Lukas 14

₁Ing sakwijiné dina sabat, Yésus teka ing omahé penggedéné wong Farisi, arep mangan ing kono. Wong kabèh ing kono pada nyawang Panjenengané karo tenan. ₂Ing kono ana wong lara abuh ngadek ing ngarepé. ₃Yésus terus ngomong marang para juru Torèt lan para Farisi ngéné: “Maraské wong ing dina sabat kuwi kena apa ora?” ₄Kabèh pada meneng waé. Panjenengané terus nyekel tangané wong sing lara mau lan maraské lan ngongkon lunga. ₅Sakwisé mengkono terus ngomong marang wong-wong mau: “Sapa tunggalmu, sing anaké utawa sapiné ketyemplung ing sumur, ora terus gelis-gelis nulungi dientaské, senajan ing dina sabat?” ₆Wong-wong mau ora ana sing bisa nyauri.

₇Bareng Yésus weruh tamu-tamu pada milih lungguhan ing ngarep déwé, terus pada diomongi semonan ngéné: ₈“Yèn kowé diulemi njagong mantèn, kowé aja lungguh ing ngarep déwé, awit mengko sing nduwé gawé wis ngulemi wong sing luwih kajèn tenimbang karo kowé, ₉supaya wong sing ngulemi kowé lan wong mau aja pada marani kowé lan omong marang kowé: Kula njaluk ngalih, jagongan kuwi kanggo sedulur kuwi. Kowé terus kepeksa ngalih lungguh ing mburiné déwé karo kisinan. ₁₀Mulané, yèn kowé diulemi, lungguh ing mburi déwé. Mbok menawa mengko sing nduwé omah terus marani lan omong marang kowé: Sedulur, hayuk kula njaluk njagong ing ngarep. Sak nalika kowé kétok enggonmu kajèn ing ngarepé para dayoh liyané kabèh. ₁₁Awit sapa sing ngluhurké awaké déwé, bakal diasorké lan sapa sing ngasorké awaké déwé bakal diluhurké.”

₁₂Yésus uga terus ngomong marang wong sing ngundang Panjenengané: “Yèn kowé nganakké pésta ing wantyi awan utawa mbengi, kowé aja ngulemi kantya-kantyamu, utawa sedulur-sedulurmu, utawa sanak-kadangmu utawa tangga-teparomu sing sugih-sugih, awit kuwi bakal pada gentèn ngulemi kowé, dadi kowé wis pada olèh balesan. ₁₃Nanging, yèn kowé nganakké pésta, ngulemana wong-wong sing mlarat, sing tyiri, sing lumpuh lan sing lamur. ₁₄Yèn mengkono kowé bakal rahayu, awit wong kuwi kabèh ora pada nduwé sing dienggo mbales marang kowé. Nanging kowé bakal nampa balesan mbésuk ing dina tanginé para wong bener.”

₁₅Krungu tembungé sing mengkono kuwi, ana dayohé sing ngomong marang Yésus: “Rahayu wong sing pada arep disuguhi mangan ing Kratoné Gusti Allah.” ₁₆Nanging Yésus ngomong marang wong mau: “Ana wong nganakké pésta gedèn lan ngulemi wong okèh. ₁₇Bareng wis tekan wantyiné pésta, baturé dikongkon ngomong marang wong sing pada diulemi: Hayuk pada gelem teka, awit kabèh wis tyumawis. ₁₈Nanging kabèh, siji-siji pada njaluk ngapura. Wong sing kaping pisan ngomong ngéné: Kula mentas tuku kebonan, kula arep ndelok mrana, mila kula njaluk ngapura. ₁₉Wong liyané ngomong ngéné: Kula mentas tuku sapi limang rakit, kula arep lunga njajal sapi-sapiné kuwi, mila njaluk ngapura. ₂₀Wong liyané menèh ngomong: Kula entas waé kawin, mila ora bisa teka. ₂₁Batur mau terus mulih ngomongké kuwi kabèh marang bendarané. Sing nduwé omah nesu banget lan omong marang baturé: Gelis menyanga ing dalan-dalan lan lurung-lurung kuta, wong mlarat, wong tyiri, wong lamur lan wong lumpuh pada tuntunen mréné. ₂₂Baturé terus ngomong: Bendara, kabèh préntahé sampéyan wis kedadian, nanging panggonané ijik turah. ₂₃Bendarané terus omong marang baturé: Menyanga ing dalan-dalan lan ing dalan-dalan tyilik, wong-wong ing kono pada peksanen mlebu mréné, awit omahku kudu kebak. ₂₄Awit aku ngomong marang kowé: Wong sing pada diulemi ndisik mau siji waé ora ana sing bakal ngrasakaké suguhanku.”

₂₅Nalika Yésus lunga ditutké wong okèh gembruduk, Panjenengané nolèh terus ngomong marang wong-wong mau: ₂₆“Yèn ana wong sing teka marang Aku, nanging ora sengit marang bapaké, ibuné, bojoné, anak-anaké, seduluré lanang utawa wadon, malah uripé déwé pisan, kuwi ora bisa dadi murid-Ku. ₂₇Sapa sing ora manggul salipé lan mèlu Aku, kuwi ora bisa dadi murid-Ku.

₂₈Awit sapa ta tunggalmu sing yèn arep ngedekké menara, ora lungguh ndisik ngitung-itung, apa duwité tyukup kanggo ngragati nganti sak rampungé. ₂₉Supaya yèn wis rampung dasaré, nanging ora bisa nerusaké, sak kabèhé wong sing weruh aja nganti pada ngétyé, ₃₀ngéné: Wong kuwi wani wiwit ngedekké, nanging kok ora bisa ngrampungké!

₃₁Utawa, ratu ngendi sing yèn arep perang nglawan ratu liyané, ora njagong ndisik perlu nimbang-nimbang, apa suradaduné 10.000 kuwi tyukup kanggo nglawan sing nekani karo nggawa suradadu 20.000? ₃₂Yèn ora, mesti terus kongkonan, pumpung mungsuh kuwi ijik adoh, perlu nakokké sarat-saraté rukunan. ₃₃Mengkono uga saben wong tunggalmu, sing ora bisa ninggal bandané kabèh, kuwi ora bisa dadi murid-Ku.

₃₄Uyah kuwi pantyèn migunani, nanging yèn ilang asiné, apa sing kanggo mulihké rasa asiné? ₃₅Wis ora ana gunané, kanggo lemah utawa kanggo rabuk, mung terus dibuwang waé. Sapa sing nduwé kuping kanggo ngrungokké, rungokna!”