Matius 21

₁Bareng Panjenengané wis tyedak Yérusalèm, wis tekan Bètfagé ing gunung Saitun, Yésus terus kongkonan muridé loro, ₂tembungé marang para muridé mau: “Pada menyanga ing désa ngarepmu kuwi, ing kono kowé bakal nemoni kimar wédok dityentyang karo anaké ing sandingé, pada utyulana pada gawanen mréné. ₃Nanging yèn ana wong aruh-aruh marang kowé, pada ngomonga: Gusti sing merlokké. Panjenengané bakal mbalèkké.”

₄Bab kuwi supaya kelakon apa sing diomongké karo nabi, tembungé:

₆Murid-murid mau terus budal lan nindakké kaya sing dipréntahké karo Yésus. ₇Kimaré karo anaké digawa, terus tutupi sandangané. Panjenengané terus numpak. ₈Wong okèh tyatyahé kuwi pada njèrèng sandangané ing dalan, ana menèh sing pada negori pangé wit-witan, pada disebar ing dalan. ₉Lan wong okèh sing pada mlaku ing ngarepé Panjenengané lan sing mlaku ing mburiné pada mbengok tembungé:

₁₂Yésus terus mlebu ing Griya Sutyi lan nundungi wong sing pada adol-tuku ing Griya Sutyi, méja-méjané wong tukang ngijoli duwit lan dingklik-dingkliké wong adol manuk dara pada digulingké, ₁₃Panjenengané ngomong marang wong-wong kuwi: “Wis ketulis, griya-Ku bakal disebut griya kanggo ngabekti, nanging kok dadèkké guwané bégal.”

₁₄Terus ana wong lamur lan wong pintyang pada teka marang Yésus ing Griya Sutyi lan Panjenengané terus maraské wong-wong kuwi. ₁₅Nanging bareng para pengarepé imam lan para juru Torèt pada weruh mujijat-mujijat sing ditindakké, lan botyah-botyah sing pada mbengok ing Griya Sutyi: “Hosana kanggo Putrané Daved!”, atiné pada jèngkèl banget, ₁₆terus ngomong marang Panjenengané: “Panjenengan apa krungu sing diomongké botyah-botyah kuwi?” Yésus ngomong marang wong-wong kuwi: “Ya, krungu; apa kowé durung tau matya: Panjenengan wis nyawiské pamuji lantaran tutuké botyah-botyah lan bayi-bayi?”

₁₇Panjenengané terus ninggalké wong-wong mau, metu sangka kuta menyang Bétania lan nginep ing kono.

₁₈Ing wayah tangi ésuk waktu mulih menyang kuta, Yésus krasa ngelih. ₁₉Bareng weruh wit anjir ing pinggir dalan, Panjenengané terus marani, nanging ora olèh apa-apa ing wit kuwi, kejaba mung godong tok, terus ngomong: “Ora bakal metu wohmu menèh tekan sak lawas-lawasé!” Sak nalika wit anjir mau dadi garing. ₂₀Weruh sing kaya mengkono kuwi para murid pada nggumun lan ngomong: “Kepriyé, nganti wit anjir kuwi terus sak nalika dadi garing?” ₂₁Nanging Yésus nyauri lan ngomong marang para muridé: “Sak temené Aku ngomong marang kowé, yèn kowé pertyaya lan ora mangga-mara, kowé bakal ora mung nindakké apa sing wis kelakon kanggo wit anjir kuwi, nanging malah yèn kowé guneman marang gunung iki, ‘Diangkata lan jegurna ing segara’, kuwi bakal kelakon. ₂₂Lan apa waé sing kok jaluk ing pandonga karo pertyaya, kowé bakal dikèki.”

