Markus 1

₁Iki wiwitané Injilé Yésus Kristus, Putrané Gusti Allah. ₂Kaya sing wis ketulis ing kitabé nabi Yésaya:

₉Nalika semono Yésus teka sangka Nasarèt ing panggonan Galiléa lan Panjenengané terus dibaptis karo Yohanes ing laut Yordan. ₁₀Sak nalika Panjenengané mentas sangka banyu, Panjenengané weruh langit mbiyak lan Roh sing dadi manuk dara mentylok ing Panjenengané. ₁₁Terus ana swara sangka swarga: “Kowé kuwi anak-Ku sing Tak trésnani, sing ndadèkké senengé ati-Ku.”

₁₂Sak nalika, Roh terus nggiring Panjenengané menyang ara-ara samun. ₁₃Sak njeruhné patang puluh dina, Panjenengané ing kono digoda karo sétan. Panjenengané manggon bareng karo kéwan alas, nanging mulékat-mulékaté pada ngladèni.

₁₄Sakwisé Yohanes dityekel, Yésus teka ing Galiléa, nggelarké Injilé Gusti Allah, ₁₅lan ngomong: “Wis tekan wantyiné, Kratoné Gusti Allah wis tyedak, pada mratobata lan pertyayaa marang Injilé!”

₁₆Nalika pinuju lunga nurut pinggir tlaga Galiléa, Yésus weruh Simon karo Andréas seduluré Simon, ijik pada nibakké jala ing tlaga, awit wong kuwi tukang golèk iwak. ₁₇Yésus terus ngomong marang wong-wong kuwi: “Hayuk, pada mèlua Aku. Aku bakal ndadèkké kowé tukang golèk wong.” ₁₈Sak nalika terus pada ninggal jalané, pada mèlu Panjenengané. ₁₉Bareng neruské mlakuné, Panjenengané weruh Yakobus, anaké Sebédéus lan Yohanes seduluré, ijik pada ing kapal, ndandani jalané. ₂₀Sak nalika Panjenengané terus nyeluk wong-wong kuwi terus pada ninggal Sebédéus, bapaké, ing kapal karo para buruhé lan pada mèlu Panjenengané.

₂₁Yésus lan para muridé terus pada tekan ing Kapernaum. Sak nalika ing dina sabat, Panjenengané gelis-gelis mlebu ing sinaguk lan mulangi. ₂₂Wong-wong pada nggumun banget marang piwulangé, awit Panjenengané kuwi ngekèki piwulang karo pangwasa lan ora kaya para juru Torèt. ₂₃Sak nalika ing sinaguk kono, dadakan ana wong sing kesurupan roh ala lan mbengok-mbengok, ₂₄“Apa perkara kita karo Panjenengan, duh Yésus sangka Nasarèt! Panjenengan teka kuwi apa arep matèni kita? Kula ngerti Panjenengan kuwi sapa: Ya Panjenengané sing sutyi, tekané sangka Gusti Allah.” ₂₅Nanging Yésus terus nyenèni roh ala kuwi karo ngomong: “Menenga, metua sangka wong kuwi!” ₂₆Roh ala kuwi ngontang-ngantingké wong mau lan njerit karo swara banter terus metu sangka wong mau. ₂₇Wong kabèh pada nggumun, nganti pada takon-takonan, karo ngomong: “Apa ta iki? Piwulang anyar karo pangwasa. Uga ngekèki préntah marang roh-roh ala lan kuwi ya pada miturut marang Panjenengané.” ₂₈Kabar bab Panjenengané sak nalika terus kasebar ing endi-endi rata sak bawah Galiléa kabèh.

₂₉Saknalika metu sangka sinaguk, Yésus karo Yakobus lan Yohanes terus gelis-gelis lunga menyang omahé Simon lan Andréas. ₃₀Ibu maratuwané Simon ngglétak ngalami lara panas. Sak nalika para murid mau terus pada ngomong marang Panjenengané bab sing lara kuwi. ₃₁Panjenengané terus nyedaki ibu mau lan nangèkké karo nggèrèt tangané; lan panasé terus ilang, terus ngladèni tamu-tamuné. ₃₂Bareng soré, nalika srengéngé wis mingslep, wong-wong pada nggawa sak kabèhé wong sing pada ngalami lara lan ketèmpèlan digawa marang Panjenengané. ₃₃Wong sak kuta kabèh pada uyel-uyelan ngumpul ing ngarep lawang. ₃₄Panjenengané terus maraské wong okèh sing pada ngalami lara werna-werna lan nundungi demit okèh; lan Panjenengané ora nglilani para demit pada omong, awit wis pada kenal marang Panjenengané.

₃₅Esuk mruput, nalika ijik peteng, Panjenengané tangi terus metu, terus lunga menyang panggonan sing sepi lan ndedonga ing kono. ₃₆Simon lan sak kantyané pada nyusul nggolèki Panjenengané. ₃₇Bareng wis ketemu Panjenengané, terus pada ngomong: “Wong kabèh pada nggolèki Panjenengan.” ₃₈Panjenengané nyauri marang Simon sak kantyané: “Hayuk pada menyang panggonan liyané, menyang kuta-kuta sak kiwa-tengené kéné supaya Aku ya nggelarké piwulang ing kono, awit ya kuwi perluné enggon-Ku teka ing ndonya.” ₃₉Panjenengané terus nggelarké piwulang ing bawah Galiléa kabèh, ing sinaguké wong-wong ing kono lan nundungi demit-demit.

₄₀Ana wong sing ngalami lara lépra nemoni Yésus njaluk pitulungan marang Panjenengané karo sujut, ngomong: “Yèn Panjenengan gelem, Panjenengan bisa ngresiki reget kula.” ₄₁Karo trenyuh awit welasé, Panjenengané ngelungké tangané lan ndemèk wong mau lan ngomong: “Aku gelem, mbirat najismu!” ₄₂Sak nalika léprané ilang, sak nalika wong kuwi resik najisé. ₄₃Panjenengané terus ngongkon wong kuwi sumingkir sak nalika lan diwanti-wanti karo tembungé: ₄₄“Kowé aja nganti omong apa waé marang sapa waé, nanging lungaa, duduhna awakmu déwé marang imam lan masrahna kurban kaya sing wis dipréntahké karo Moses kanggo kesutyiané awakmu, kanggo paseksi marang wong-wong.” ₄₅Nanging sakwisé sangka kono, wong mau wiwit ngabar-ngabarké lan nyebar-nyebarké lelakon mau menyang ngendi-endi, terus Panjenengané ora bisa mlebu ing kuta karo terang-terangan, nanging manggon ing njaba, ing panggonan sing sepi lan wong sangka endi-endi pada terus marani teka ing ngarepé.