Matius 17

₁Nem dina sakwisé kuwi Yésus ngajak Pétrus lan Yakobus lan Yohanes seduluré, munggah gunung sing duwur, dèwèkan. ₂Panjenengané terus kétok malih semlorot ing ngarepé para murid mau, praupan-Né semlorot kaya srengéngé lan penganggoné putih semlorot. ₃Terus para muridé pada weruh Moses lan Elia, pada omongan karo Panjenengané. ₄Pétrus terus ngomong marang Yésus: “Gusti, tenan apik, yèn kita kabèh ing kéné. Yèn Gusti nglilani, aku arep nggawé tarup telu, siji kanggo Gusti, siji kanggo Moses lan salah sijiné menèh kanggo Elia.” ₅Sak njeruhné ijik ngomong, dadakan ana méga padang sing ngayomi wong mau kabèh, terus ana swara metu sangka méga, tembungé: “Iki Putra-Ku, sing Tak trésnani, sing nggawé senengé ati-Ku. Rungokna!” ₆Krungu sing mengkono kuwi para murid pada sujut ing bumi lan banget wediné. ₇Yésus terus nyedek njawili para muridé lan ngomong: “Pada ngadeka, aja wedi.” ₈Lan bareng pada melèk, mandeng menduwur, para murid pada ora weruh sapa-sapa, kejaba mung Panjenengané, Yésus déwé, ora ana wong liyané menèh.

₉Waktu pada medun sangka gunung, Yésus ngekèki paweling marang para muridé mau, tembungé: “Apa sing kok weruh kuwi mau aja diomongké marang sapa waé, nganti Putrané Manungsa tangi menèh sangka antarané wong mati.” ₁₀Para muridé terus pada takon: “Yèn mengkono, kenèng apa para juru Torèt pada tyerita, yèn Elia mesti kudu teka ndisik?” ₁₁Panjenengané nyauri: “Pantyèn Elia bakal teka mulihké samubarang kabèh, ₁₂nanging Aku ngomong marang kowé: Elia wis teka, mung waé wong-wong ora kenal marang wong kuwi, malah digawé sak wenang-wenang. Mengkono uga Putrané Manungsa ya bakal ngalami sangsara awit sangka penggawéané wong-wong mau.” ₁₃Waktu kuwi para muridé pada mengertèni, yèn sing diomong kuwi Yohanes Pembaptis.

₁₄Bareng wis pada bali tekan panggonané wong okèh, ana wong sing teka sujut marang Gusti Yésus, ₁₅lan ngomong: “Gusti, anak kula supaya Panjenengan welasi. Dèwèké lara ayanen, lan sangsara banget. Terus tiba ing geni lan ya terus tiba ing banyu. ₁₆Wis kula gawa marang para murid Panjenengan, nanging pada ora bisa maraské.” ₁₇Yésus terus ngomong: “Hé, bangsa sing ora nduwé pengandel lan sing keblinger, nganti pira suwéné enggon-Ku ijik kudu bebarengan karo kowé kabèh? Nganti pira suwéné enggon-Ku ijik kudu sabar ing tengahmu? Botyahé gawanen mréné!” ₁₈Yésus terus nggetak demité karo banter, terus metu sangka botyah kuwi lan wiwit waktu kuwi botyahé dadi waras.

₁₉Para muridé terus pada teka nang ngarepé Yésus lan bareng wis karo Panjenengané dèwèkan, terus pada ngomong: “Apa sebabé kita pada ora bisa nundungi demit mau?” ₂₀Panjenengané terus ngomong: “Jalaran kowé pada kurang pengandelmu. Awit sak temené Aku ngomong marang kowé: Yèn kowé nduwé pengandel sakwijiné sawi waé, kowé bisa ngongkon gunung: Minggira sangka kéné, mrana. Gunungé kuwi mesti ngalih, lan ora ana barang sing mokal kanggo kowé. [ ₂₁Golongan demit iki ora bisa ditundung yèn ora karo ndedonga lan pasa.”]

₂₂Waktu pada ngumpul ing Galiléa, Yésus ngomong marang para muridé: “Putrané Manungsa bakal dipasrahké marang tangané manungsa, ₂₃lan bakal pada matèni Panjenengané lan ing telung dinané Panjenengané bakal tangi menèh.” Para murid terus pada susah banget.

₂₄Bareng pada mlebu ing Kapernaum, para juru pajek Griya Sutyi pada marani Pétrus lan ngomong: “Guru, Sampéyan apa ora mbayar pajek Griya Sutyi rong drakma?” Semauré Pétrus: “Ya mbayar!” ₂₅Waktu Pétrus mlebu ing omah, Yésus ndisiki karo takon: “Simon, panemumu kepriyé? Sapa sing dijikuk bayaran utawa pajek karo para ratu ing ndonya iki, para rayaté apa wong mantya?” ₂₆Tembungé Pétrus: “Wong mantya!” Yésus ngomong marang Pétrus: “Dadiné rayaté ora. ₂₇Nanging supaya kita aja dadi sandungan kanggo wong-wong kuwi, kowé mantyinga menyang segara. Iwak sing kena kok pantying ndisik déwé kuwi tyekelen, angapna tyankemé, kowé bakal nemu duwit patang drakma ing njeruhné. Jupuken bayarna marang wong-wong kuwi, kanggo Aku lan kowé.”