Matius 9

₁Yésus terus munggah ing kapal terus nyabrang lan teka ing kutané déwé. Terus ana wong lumpuh nggluntung ing peturon diusung menyang ngarepé. ₂Bareng Yésus weruh pengandelé wong-wong kuwi, terus ngomong marang sing lumpuh: “Hé, anak-Ku, pertyayaa, dosamu wis dingapura.” ₃Lan terus ana juru Torèt sing pada mikir: “Wong kuwi ora ngajèni marang Gusti Allah.” ₄Nanging Yésus weruh sing dadi pikirané wong-wong mau, mulané terus ngomong: “Kenèng apa kowé pada nduwé pikiran sing ala ing atimu? ₅Gampang endi omong: Dosa-dosamu wis dingapura, karo ngomong: Ngadeka lan mlakua? ₆Nanging supaya kowé pada mengertèni, yèn Putrané Manungsa nduwé pangwasa ngapura dosa ing bumi iki,” terus ngomong marang sing lumpuh: “Ngadeka, peturonmu angkaten lan muliha!” ₇Wongé ya terus ngadek lan mulih. ₈Wong okèh bareng pada weruh bab kuwi, pada wedi lan terus pada ngluhurké Gusti Allah, sing wis ngekèki pangwasa nganti semono marang manungsa.

₉Sakwisé Yésus lunga sangka kono, terus weruh wong sing jenengé Matius lungguh ing pabéan kuwi, terus diomongi: “Mèlua Aku!” Matius terus ngadek lan mèlu Panjenengané. ₁₀Tyeritané waktu Yésus njagong mangan ing omahé Matius, ana juru pajek okèh lan wong-wong dosa sing pada teka mèlu mangan karo Yésus uga para muridé. ₁₁Bareng para Farisi weruh sing mengkono kuwi, terus omong marang para muridé: “Kenèng apa gurumu kok mangan bebarengan karo juru pajek lan wong dosa?” ₁₂Yésus krungu, terus ngomong: “Wong waras kuwi ora butuh dokter, sing butuh dokter kuwi wong sing lara. ₁₃Wis, pada minggira, pada blajara ngerti tegesé tembung iki: Sing Tak karepaké kuwi duduk kurban, nanging kawelasan. Awit teka-Ku iki ora manggil wong bener, nanging wong dosa.”

₁₄Tyeritané para muridé Yohanes pada nemoni Yésus, lan ngomong: “Kita karo wong Farisi pada netepi pasa, nanging para murid Panjenengan kok ora?” ₁₅Yésus terus nyauri marang wong-wong kuwi: “Apa ya bisa para dayohé mantèn pada susah-susah sak suwéné pengantèné ijik ana? Nanging bakal ana waktuné, pengantèné kuwi dijukuk, ing kono bakal pada pasa. ₁₆Lan uga ora ana wong nambal sandangan lawas nganggo suwèkan anyar, awit tambalané kuwi bakal nyuwèkké sandangan mau, sak nalika malah mundak amba bedahé. ₁₇Mengkono uga anggur sing anyar kuwi ya ora diwadahi ing kantong kulit sing lawas, awit yèn mengkono kantong kulité mesti bedah, angguré terus kutah, kantong kulité rusak. Nanging anggur sing anyar kuwi diwadahi ing kantong kulit anyar, dadi loro-loroné tetep kanggo nggawé.”

₁₈Sak njeruhné Yésus ngomong mengkono kuwi, terus ana pemimpiné sinaguk sing teka sujut lan ngomong: “Anak kula wadon ijik waé entas ninggal ndonya nanging supaya Panjenengan gelem teka lan numpangi tangan, mesti urip menèh.” ₁₉Yésus terus ngadek lan tyedak bebarengan karo penggedé mau karo para muridé. ₂₀Waktu kuwi ana wong wadon sing lara nggrajak getih wis rolas taun suwéné, sing nyedaki Panjenengané sangka mburiné lan ndemèk gombyoké jubahé. ₂₁Awit nduwé pikiran mengkéné: “Angger aku bisa ndemèk jubahé, mesti waras.” ₂₂Nanging Yésus terus minger, weruh wong wadon kuwi mau lan ngomong: “Sing tatak atimu, anakku, pertyayamu sing mitulungi kowé.” Wiwit ing waktu kuwi wong wadon mau dadi waras.

₂₃Bareng Yésus teka ing omahé pemimpin mau, lan weruh tukang suling lan wong okèh sing pada ramé, ₂₄terus ngomong: “Wis, pada minggira; botyahé ora mati, mung turu.” Nanging wong-wong pada nggeguyu Panjenengané. ₂₅Sakwisé wong okèh kuwi pada sumingkir, Panjenengané terus mlebu lan nyekel tangané botyahé. Botyahé terus tangi. ₂₆Kabar lelakon kuwi terus kasebar ing sak tanah kono kabèh.

₂₇Waktu Yésus neruské mlakuné sangka kono, ana wong lamur loro pada nututi lan mbengok banter, tembungé: “Duh, turunané Daved, kita supaya Panjenengan welasi.” ₂₈Bareng Panjenengané wis mlebu ing omah, wong lamur mau pada teka ing ngarepé, Yésus terus ngomong marang wong-wong mau: “Apa kowé pada ngandel yèn Aku bisa nindakké mengkono?” Semauré: “Ya, Gusti.” ₂₉Panjenengané terus ndemoki mripaté wong-wong mau lan ngomong: “Pada dadia kaya sing dadi pengandelmu.” ₃₀Mripaté terus melèk. Yésus terus manti-manti marang wong-wong mau: “Aja nganti bab iki dingertèni karo wong.” ₃₁Senajan mengkono sak mulihé terus pada ngabaraké Panjenengané ing panggonan kono kabèh.

₃₂Sak mulihé wong-wong mau terus ana wong bisu ketèmpèlan digawa marang Yésus. ₃₃Bareng demit wis ditundung, sing bisu mau bisa guneman. Wong-wong pada nggumun kabèh, tembungé: “Sing kaya mengkono kuwi durung tau kelakon ing Israèl.” ₃₄Nanging omongé para Farisi: “Enggoné nundungi demit kuwi karo kwasané penggedéné para demit.”

₃₅Yésus terus lunga ndlajahi kabèh kuta lan désa, mulangi ing sinaguk lan nggelarké Injilé kraton, uga maraské kabèh lara lan memala. ₃₆Bareng Panjenengané weruh wong okèh kuwi, trenyuh banget atiné awit sangka welas; awit wong-wong mau pada kétok kesel lan ora kopèn kaya wedus gèmbèl sing ora ana pangoné. ₃₇Panjenengané terus ngomong marang para muridé: “Panèné gedé, nanging sing derep mung setitik. ₃₈Mulané pada njaluka marang Gusti sing nduwé panènan, supaya gelem ngekèki wong derep kanggo panènané kuwi.”