Matius 19

₁Bareng Yésus wis mungkasi tembungé kuwi mau, Panjenengané terus lunga sangka Galiléa menyang Yudéa ing sabrangé laut Yordan. ₂Wong okèh pada gembruduk pada mèlu Panjenengané, Panjenengané terus maraské wong-wong kuwi ing kono. ₃Para Farisi terus teka marang Yésus, arep njajal Panjenengané, tembungé: “Wong apa dililani megat bojoné awit sangka siji-loro sebab apa waé?” ₄Panjenengané nyauri: “Apa kowé pada ora matya, yèn Gusti enggoné nyiptaké manungsa kawit wiwitan wis rupa lanang lan wadon? ₅Lan tembungé: Mulané wong lanang kuwi kudu ninggal bapak ibuné lan terus dadi siji karo bojoné, nganti loro-loroné dadi daging siji. ₆Mulané wis ora dadi loro, nanging daging siji. Awit sangka kuwi, apa sing wis didadèkké siji karo Gusti Allah, aja ana manungsa sing misahké.” ₇Para Farisi mau terus ngomong marang Panjenengané: “Yèn mengkéné, kenèng apa Moses ngongkon supaya ngekèki layang pegatan yèn megat bojoné?” ₈Panjenengané terus ngomong marang wong-wong kuwi: “Awit sangka wangkoté atimu, Moses nglilani kowé megat bojomu, nanging wiwitan ora mengkono. ₉Malah Aku ngomong marang kowé: Sapa sing megat bojoné, kejaba jalaran sangka mlaku bédang lan terus rabi karo liyané, kuwi dadi mlaku bédang.” ₁₀Para murid terus pada ngomong marang Panjenengané: “Yèn kaya mengkéné kuwi kahanané wong sing bebojoan, luwih apik ora kawin.” ₁₁Nanging Panjenengané ngomong marang para murid: “Ora kabèh wong nyandak marang tembung iki, mung sing wis pada dikèki bisa ngerti. ₁₂Ana wong sing ora bisa omah-omah, awit wiwit lair sangka wetengé ibuné, kahanané wis kaya mengkono lan ana wong sing didadèkké mengkono karo wong liyané lan ana menèh sing nggawé awaké déwé mengkono sangka karepé déwé awit sangka Kratoné swarga. Sapa sing bisa ngerti, kuwi ngertènana.”

₁₃Terus ana wong sing pada nggawa botyah tyilik-tyilik marang Yésus, supaya ditumpangi tangan lan didongakké; nanging terus pada disenèni karo para muridé. ₁₄Nanging Yésus ngomong: “Wis bèn ta botyah-botyah kuwi, aja kok alang-alangi enggoné pada teka ing ngarep-Ku, awit Kratoné swarga kuwi duwèké wong-wong sing kaya mengkono kuwi.” ₁₅Panjenengané terus numpangi tangan marang botyah-botyah mau, terus lunga sangka kono.

₁₆Terus ana wong enom teka marang Yésus lan ngomong: “Gusti, kabetyikan kaya apa sing kudu kula lakoni, supaya kula ngalami urip langgeng?” ₁₇Panjenengané ngomong marang wong kuwi: “Apa sebabé, kowé takon marang Aku bab apa sing betyik? Sing betyik kuwi mung Siji. Nanging yèn kowé kepéngin mlebu ing njeruhné urip, tetepana sak kabèhé pepakon.” ₁₈Semauré wong mau: “Pepakon sing ngendi?” Yésus terus ngongkon: “Kowé aja matèni, kowé aja mlaku bédang, kowé aja nyolong, kowé aja ngutyapké paseksi goroh. ₁₉Kowé ngajènana bapak ibumu lan kowé trésnaa marang sak pepadamu kaya marang awakmu déwé.” ₂₀Semauré wong enom kuwi marang Panjenengané: “Kuwi kabèh wis kula tetepi, kula ijik kurang apa menèh?” ₂₁Yésus ngomong marang wong kuwi: “Yèn kowé arep sampurna, lungaa, barang duwèkmu kabèh dolana, lan payuné kabèh wènèhna marang wong mlarat, terus kowé olèh banda ing swarga, terus mrénéa, mèlua Aku.” ₂₂Bareng krungu tembungé sing mengkono kuwi, terus mundur karo sedih, awit wong enom mau nduwé banda okèh.

₂₃Yésus terus ngomong marang para muridé: “Sak temené Aku ngomong marang kowé, yèn wong sugih kuwi angèl banget bisané mlebu ing Kratoné swarga. ₂₄Sepisan menèh Aku ngomong marang kowé, luwih gampang unta mlebu ing bolongané dom tenimbang wong sugih mlebu ing Kratoné Gusti Allah.” ₂₅Para muridé bareng krungu sing kaya mengkono kuwi, pada ilang babar pisan semangaté lan pada mikir: “Yèn mengkono kuwi, sapa sing bisa dislametké?” ₂₆Yésus terus mandeng marang para murid lan ngomong: “Kanggo manungsa bab kuwi mokal, nanging kanggo Gusti Allah samubarang kabèh bisa kelakon.”

₂₇Pétrus terus ngomong, semauré: “Kita wis pada ninggalké samubarang terus mèlu Panjenengan; ing perkara kuwi kita pada arep olèh apa?” ₂₈Yésus terus ngomong: “Sak temené Aku ngomong marang kowé, mbésuk ing waktu pemulihan, yèn Putrané Manungsa njagong ing dampar kamulyan, kowé sing wis pada mèlu Aku, ya bakal lungguh ing dampar rolas lan ngadili taler Israèl rolas. ₂₉Lan saben wong sing awit sangka jenengku wis ninggal omahé, seduluré lanang utawa wadon, bapak ibuné, anak-anaké uga keboné, kuwi bakal nampa tikel 100 lan bakal pada olèh warisan urip langgeng.

₃₀Nanging okèh sing ndisik bakal dadi kèri lan para kèri bakal dadi ndisik.”