Matius 20

₁“Lan bab Kratoné swarga kuwi kena dipadakké kaya bendara ing wayah ésuk mruput metu arep mburuhké penggawéan ing kebon angguré. ₂Bareng wis setuju karo para buruh kuwi bab upah sedina sedinar, bendara kuwi terus ngongkon para buruh menyang kebon angguré. ₃Kira-kira jam sanga bendara mau metu menèh, terus weruh wong-wong sing pada nganggur ing pasar. ₄Terus omong marang wong-wong mau: Kowé ya pada menyanga ing kebon anggurku lan aku bakal ngekèki kowé upah sing pantes. Wong-wong mau uga terus pada budal. ₅Kira-kira jam rolas lan jam telu awan metu menèh lan ya nindakké kaya sing ngarep mau. ₆Lan jam lima soré ya metu menèh lan nemoni wong-wong liyané sing pada nganggur, terus ngomong marang wong-wong kuwi: Kenèng apa kowé pada nganggur ing kéné sedina muput tanpa gawéan? ₇Semauré wong-wong marang bendara mau: Awit ora ana wong sing mburuhké penggawéan marang kita. Wong kuwi terus diomongi: Kowé ya pada menyanga ing kebon anggurku. ₈Bareng wis surup sing nduwé kebon anggur ngomong karo mandoré: Buruh-buruh mau pada undangen, pada wènèhana upahé, wiwit sing mlebu kèri déwé nganti tekan sing mlebu ndisik déwé. ₉Wong-wong sing kira-kira jam lima wiwit nyambutgawé pada teka lan diupahi sak dinar. ₁₀Sakwisé kuwi sing mlebuné ésuk déwé pada mara, kuwi pada ngira bakal nampa upah luwih okèh, nanging kuwi ya nampa sak dinar wong siji. ₁₁Waktu pada nampani upahé, pada mbruntak marang sing nduwé kebon anggur. ₁₂Tembungé: Wong-wong kuwi mlebuné kèri déwé, dadi mung nyambutgawé sejam, nanging terus sampéyan nggawé pada karo kita sing nyambutgawé abot sedina muput lan pada kepanasan. ₁₃Nanging sing nduwé kebon anggur nyauri marang wong mau: Aku ora salah karo kowé. Kowé karo aku apa ora wis pada setuju sak dinar sedina? ₁₄Tampanana bagéanmu, terus lungaa. Iki wis dadi karepku ngekèki wong sing mlebu kèri déwé pada karo kowé. ₁₅Apa aku ora pantes nindakké apa sing tak karepké nganggo duwèkku déwé? Utawa, apa kowé mèri, awit aku iki loma?

₁₆Ya kaya mengkono kuwi, sing mburi bakal dadi nang ngarep lan sing nang ngarep bakal dadi nang mburi.”

₁₇Waktu Yésus arep lunga menyang Yérusalèm, Panjenengané nyeluk murid rolas ndéwé lan ing dalan Panjenengané ngomong marang para muridé: ₁₈“Lah, Aku lan kowé pada menyang Yérusalèm lan Putrané Manungsa bakal dipasrahké marang para pengarepé imam lan para juru Torèt; wong kuwi bakal nibakké paukuman pati marang Panjenengané, ₁₉lan masrahké Panjenengané marang wong kapir, supaya dipoyoki lan dityekel terus dipentèng, lan ing telung dinané bakal tangi menèh.”

₂₀Terus ibuné anak-anaké Sebédéus teka marang Yésus karo anak-anaké, lan karo sujut lan ngomongké penjaluk. ₂₁Panjenengané terus ngomong marang wong wadon kuwi: “Apa sing kok karepaké?” Tembungé wong wadon kuwi: “Gusti supaya mréntahké supaya anak kula loro kuwi mbésuk pada lungguh sing siji ing tengen lan sijiné ing kiwa Panjenengan ing Kraton Panjenengan.” ₂₂Nanging Yésus nyauri: “Kowé kuwi pada ora ngerti sing kok jaluk. Apa kowé bisa ngombé ing tuwung, sing kudu Tak ombé?” Loro-loroné pada ngomong marang Panjenengané: “Ya bisa.” ₂₃Panjenengané ngekèki tembungé marang murid loro kuwi: “Tuwung-Ku pantyèn bakal kok ombé, nanging bab lungguh ing tengen-Ku utawa ing kiwa-Ku, kuwi Aku ora pantes nglilani. Kuwi bakal dikèkké marang wong-wong, sing wis dipilih karo Bapak-Ku.”

₂₄Murid sing sepuluh, bareng krungu sing mengkono kuwi, pada nesu marang sedulur loro mau. ₂₅Senajan mengkono Yésus terus nyeluk para murid lan ngomong: “Kowé pada ngerti, yèn para pangwasané bangsa-bangsa kuwi tumindaké kaya bendara marang rayaté, lan para penggedé pada nindakké pangwasa karo sak wenang-wenang marang sing ngisoré pangwasané. ₂₆Nanging ing tengahmu aja kaya mengkono, nanging sapa sing péngin dadi gedé ing tengahmu, kuwi dadia peladènmu, ₂₇lan sapa sing kepéngin dadi pengarep ing tengahmu, kuwi dadia abdimu. ₂₈Kaya mengkono Putrané Manungsa tekané, ora supaya diladèni, nanging supaya ngladèni lan masrahké nyawané kanggo tebusan kanggo wong okèh.”

₂₉Waktu pada metu sangka Yériko, wong sak golongan gedé pada mèlu Panjenengané. ₃₀Ana wong lamur loro lungguh ing pinggir dalan krungu yèn Yésus liwat, terus pada nyuwara banter: “Gusti, supaya gelem melasi kita, duh Putrané Daved!” ₃₁Wong okèh terus pada menging supaya pada meneng. Senajan mengkono malah mundak banter enggoné pada nyuwara tembungé: “Duh, Gusti, Putrané Daved, supaya melasi kita!” ₃₂Yésus terus mandek enggoné mlaku lan nyeluk wong loro mau, lan ngomong: “Apa sing pada kok karepké supaya Tak tindakké marang kowé?” ₃₃Wong loro mau semaur marang Panjenengané: “Duh Gusti, supaya mripat kita bisaa weruh.” ₃₄Karo trenyuh ing ati awit sangka welasé, Panjenengané terus ndemèk mripaté wong loro mau, lan sak nalika pada bisa weruh, terus pada mèlu Panjenengané.