Kidung Pesambat 3

₁Aku iki wong lanang sing ngalami sangsara

awit sangka gepuké nesuné Gusti.

₂Panjenengané nundung lan nggawa aku

ing pepeteng sing ora ana padangé.

₃Aku ditibani karo tangan-Né bola-bali,

nganti sedina muput.

₄Daging lan kulitku digawé susut,

balungku pada ditugeli.

₅Gusti ngedekké témbok ngungkuli aku,

ngubengi aku karo kasangsaran

lan kasusahan.

₆Aku dipapanaké ing panggonan sing peteng,

kaya wong sing wis mati suwé.

₇Aku dipèpèt, dalanku metu ditutup kabèh

lan ditalèni nganggo ranté sing abot.

₈Senajan aku sambat-sambat lan mbengok-mbengok njaluk tulung,

pandongaku ora digatèkké.

₉Dalan-dalanku pada dialang-alangi nganggo watu tatahan,

didadèkké ora kena dilakoni.

₁₀Panjenengané kaya waé bruwang sing nyegat aku,

lan kaya waé singa ing pandelikan.

₁₁Dalan-dalanku diénggoké, aku disempal-sempal

lan ndadèkké aku bingung.

₁₂Gandéwané wis dipentèng

lan aku sing dadi tujuané panahé.

₁₃Panahé ing wadahé panah

pada dipanahké kabèh,

pada mantyep ing atiku.

₁₄Aku dadi guyonané bangsaku kabèh,

digawé nyanyian ngétyé nganti sedina muput.

₁₅Aku diwareki karo sing pait

lan diombèni kayu pait.

₁₆Untuku diremuk lan aku dikèki mangan krikil,

lan aku dibleseké ing lebu.

₁₇Nyawa kula Panjenengan pisahké sangka katentreman,

kula lali marang kabekjan.

₁₈Ing kono pikiranku: Keluhuranku wis entèk,

lan pengarep-arepku marang GUSTI wis ilang.

₁₉“Panjenengan supaya éling kasangsaran

lan enggèn kula kelunta-lunta,

uga anané kayu pait lan ratyun.”

₂₀Nyawa kula tansah kèlingan marang perkara kuwi,

lan nglemprek ing njeruh kula.

₂₁Nanging iki sing tak rasakké,

lan sing njalari aku nduwé pengarep-arep:

₂₂Kawelasané GUSTI kuwi tanpa mandek,

lan pangayoman-Né ora ana entèkké.

₂₃Tansah terusan, ganti-gumanti saben ésuk.

Tenan gedé kasetian Panjenengan kuwi!

₂₄Pikirané atiku: “GUSTI kuwi dadi pandumanku,

mulané tak arep-arep.”

₂₅Gusti kuwi apik kanggo wong sing pada ngentèn-entèni,

kanggo nyawa sing nggolèki Panjenengané.

₂₆Betyik yèn wong ngentèn-entèni

marang pitulungané GUSTI karo sabar.

₂₇Betyik yèn wong lanang mikul

pasangan waktu enomé.

₂₈Hayuk lungguha dèwèkan lan menenga,

yèn ijik dimomoti karo GUSTI.

₂₉Ambruka lan tèmplèkna praupané ing lebu,

menawa ijik ana pengarep-arep.

₃₀Pipiné dipasrahké marang sing napuk,

nganti warek enggoné dipoyoki.

₃₁Awit GUSTI enggoné nulak

ora selawasé.

₃₂Awit senajan Panjenengan ngekèki kasusahan,

ya terus ngekèki pangayoman,

tyotyok karo kawelasan-Né.

₃₃Awit ora karo lila ati-Né

ngekèki kasusahan lan kasangsaran

marang para anaké manungsa.

₃₄Yèn ana wong sing ngidak-idak

sak kabèhé wong tawanan ing sak lumahé bumi,

₃₅yèn wewenangé wong diénggoké

ing ngarepé sing Mahaluhur,

₃₆yèn wong nindakké sing ora adil kanggo perkarané,

kuwi apa ora dingertèni karo Gusti?

₃₇Sapa ta sing ngomong lan samubarang kabèh terus ana?

Apa duduk Gusti sing mréntahké?

₃₈Sing ala lan sing betyik kuwi metuné

apa ora sangka tutuké sing Mahaluhur?

₃₉Kenèng apa wong urip pada nggresah?

Saben wong nggresaha awit sangka dosané!

₄₀Maraa, hayuk pada nliti lan mriksa urip kita,

lan pada bali nemoni marang GUSTI.

₄₁Maraa, hayuk pada ngunggahké ati lan tangan kita

marang Gusti Allah ing swarga lan ngomong:

₄₂Kita wis nerak lan nglawan,

nanging Panjenengan ora ngekèki ngapura.

₄₃Panjenengan nutupi piyambak karo bebendu,

lan ngoyak kita, Panjenengan patèni tanpa kawelasan.

₄₄Panjenengan nutupi piyambak karo mendung,

terus pandonga kita ora bisa nembus.

₄₅Kita pada Panjenengan dadèkké reget lan ala

ing sak tengahé para bangsa.

₄₆Kabèh mungsuh kita,

pada ngunèk-unèkké kita.

₄₇Kita katekan rasa wedi lan jiret,

karusakan lan gempuran.

₄₈Luh kula mili kaya kali

awit sangka rusaké anaké wadon bangsa kula.

₄₉Luh kula tansah trotyosan,

tanpa ana mandeké;

₅₀nganti GUSTI weruh sangka nduwur

lan weruh sangka swarga.

₅₁Mripat kula nganti krasa perih

awit sangka kahanané para anak wadon ing kuta kula.

₅₂Kula diuber-uber kaya manuk

karo wong sing pada mungsuhi kula tanpa sebab.

₅₃Kula dityemplungké nang luweng urip-uripan,

lan dibandemi watu.

₅₄Banyu mbanjiri sirah kula,

kula ngira: “Mati aku saiki.”

₅₅“Duh GUSTI, kula nyebut asma Panjenengan

sangka dasaré luweng sing jeru.

₅₆Panjenengan ngrungokké swara kula.

Panjenengan aja nganti nutupi kuping Panjenengan

kanggo aduh-aduh lan sambat kula.

₅₇Waktu kula sambat marang Panjenengan,

Panjenengan tyedak lan ngomong: Aja wedi.”

₅₈“Duh GUSTI, Panjenengan wis mbélani perkara kula,

lan wis ngluwari urip kula.

₅₉Duh GUSTI, Panjenengan wis weruh

enggèn kula ditibani sing ora adil;

Panjenengan supaya gelem ngekèki keadilan!

₆₀Panjenengan wis weruh nesuné wong-wong kuwi

lan kabèh rantyamané marang kula.”

₆₁“Duh GUSTI, Panjenengan wis ngrungokké sepata-sepatané,

uga rantyamané marang kula;

₆₂uga omongané wong-wong sing pada nglawan marang kula,

lan menèh angen-angené ala kanggo kula sedina muput!

₆₃Supaya Panjenengan ndelok ngadek-lungguhé,

kula didadèkké nyanyian guyonané.”

₆₄“Duh GUSTI, Panjenengan bakal nindakké balesan

marang wong-wong kuwi,

miturut karo penggawéané.

₆₅Panjenengan bakal mangkotké atiné,

supaya pada ditibani bebendu Panjenengan.

₆₆Duh GUSTI, Panjenengan bakal ngoyak

wong-wong kuwi karo bebendu,

lan pada bakal Panjenengan entèkké

sangka sak ngisoré langit!”