ora bakal nekani kowé, nanging yèn Aku lunga, Aku bakal ngongkon Juru Pitulung marang kowé. ₈Nanging yèn Panjenengané teka, kuwi bakal nyadarké jagat bab dosa, bab kabeneran lan bab pengadilan; ₉bab dosa, awit pada tetep ora pertyaya marang Aku. ₁₀Bab kabeneran, awit Aku lunga menyang Bapak lan kowé pada ora weruh Aku menèh; ₁₁bab pengadilan, awit penggedéné jagat iki wis diukum.

₁₂Ijik okèh perkara sing perlu Tak omongké marang kowé, nanging saiki kowé durung bisa nampani. ₁₃Nanging yèn Panjenengané teka, ya kuwi Rohé Kabeneran, kuwi bakal nuntun kowé marang sak kabèhé kabeneran. Awit Panjenengané ora bakal ngomong sangka Panjenengané déwé, nanging sembarang sing dirungokké kuwi sing bakal diomongké lan Panjenengané bakal ngabaraké perkara-perkara sing arep kelakon. ₁₄Panjenengané bakal ngluhurké Aku, awit bakal ngabaraké marang kowé apa sing ditampa sangka Aku. ₁₅Kabèh duwèké Bapak, kuwi ya duwèk-Ku; mulané Aku ngomong, ngéné: “Juru Pitulung bakal ngabaraké marang kowé apa sing wis ditampa sangka Aku.”

₁₆“Mung kari sedilut kowé bakal ora pada weruh Aku menèh lan sedilut engkas kowé bakal pada weruh Aku menèh.” ₁₇Krungu sing kaya mengkono kuwi muridé ana sing pada rerasan: “Apa ta tegesé tembungé marang kita: Kari sedilut terus kowé pada ora weruh Aku, sedilut menèh terus pada weruh Aku? Lan: Aku lunga menyang Bapak?” ₁₈Terus pada rerasanan: “Apa ta tegesé tembungé: Mung kari sedilut? Kita pada ora mengertèni apa sing Panjenengané omongké kuwi.” ₁₉Yésus weruh, yèn para muridé pada arep takon marang Panjenengané, terus ngomong: “Apa kowé pada rembukan apa sing Tak omongaké mau, ya kuwi: Mung kari sedilut terus kowé bakal ora pada weruh Aku lan sedilut menèh kowé bakal pada weruh Aku? ₂₀Sak temené Aku ngomong marang kowé: Kowé bakal pada nangis lan sambat, nanging jagat bakal bungah; kowé bakal pada ngalami susah, nanging kasusahanmu bakal menèh dadi kabungahan. ₂₁Yèn wong wadon mbayi, kuwi ngrasakaké susah, nanging yèn wis nglairké bayiné, wis ora kèlingan menèh marang larané, awit sangka bungahé awit ana manungsa dilairké ing ndonya. ₂₂Mengkono uga kowé saiki ya pada ngalami susah, nanging Aku bakal nemoni kowé menèh, sak nalika bakal pada bungah atimu lan ora ana wong siji-sijia sing bisa ngrebut kabungahanmu sangka kowé. ₂₃Ing dina kuwi kowé ora bakal pada takon apa-apa marang Aku. Sak temené Aku ngomong marang kowé: Samubarang sing kok jaluk marang Bapak, kuwi bakal dikèkké marang kowé atas asma-Ku. ₂₄Nganti saiki kowé durung njaluk apa-apa atas asma-Ku. Pada njaluka, kowé mesti bakal pada dikèki, supaya sampurna kabungahanmu.

₂₅Kuwi mau kabèh Tak omongké marang kowé karo semonan. Bakal tekan wantyiné enggon-Ku ngomongi kowé ora nganggo semonan menèh, nanging karo kebukak enggon-Ku ngomongi kowé bab Bapak. ₂₆Ing dina kuwi kowé bakal pada ndedonga atas asma-Ku. Aku ora ngomong marang kowé, yèn Aku sing bakal njalukké kowé marang Bapak, ₂₇awit Bapak déwé nrésnani kowé, awit kowé wis pada trésna marang Aku, lan pertyaya yèn Aku iki tekané sangka Gusti Allah. ₂₈Aku teka sangka Bapak, lan wis teka ing ndonya; Aku ninggalké ndonya menèh nemoni marang Bapak.”

₂₉Semauré para muridé: “Lah, saiki Panjenengan ngomong karo kebukak, ora nganggo semonan menèh. ₃₀Saiki kita pada ngerti, yèn Panjenengan weruh samubarang lan ora perlu wong takon marang Panjenengan. Mulané kita pada pertyaya, yèn Panjenengan kuwi teka sangka Gusti Allah.” ₃₁Yésus nyauri, tembungé: “Apa kowé saiki pada pertyaya? ₃₂Bakal tekan wantyiné, malah ya wis tekan wantyiné, kowé pada dibuyaraké, pada menyang paranmu déwé-déwé, lan Aku kok tinggal ijèn. Nanging Aku ora ijèn awit Bapak nunggal karo Aku. ₃₃Enggon-Ku mulangké kuwi mau kabèh marang kowé, supaya kowé pada olèh tentrem-rahayu ing Aku. Ing ndonya kowé pada ngalami panganiaya, nanging pada sing mantep atimu, Aku wis ngalahké ndonya.”