Bab kéwan halal lan haram
1GUSTI terus ngetokké tembung marang Moses lan Harun, mengkéné: 2“Kowé ngomonga marang wong Israèl: ‘Iki kéwan sing kena kok pangan sangka antarané kéwan sing sikilé papat ing daratan: 3saben kéwan sing tratyaké sigar, ya kuwi sing sigarané dawa sing karo nggayemi, kuwi kena kok pangan.
4Nanging tunggalané sing nggayemi lan sing sigar tratyaké, sing ora dililani kok pangan, ya kuwi: unta, awit kuwi ya nggayemi, nanging ora tratyaké sigar, kuwi haram kanggo kowé. 5Uga marmut, kuwi uga nggayemi nanging ora tratyak sigar, dadi haram kanggo kowé, 6uga truwèlu, kuwi ya pantyèn nggayemi, nanging ora tratyak sigar, dadi haram kanggo kowé. 7Mengkono uga babi, kuwi ya tratyak sigar, malah petyahané dawa, nanging ora nggayemi, kuwi haram kanggo kowé. 8Dagingé kéwan-kéwan mau aja kok pangan lan batangé aja kok sénggol; kabèh kuwi haram kanggo kowé.
9Tunggalané sing urip ing banyu, ing segara lan ing kali sing kena kok pangan, ya kuwi: saben sing karo kepet lan sisik, kuwi kabèh kena kok pangan. 10Nanging saben ing segara lan ing kali sing tanpa kepet lan sisik, lan menèh tunggalané sing pada uyel-uyelan pating krogèl ing banyu, kuwi kabèh najis kanggo kowé. 11Awit kuwi kabèh najis kanggo kowé, kowé aja mangan dagingé, lan batangé kudu kok najiské. 12Saben sing urip ing banyu sing tanpa kepet lan sisik, kuwi najis kanggo kowé.
13Tunggalané manuk sing kudu kok najiské lan aja kok pangan awit kabèh kuwi najis, ya kuwi: manuk garuda, manuk gagak lan manuk alap-alap segara, 14manuk alap-alap abang lan manuk alap-alap liyané, 15manuk raaf ireng lan sak panunggalané, 16manuk unta, manuk darès kebonan, bèbèk laut lan tunggalané manuk alap-alap, 17manuk darès tyilik, ibis lan manuk darès gedé; 18manuk darès putih, pelikan lan gagak laut; 19manuk ooievaar werna-werna blekok lan manuk pitian tyilik lan lawa.
20Sak rupané kéwan nggremet karo wulu lan sikil papat kuwi pada najis kanggo kowé. 21Lan tunggalané werna nggremet sing karo wulu lan sikil papat, lan kejaba sikilé papat ijik ana sutangé kanggo mentyolot ing bumi, kuwi kena kok pangan. 22Tunggalané sing kena kok pangan, ya kuwi: sak panunggalané walang lan sak panunggalané jangkrik. 23Liyané kuwi saben sing nggremet karo wulu, sikil papat kuwi najis kanggo kowé.
24Uga sing disebut iki bakal ndadèkké najismu, saben wong sing ndemèk batangé, bakal dadi najis nganti tekan mingslepé srengéngé, 25lan sapa sing nggawa sak bagéan batangé, kuwi kudu ngumbah sandangané lan ya bakal najis tekan mingslepé srengéngé, 26ya kuwi saben kéwan sing tratyaké sigar, nanging petyahané ora dawa, lan ora nggayemi, kuwi kabèh haram kanggo kowé, lan sapa sing ndemèk kuwi bakal dadi najis. 27Mengkono uga tunggalané sak rupané kéwan sikil papat sing mlaku nganggo tlapakané, kuwi kabèh pada haram kanggo kowé; sapa sing ndemèk batangé, bakal dadi najis nganti tekan mingslepé srengéngé, 28lan sapa sing nggawa batangé, kudu ngumbah sandangané, lan ya bakal dadi najis tekan mingslepé srengéngé. Kuwi kabèh pada haram kanggo kowé.
