Kidung Pesambat kaping papat
Kasangsarané Sion sing medèni
1Oh kepriyé, emas kuwi kok buret temen,
emas murni kok malih;
watu-watu sutyi kuwi pada dibuwang
ing pojoké saben dalan.
2Para anaké Sion sing aji,
pada karo kaya emas tuwa,
oh, kok dipadakaké karo kendi-kendi lemah
gawéané tangané tukang kendi.
3Senajan asu alasan ya ngekèkké susuné
nusoni anaké,
nanging anaké wadon bangsaku wis dadi mentala,
kaya manuk unta ing segara wedi.
4Ilaté botyah bayi sing nyusu kelèt
ing tyetaké karo ngelak;
botyah-botyah pada njaluk roti,
nanging ora ana sing ngekèki.
5Wong sing kulina mangan sembarang sing énak,
pada kaliren ing sak uruté dalan,
sing kulina lungguh ing bantal bolah abang,
pada nglémprak ing pawuhan lan nggolèk mangan.
6Dosané anaké wadon bangsaku
ngungkuli dosané Sodom,
sing diwalik sak njeruhné kedèpané mripat,
tanpa dijotos karo tangan.
7Para pemimpiné resiké ngungkuli salju,
lan luwih putih tenimbangané mèlek,
abangé awaké ngungkuli inten,
praupané kaya watu diaman;
8nanging saiki rupané ireng ngungkuli angus,
ing dalan-dalan pada pangling,
kulité kelèt karo balung-balungé,
garing kaya kayu.
9Luwih beja sing mati karo pedang,
tenimbangané sing mati kaliren,
sing ngenes lan mati
awit tegalé ora ana pametuné.
10Tangané wong wadon sing alus-alus
wis pada ngolah anak-anaké,
kanggo pangané
waktu anaké wadon bangsaku rusak.
11GUSTI wis ngebyuké sak kabèhé nesu-Né,
ngesokké bebenduné sing mulat-mulat,
lan wis nyumet geni ing Sion
sing mangan dasar-dasaré.
12Para ratu sak jagat
lan sak rupané wong isiné ndonya pada ora pertyaya
yèn mungsuh lan satru bisa mlebu
ing gapurané Yérusalèm.
13Kuwi kelakon mengkono awit sangka dosané para nabiné
lan penggawé alané para imamé,
sing pada ngutahké getihé wong sing ora salah,
ing sak tengahé.
14Pada nunak-nunuk kaya wong lamur
ing dalan-dalan,
reget karo getih, nganti wong ora bisa
nggepok marang sandangané.
15Pada dielokké: “Sumingkir, reget.
Sumingkir, sumingkir, aja nggepok!”,
terus pada lunga lan nglembara; para bangsa terus pada ngomong:
“Kuwi pada ora kena manggon ing kéné menèh!”
16GUSTI déwé mbuyarké wong-wong mau,
bakal ora nyawang menèh.
Para imam pada ora diajèni
uga para wong tuwa ya ora diwelasi.
17Mripat kita tansah ngarep-arep pitulungan,
nanging tanpa guna;
sangka menara penjagan kita ngarep-arep
marang bangsa sing ora bisa mitulungi.
18Wong-wong mau pada ngindik mlaku kita,
nganti kita pada ora bisa metu ing alun-alun kita;
wis tyedak pati kita, wis genep urip kita,
kita wis pada tekan ing pungkasané urip.
19Sing pada ngoyak-oyak kita
banteré ngungkuli manuk garuda ing awang-awang,
kita pada diuber ing gunung-gunung,
lan diindik ing ara-ara samun.
20Wong sing dijebati karo GUSTI, napasé urip kita
dityemplungké ing juglangan wong-wong mau,
wong sing tak kira: “Ing pangayomané
kita bakal pada urip ing tengahé para bangsa.”
21Hé!, anaké wadon ing Edom,
sing manggon ing negara Us,
bungaha lan surak-suraka,
mangkoké ombèn uga bakal tekan kowé,
kowé bakal mendem nganti wuda.
22Hé, anaké wadon ing Sion, kesalahanmu wis ilang;
GUSTI ora bakal nglilani kowé dibuwang menèh,
nanging kesalahanmu, hé anaké wadon ing Edom, bakal diwales
lan dosa-dosamu bakal digelar.