₂₃Yésus mlebu ing Griya Sutyi, lan waktu Panjenengané ijik mulangi, para pengarepé imam lan pinituwané bangsa Ju pada teka marang Panjenengané, lan pada ngomong: “Atas pangwasa apa Panjenengan nindakké kabèh kuwi? Lan sapa sing ngekèki pangwasa kuwi marang Panjenengan?” ₂₄Yésus nyauri: “Aku ya arep takon marang kowé lan yèn kowé wis nyauri Aku, Aku ya bakal omong marang kowé, Aku nandangi mengkono kuwi atas pangwasa sangka ngendi. ₂₅Pembaptisané Yohanes kuwi sangka ngendi? Sangka swarga apa sangka manungsa?” Wong-wong mau terus pada nimbang-nimbang lan pada rembukan: “Yèn kita pada ngomong: sangka swarga. Wong kuwi bakal ngomong: yèn mengkono kenèng apa kowé ora pertyaya?” ₂₆Nanging yèn kita ngomong: “Sangka manungsa, kita pada wedi karo wong okèh kuwi, awit wong kuwi kabèh pada nganggep Yohanes kuwi nabi.” ₂₇Terus pada nyauri marang Yésus: “Kita pada ora ngerti.” Yésus terus ngomong marang wong-wong mau: “Yèn mengkono Aku ya ora ngomong marang kowé atas pangwasa sangka ngendi kabèh kuwi tak tindakké.”

₂₈“Nanging kepriyé panemumu? Ana wong nduwé anak lanang loro. Wong mau marani sing mbarep lan omong: Anakku, dina iki kowé nyambuta gawé ing kebon anggur. ₂₉Anaké nyauri: Ya, pak. Nanging ora budal. ₃₀Wong mau terus marani anaké lanang sing nomer loro lan diomongi mengkono uga, nanging anaké nyauri: Kula ora gelem. Sakwisé kuwi, getun terus budal. ₃₁Anak loro mau endi sing nindakké karepé bapaké?” Semauré wong-wong mau: “Sing kèri.” Tembungé Yésus: “Sak temené Aku ngomong marang kowé: para juru pajek lan para wong wadon lonté bakal ndisiki kowé mlebu ing Kratoné Gusti Allah. ₃₂Awit Yohanes nekani kowé karo mlaku ing dalané Gusti Allah, nanging kowé pada ora pertyaya, nanging para juru pajek lan para wong wadon lonté pada pertyaya. Nanging kowé kabèh senajan pada weruh, ora getun lan terus pertyaya marang Panjenengané.”

₃₃“Kowé pada rungokna semonan liyané. Ana sakwijiné bendara sing nanduri kebon angguré lan masang pager ngubengi kebon angguré kuwi lan ngeduk juglangan peresan anggur sak njeruhné kebon anggur kuwi, uga mbangun panggung penjagan, terus nyéwaké keboné marang wong-wong sing nggarap séwan, terus lelungan menyang negara liyané. ₃₄Bareng waktuné ngunduh wis tyedak, bendara kuwi kongkonan réwang-réwangé menyang enggoné para sing nyéwa, njupuk pametuné sing dadi pandumané. ₃₅Nanging para sing nyéwa kuwi pada nyekel réwang-réwangé bendara mau; nggebuki sing siji, marani sijiné lan mbandemi watu sijiné menèh. ₃₆Bendara kuwi terus kongkonan menèh réwang-réwangé liyané, luwih okèh tenimbang sing ndisik, nanging para sing nyéwa kuwi nggawé para réwang mau pada kaya sing ndisik. ₃₇Nganti terus kongkonan anaké, tembungé: Bakal pada wedi marang anakku. ₃₈Nanging bareng wong-wong sing nyéwa weruh anaké mau, terus pada rerasan ngéné: Kuwi juru warisé, hayuk pada kita patèni lan kita pada nduwèni warisané. ₃₉Anaké mau terus dityekel lan diuntyalké menyang sak njabané kebon anggur lan dipatèni. ₄₀Mulané yèn sing nduwé kebon anggur mau wis teka, kuwi bakal nindakké apa marang sing pada nyéwa kuwi?” ₄₁Sing pada ditakoni ngomong: “Bendara iki arep ngentèkké wong-wong duraka kuwi lan nyéwaké kebon angguré marang wong-wong liyané sing arep masrahaké pametuné ing waktuné.” ₄₂Yésus ngomong marang wong-wong kuwi: “Apa kowé durung tau matya ing Kitab ngéné:

[ ₄₄Lan sapa sing tiba ing watu kuwi, bakal ajur mumur lan sapa sing ditibani bakal remuk.]”

₄₅Bareng para pengarepé imam lan para Farisi krungu pasemon-pasemon mau, pada rumangsa yèn Panjenengané kuwi ngomong bab awaké. ₄₆Lan terus pada ngupaya nyekel Panjenengané, wong-wong kuwi pada wedi marang wong okèh, awit kuwi pada nganggep nabi marang Panjenengané.