29Tunggalané kéwan mbrangkang sing kemruyuk ing bumi, sing haram kanggo kowé, ya kuwi: tikus lemah, tikus piti lan tikus wérog, sak wernané kodok, 30tekèk, kadal lan sapakara, kéyong lan blungon. 31Sak okèhé kéwan mbrangkang lan ndlosor, kuwi kabèh pada haram kanggo kowé. Sapa ndemèk kéwan-kéwan kuwi yèn wis mati, kuwi bakal dadi najis tekan mingslepé srengéngé. 32Uga menèh samubarang sing ketiban kéwan mau yèn wis mati, kuwi mesti dadi najis: kabèh piranti kayu, sandangan, lulang utawa karung lan saben piranti sing kanggo nindakké apa waé, kuwi tyemplungna ing banyu lan dadi najis tekan mingslepé srengéngé, sakwisé mengkono bakal dadi resik menèh. 33Nanging saben wadah kwali sing ketiban salah sijiné kéwan kuwi, apa isiné dadi najis, lan wadahé kudu kok sigar. 34Saben pangan sing kena dipangan, yèn kenèng banyuné wadah mau, kuwi dadi najis, lan sak rupané ombèn-ombèn sing kena diombé ing wadah sing mengkono kuwi, ya dadi najis. 35Samubarang sing ketiban batangé kéwan mau dadi najis; yèn kuwi panggangan roti utawa angklo, kuwi kudu diremuk, awit kuwi kabèh wis pada dadi najis lan ya kok anggep najis; 36nanging sumber utawa sumur sing isi banyu, kuwi tetep ora najis; nanging sapa sing ndemèk batangé kéwan-kéwan mau, kuwi dadi najis. 37Mengkono menèh wiji apa waé sing arep disebar, sing ketiban ing batangé kéwan kuwi, kuwi tetep ora najis. 38Nanging yèn wiji mau wis dikum ing banyu, terus ketiban batangé, kuwi dadi najis kanggo kowé.
39Lan yèn tunggalané kéwan sing dadi panganmu mati, sapa sing ndemèk batangé bakal dadi najis tekan mingslepé srengéngé. 40Lan sapa sing mangan batangé, kuwi kudu ngumbah sandangané lan ya dadi najis tekan mingslepé srengéngé. Mengkono uga sing nggawa batangé, ya kudu ngumbah sandangané lan dadi najis tekan mingslepé srengéngé.
41Uga menèh sak rupané kéwan sing nggremet uyel-uyelan ing bumi kuwi pada najis, aja nganti dipangan. 42Saben sing mlakuné ndlosor lan saben sing mbrangkang utawa nggremet nganggo sikil papat, utawa sing sikilé okèh, saben sing tunggalané kéwan nggremet uyel-uyelan ing bumi, kuwi aja kok pangan, awit kuwi kabèh pada najis. 43Kowé aja pada ndadèkké najisé awakmu déwé awit sangka saben kéwan sing nggremet uyel-uyelan lan aja pada najiské awakmu awit sangka kuwi mau kabèh, supaya kowé aja dadi najis. 44Awit Aku iki GUSTI Allahmu, mulané kowé kudu pada nyutyèkké awakmu lan kowé kudu pada sutyi, awit Aku iki sutyi, lan kowé aja nganti pada ndadèkké najismu awit sangka saben kéwan sing nggremet uyel-uyelan ing bumi. 45Awit Aku iki GUSTI Allahmu sing wis nuntun kowé mentas sangka negara Egipte, supaya Aku dadia Gusti Allahmu; kowé pada dadia sutyi, awit Aku iki sutyi.
46Kuwi mau pernatan bab kéwan sing sikil papat, bangsané manuk lan bab sak rupané sing urip sing obah kemriyek ing banyu, uga bab saben apa sing uyel-uyelan ing bumi, 47ya kuwi kanggo mbédakké sing haram lan sing halal, kéwan sing olèh dipangan karo sing ora olèh dipangan.”
