Yohanes 15

₁“Aku iki wit anggur sing sejati lan Bapak-Ku kuwi sing dadi juru tani. ₂Saben pangé ing Aku sing ora metu wohé, diketok lan sing metu wohé, diresiki, supaya mundak okèh wohé. ₃Kowé kuwi wis pada resik awit sangka tembung sing wis Tak wulangké marang kowé. ₄Kowé tetepa manggon ing Aku lan Aku ing kowé. Pada kaya pangé ora bisa metu wohé sangka awaké déwé, yèn ora tetep manggon ing wit anggur, mengkono uga kowé ora bisa ngetokké woh yèn ora tetep manggon ing Aku. ₅Aku iki wité anggur lan kowé kuwi pangé. Sapa sing tetep manggon ing Aku, lan Aku ing wong kuwi, kuwi sing ngetokké woh okèh, awit yèn pedot sangka Aku, kowé ora bisa nandangi apa-apa. ₆Sapa sing ora tetep manggon ing Aku, kuwi dibuwang metu kaya pangé mau, nganti dadi garing, terus pada diklumpukké lan terus dityemplungké ing geni, lan diobong. ₇Yèn kowé manggon ing Aku lan piwulang-Ku manggon ing kowé, pada njaluka apa waé sing kok karepaké, kowé bakal keturutan. ₈Sing dadi jalarané Bapak-Ku diluhurké, ya kuwi yèn kowé pada ngetokké woh okèh lan awit sangka mengkono kowé bener-bener dadi murid-Ku.”

₉“Kayadéné Bapak wis nrésnani Aku, mengkono uga Aku ya wis nrésnani kowé; pada tetepa manggon ing katrésnan-Ku kuwi. ₁₀Yèn kowé netepi tembung-Ku, kowé bakal tetep manggon ing katrésnan-Ku, kayadéné enggon-Ku wis netepi tembungé Bapak-Ku lan tetep manggon ing katrésnan-Né.

₁₁Kabèh kuwi Tak omongké marang kowé, supaya kabungahan-Ku ing kowé lan kabungahanmu dadia sampurna. ₁₂Préntah-Ku kuwi ngéné, ya kuwi supaya kowé pada trésna-tinrésnaa, kaya enggon-Ku wis nrésnani kowé. ₁₃Ora ana katrésnan sing gedéné ngungkuli katrésnané wong sing ngetokké nyawané kanggo nglabuhi kantya-kantyané. ₁₄Kowé kuwi kantya-Ku, yèn kowé pada nglakoni apa sing tak wulangké marang kowé. ₁₅Aku ora ngarani batur menèh marang kowé, awit batur kuwi ora mengertèni apa sing ditindakké karo bendarané, nanging kowé wis pada Tak sebut kantya, jalaran sembarang sing Aku wis krungu sangka Bapak-Ku, kuwi wis Tak duduhké kabèh marang kowé. ₁₆Duduk kowé sing pada milih Aku, nanging Aku sing milih kowé. Aku wis netepaké kowé, supaya kowé pada lunga lan ngetokké woh lan wohmu kuwi tetep, karo mengkono apa sing kok jaluk marang Bapak atas asma-Ku, dituruti karo Panjenengané marang kowé. ₁₇Iki préntah-Ku marang kowé: Pada trésna-tinrésnaa.”

₁₈“Yèn kowé pada disengiti karo jagat, élinga yèn jagat wis sengit marang Aku sak durungé kowé. ₁₉Yèn tekamu sangka jagat, mesti jagat trésna marang kowé awit dadi duwèké. Nanging awit tekamu ora sangka jagat, malah Aku wis milih kowé sangka jagat, mulané jagat sengit marang kowé. ₂₀Pada élinga marang pitutur sing wis Tak wulangké marang kowé: Sing jenengé batur kuwi ora ngungkuli bendarané. Yèn Aku iki wis disia-sia, kowé uga mesti bakal disia-sia; yèn wong-wong kuwi nuruti tembung-Ku, mesti ya nuruti tembungmu. ₂₁Nanging kuwi kabèh bakal ditindakké marang kowé awit sangka Aku, awit pada ora kenal marang Panjenengané sing ngutus Aku. ₂₂Yèn Aku ora teka lan ora ngomongi wong-wong kuwi, mesti pada ora nduwé dosa. Nanging saiki wong-wong kuwi ora nduwé pasal menèh ing bab dosané. ₂₃Sapa sing sengit marang Aku, uga sengit marang Bapak-Ku. ₂₄Yèn Aku ora nindakké penggawéané ing tengahé wong-wong kuwi, sing durung tau ditindakké karo wong liyané, mesti ora pada dosa. Nanging saiki senajan wis pada weruh marang kuwi kabèh, wong-wong kuwi pada sengit marang Aku lan marang Bapak-Ku. ₂₅Nanging tembungé sing ketulis ing kitab Torèté wong-wong kuwi kudu digenepi: Wong-wong kuwi pada sengit marang Aku tanpa sebab.

₂₆Yèn Juru Panglipuran sing bakal tak utus sangka Bapak teka, ya kuwi Rohé Kabeneran sing metu sangka Bapak, Panjenengané kuwi bakal nyeksèni kanggo Aku. ₂₇Nanging kowé ya kudu nyeksèkké uga, awit kowé kawit wiwitan bareng karo Aku.”