Matius 22

₁Yésus terus nggelar tembungé menèh marang wong-wong mau nganggo semonan, tembungé: ₂“Kratoné swarga kenèng dipadakké kaya ratu sing nganakké riyaya ningkah kanggo anaké. ₃Terus kongkonan abdi-abdiné nyeluk para sing diulemi, ing riyaya kuwi, nanging pada ora gelem nekani. ₄Terus kongkonan menèh abdiné liyané, tembungé: Sing pada diulemi omongana ngéné: Aku wis nyawiské panganan pésta, sapiku lan kéwan-kéwanku sing lemu wis pada dibelèh lan samubarang wis tyumepak, pada tekaa ing pésta. ₅Nanging kuwi pada ora ngrungokké lan lunga. Liyané menyang tegalané, liyané ngurusi dagangané, ₆nanging liyané pada nyekel, nglarani lan matèni para abdiné ratu kuwi. ₇Mulané ratu kuwi nesu, terus kongkonan suradaduné dikongkon matèni para sing matèni kuwi lan ngobongi kutané. ₈Sakwisé kuwi terus ngomong marang para abdiné: Pésta mantèn wis tyumawis, nanging wong-wong sing diulemi pada ora pantes. ₉Mulané pada menyanga simpangan-simpangan dalan lan saben wong sing kok temoni ing kono pada ulemana menyang pésta mantèn iki. ₁₀Para abdi terus pada metu menyang dalan-dalan, pada nglumpukké kabèh wong sing ditemoni, senajan wong ala uga wong betyik, nganti panggonan pésta mantèn dikebaki wong sing pada lungguh mangan bebarengan. ₁₁Waktu ratu mlebu gelem nemoni sing pada kembulan, Panjenengané weruh ing kono wong siji sing ora nganggo sandangan pésta. ₁₂Panjenengané terus ngomong marang wong mau: Hé, kantya, kepriyé kowé mlebu ing kéné ora nganggo sandangan pésta? Wong mau meneng waé. ₁₃Ratu kuwi terus ngomong marang para abdiné: Ketyèken tangané lan sikilé, terus untyalna menyang panggonan sing peteng déwé, ing kono sing bakal ana tangisan lan keroté untu.

₁₄Awit okèh sing dityeluk, nanging mung setitik sing dipilih.”

₁₅Para Farisi terus lunga, ngrantyam kepriyé tyarané njiret Panjenengané. ₁₆Terus kongkonan murid-muridé teka marang Panjenengané bebarengan karo wong-wong Hérodéan, ngomong: “Guru, kita pada ngerti, yèn Panjenengan kuwi jujur lan mulangi bab dalané Gusti Allah karo jujur, nanging Panjenengan ora perduli marang sapa waé, awit Panjenengan ora nyawang wong. ₁₇Perkara kuwi Panjenengan ngomong marang kita, kepriyé panemu Panjenengan, tegesé mbayar pajek marang kaisar, kuwi kenèng apa ora?” ₁₈Nanging Yésus weruh alané kabèh wong-wong mau, terus ngomong: “Kenèng apa kowé pada njajal marang Aku, hé wong-wong lamis? ₁₉Aku duduhna duwit sing kanggo pajek kuwi!” Wong-wong mau terus nduduhké duwit sedinar marang Panjenengané. ₂₀Panjenengané terus ngomong: “Iki gambaré lan tulisané sapa?” ₂₁Semauré: “Gambar lan tulisan kaisar.” Panjenengané terus ngomong: “Mulané pasrahna marang kaisar apa sing dadi duwèké kaisar lan marang Gusti Allah apa sing dadi duwèké Gusti Allah.” ₂₂Bareng wong-wong mau krungu tembungé mengkono kuwi, pada nggumun terus ninggalké Panjenengané lan lunga bablas.

₂₃Ing dina kuwi ana para Saduki sing pada nduwé panemu yèn ora ana tanginé wong mati, pada teka ing ngarepé Gusti Yésus lan pada takon. ₂₄Tembungé: “Guru, Moses ngomong, yèn ana wong mati ora ninggal anak, seduluré wong iki kudu kawin karo tilasané dadi bojoné, supaya ngekèki turunan marang sedulur kuwi. ₂₅Klakon ing sak tengahé kita ana sedulur lanang pitu; lan sing kaping pisan sakwisé kawin terus mati. Awit ora ninggalké anak, dadi ninggalké tilasané marang sedulur. ₂₆Mengkéné uga sing kaping loro lan sing kaping telu, nganti tekan sing kaping pitu pisan. ₂₇Sakwisé kabèh kuwi mau sing wadon ya terus mati. ₂₈Sing kaya mengkono kuwi mbésuk ing dina tanginé wong mati, wong pitu mau endi sing dadi bojoné wong wadon kuwi? Kabèh wis naté urip bareng karo dèwèké.” ₂₉Yésus nyauri, tembungé marang wong-wong kuwi: “Kowé kuwi pada kesasar, jalaran kowé pada ora ngerti bab Kitab lan bab kwasané Gusti Allah. ₃₀Awit mbésuk ing jaman tanginé wong mati ora ana wong sing omah-omah utawa diomah-omahké, nanging pada kaya mulékat sing nang swarga. ₃₁Uga bab tanginé wong mati apa kowé ora matya apa sing digelarké marang kowé karo Gusti Allah, waktu Panjenengané ngomong: ₃₂Aku iki Gusti Allahé Abraham, Gusti Allahé Isak lan Gusti Allahé Yakub? Panjenengané kuwi duduk Gusti Allahé wong mati, nanging Gusti Allahé wong urip.” ₃₃Wong okèh sing pada ngrungokké pada nggumun ing bab piwulangé.

₃₄Para Farisi bareng krungu, yèn Yésus wis mbungkem tutuké para Saduki, terus pada nglumpuk. ₃₅Terus salah siji sangka golongané wong-wong kuwi, ya kuwi juru Torèt, takon kanggo njajal marang Panjenengané: ₃₆“Guru, angger-angger ing njeruhné Torèt kuwi sing gedé déwé sing endi?” ₃₇Panjenengané ngomong marang wong kuwi: “Kowé trésnaa marang Gusti Allahmu karo sak kabèhé atimu lan sak kabèhé nyawamu, lan sak kabèhé pikiranmu. ₃₈Ya kuwi angger-angger sing gedé lan luhur déwé. ₃₉Lan angger-angger sing kaping pindo sing pada karo kuwi, ya kuwi: Kowé trésnaa marang pepadamu kaya marang awakmu déwé. ₄₀Kabèh isiné Torèt lan kitabé para nabi kuwi gumantung ing angger-angger loro mau.”

₄₁Waktu para Farisi ijik pada nglumpuk, Yésus takon marang wong-wong mau, tembungé: ₄₂“Kepriyé panemumu bab Kristus? Kuwi tyedak turunané sapa?” Semauré sing pada ditakoni: “Turunané Daved.” ₄₃Panjenengané terus ngomong marang wong-wong kuwi: “Yèn mengkono, kepriyé Daved awit sangka ketuntun karo Roh kok nyebut Panjenengané? Ya kuwi waktu ngomong:

₄₅Dadi yèn Daved nyebut Panjenengané kuwi Bendara, kepriyé Panjenengané kuwi dadi tyedak turunané?” ₄₆Ora ana siji waé sing bisa nyauri Panjenengané lan mengkono uga wiwit ing dina kuwi ora ana sing wani takon menèh marang Panjenengané.