1Yunus terus diomongi karo GUSTI sing kaping pindoné: 2“Lungaa, menyanga ing Ninewé, kuta sing gedé kuwi lan ngomonga marang kuta kuwi, tembung sing bakal Tak wènèhké marang kowé.” 3Yunus terus tata-tataa lan terus budal menyang ing Ninewé, tyotyok karo tembungé Gusti Allah. Nanging Ninewé kuwi kuta sing gedéné ngidap-idapi, jembaré mlaku telung dina.
4Yunus terus mlebu ing kuta kono, adoh nganti mlaku sedina, terus mbengok: “Kurang patang puluh dina, Ninewé mesti bakal digempur.” 5Wong Ninewé kuwi pada ngandel marang Gusti Allah, mulané terus pada préntah pasa lan nganggo salin kasusahan, wiwit sing déwasa tekan botyah-botyah. 6Perkara kuwi bareng dikrungu karo Ratu ing Ninewé, Panjenengané terus medun sangka dampar, ngutyuli sandangané kraton, lan nganggokké salin kasusahan lan terus njagong nglésot ing awu. 7Atas sangka préntahé Ratu lan para penggedéné, terus diumumké lan dipréntahké ing Ninewé mengkéné: “Manungsa lan kéwan-kéwan, ya sapi lan wedus, aja ana sing mangan apa-apa, aja ana sing diengon, lan aja ana sing ngombé banyu. 8Manungsa lan kéwan-kéwan kudu pada nganggo salin kasusahan, lan terus pada sambat-sambata marang Gusti Allah, karo siji-sijiné pada mratobat, ninggala pokalé sing ala lan mbuwangi penggawé ala sing dilakoni. 9Sapa ngerti, mbok menawa Gusti Allah terus melas atiné lan getun lan gelem ngendek bebenduné sing mulat-mulat kuwi, terus kita ora sida dientèkké.” 10Bareng Gusti Allah weruh apa sing digawé wong-wong mau, ya kuwi enggoné pada mratobat ninggal mlakuné sing ala, Gusti Allah terus melas ing bab enggoné ngrantyam arep nibakké tyilaka marang wong-wong mau, terus kuwi diwurungké.
