Lukas 13

₁Nalika semono ana wong sing pada nemoni marang Yésus ngomongi bab wong-wong Galiléa sing pada dikutahké getihé karo Pilatus, getihé dadi tyampuran karo getih kurban sing dikurbanké karo wong-wong mau. ₂Yésus nyauri: “Apa kowé ngira wong-wong Galiléa mau luwih gedé dosané tenimbang karo dosané wong-wong Galiléa liyané kabèh, nanging katekan lelakon sing kaya mengkono kuwi? ₃‘Ora’, tembung-Ku marang kowé. Nanging yèn kowé ora pada mratobat, kowé kabèh bakal pada mati karo tyara mengkono. ₄Utawa menèh apa kowé ngira wong wolulas sing pada mati kebrukan menara ing Siloam kaé kesalahané ngungkuli wong Yérusalèm liyané kabèh? ₅‘Ora’, tembung-Ku marang kowé. Nanging yèn kowé kabèh pada ora mratobat, bakal mati karo tyara mengkono.”

₆Yésus terus ngekèki semonan ngéné: “Ana wong sing nduwé wit anjir, sing ditandur ing kebon anggur, terus diparani digolèki wohé, nanging ora nemu. ₇Terus omong marang sing nggarap kebon anggur kuwi: Delengen, iki wis telung taun enggonku teka nggolèki wohé, kok ora ana. Mulané tegoren waé wit iki! Kanggo apa urip ing lemah kéné tanpa guna! ₈Semauré wong mau: Bendara, ya bèn urip setaun menèh, lemah sak ubengé arep kula patyuli lan wit kuwi arep kula rabuk. ₉Mbok menawa taun ngarep bisa woh; yèn ora, ya terus ditegor waé.”

₁₀Ing sakwijiné dina, pinuju dina sabat, Yésus mulangi ing sinaguk. ₁₁Ing kono ana wong wadon sing ketèmpèlan roh wis wolulas taun, terus lara lan dadi bungkuk, ora bisa ngadek jejek. ₁₂Bareng Yésus weruh wong mau, terus dityeluk lan diomongi ngéné: “Ibu, lelaramu wis waras.” ₁₃Terus ditumpangi tangan lan sak nalika kuwi uga wong wadon mau bisa ngadek jejek menèh lan terus ngluhurké asmané Gusti Allah. ₁₄Nanging pengarepé sinaguk kuwi nesu, jalaran Yésus maraské wong ing dina sabat, terus omong marang wong okèh: “Ana dina enem sing kanggo nyambutgawé. Mulané tekaa ing salah sijiné dina kuwi supaya diwaraské, aja ing dina sabat.” ₁₅Nanging Gusti nyauri, tembungé: “Hé, wong-wong lamis, apa tunggalmu ing dina sabat ora ngutyuli sapiné utawa kimaré sangka kandangé terus digawa menyang panggonan ngombé? ₁₆Wong wadon iki tyedak turunané Abraham nanging wis wolulas taun suwéné dibanda karo sétan, apa ora perlu diutyuli taliné ing dina sabat?” ₁₇Nalika Panjenengané ngomong mengkono kuwi, kabèh sing nglawan pada kisinan, nanging wong okèh pada bungah awit sangka sak kabèhé penggawé betyik sing nggumunaké sing wis ditindakké karo Panjenengané.

₁₈Yésus terus ngomong: “Kratoné Gusti Allah kuwi kenèng dipadakké apa lan kena Tak umpamakké apa? ₁₉Kuwi kena dipadakké wiji sawi, sing dijukuk lan disebar karo wong ing kebon, terus tukul lan dadi wit, nganti manuk-manuk ing awang-awang pada nusuh ing pangé.” ₂₀Lan tembungé menèh ngéné: “Kratoné Gusti Allah kuwi, kena Tak umpamakké apa? ₂₁Kuwi kenèng dipadakké kayadéné ragi sing dijukuk karo wong wadon lan dityampurké ing glepung gandum telung takeran, nganti ketyampuran kabèh.”

₂₂Yésus terus ndlajahi kuta-kuta lan désa-désa karo mulangi lan terus neruské mlakuné menyang Yérusalèm.

₂₃Terus ana wong sing ngomong ngéné: “Gusti, wong sing dislametké kuwi apa mung setitik?” ₂₄Semauré Yésus marang wong-wong ing kono: “Pada ngupayaa mlebu ing lawang sing tyiut! Awit Aku ngomong marang kowé: Okèh wong sing ngupaya mlebu, nanging ora bisa. ₂₅Yèn sing nduwé omah wis ngadek lan ngantying lawangé lan kowé ngadek ing njaba lan wiwit totok-totok lawang karo ngomong: Bendara, kita dibukakké lawangé! Panjenengané bakal nyauri ngéné: Aku ora kenal, kowé kuwi sapa? ₂₆Kowé bakal ngomong: Kita wis naté pada mangan lan ngombé ing ngarepé Panjenengan lan Panjenengan wis ngekèki piwulang ing dalan-dalan ing kuta kita. ₂₇Nanging Panjenengané bakal ngomong marang kowé: Aku ora kenal, kowé kuwi wong ngendi, pada minggira sangka ngarep-Ku, hé wong sing pada gawé ala! ₂₈Ing kono bakal ana tangisané lan keroté untu, nalika kowé pada weruh Abraham lan Isak lan Yakub uga sak kabèhé nabi pada ing Kratoné Gusti Allah, nanging kowé déwé pada dibuwang ing njaba ₂₉lan bakal ana wong sing pada teka sangka wétan lan kulon lan sangka lor lan kidul, pada bakal mangan bebarengan pésta ing Kratoné Gusti Allah. ₃₀Sak temené ana wong sing kèri déwé bakal dadi sing ndisik déwé lan ana wong sing ndisik déwé bakal dadi sing kèri déwé.”

₃₁Nalika kuwi ana wong Farisi sing pada nemoni lan ngomong marang Yésus: “Panjenengan kula njaluk sumingkir sangka kéné, awit Hérodes ngupaya arep matèni Panjenengan.” ₃₂Semauré Yésus: “Pada lungaa, ngomonga marang asu alasan kuwi: Aku nundungi demit lan maraské wong ing dina iki lan sésuk, nanging ing telung dinané Aku bakal wis rampung. ₃₃Nanging ing dina iki, sésuk lan suk embèn, Aku kudu nerusaké mlakuku, awit ora sak mestiné sing jenengé nabi dipatèni ing sak njabané Yérusalèm. ₃₄Yérusalèm, Yérusalèm, kowé sing matèni para nabi lan mbandemi watu marang wong-wong sing pada diutus nemoni kowé. Wis bolak-balik enggon-Ku arep nglumpukké anak-anakmu, pada kaya babon enggoné nglumpukké anak-anaké ing sak ngisoré swiwiné, nanging kowé ora gelem. ₃₅Omahmu bakal dipasrahké suwung marang kowé. Nanging Aku ngomong marang kowé: Kowé bakal pada ora weruh Aku menèh nganti tekan ing wantyiné kowé pada omong ngéné: Kaberkahan sing teka atas asmané Gusti.”