Markus 8

₁Nalika kuwi, ana menèh wong sing okèh tyatyahé lan awit pada ora nduwé pangan, Panjenengané terus nyeluk para muridé lan ngomong, ₂“Ati-Ku kok welas marang wong okèh iki, awit wis telung dina iki pada ngetutké Aku terus, nanging pada ora nduwé pangan. ₃Yèn tak kongkon pada bali menyang omahé karo weteng ngelih, apa ora ya bakal pada ambruk ing dalan, awit antarané wong okèh iki ana sing adoh asalé.” ₄Para muridé pada ngomong marang Panjenengané: “Ing panggonan sing sepi iki, sangka ngendi wong bisané olèh roti kanggo mareki wong-wong kuwi?” ₅Panjenengané terus takon para muridé: “Kowé pada nduwé roti pira?” Para muridé terus pada ngomong: “Ana pitu.” ₆Panjenengané terus mréntah wong okèh kuwi lungguh ing lemah. Sakwisé mengkono, Panjenengané terus njaluk roti pitu mau, lan sakwisé ndonga kesuwun, terus nyuwil-nyuwil roti kuwi lan ngekèkké marang para muridé supaya ngedum-ngedumké, terus pada ngedum roti kuwi karo rata marang wong okèh. ₇Para muridé uga nduwé iwak tyilik-tyilik, lan sakwisé ndonga kesuwun, Panjenengané terus ngongkon supaya kuwi ya didum-dumké. ₈Wong-wong terus pada mangan, nganti warek. Para muridé terus pada nglumpukké tyuwilan-tyuwilan turahé roti, dadi pitung ténggok. ₉Lan wong okèh kuwi tyatyahé 4000 wong. Terus pada dipréntahké mulih. ₁₀Panjenengané terus munggah ing prau bareng karo para muridé lan lunga menyang bawah Dalmanuta.

₁₁Para wong Farisi terus pada nemoni, terus wiwit bantahan karo Yésus. Kanggo nguji, wong-wong mau njaluk tanda sangka swarga marang Panjenengané. ₁₂Karo nggresula ati-Né, Panjenengané ngomong: “Kenèng apa wong-wong jaman iki pada njaluk tanda? Sak temen-temené Aku ngomong marang kowé, wong-wong iki babar pisan ora bakal dikèki tanda.” ₁₃Panjenengané terus ninggalké wong-wong kuwi lan munggah menèh ing prau lunga menyang sabrang.

₁₄Para muridé lali ora nggawa roti, kejaba mung nduwé roti siji ing prau. ₁₅Yésus terus ngélingké marang para muridé, tembungé: “Pada sing awas, lan sing ati-ati marang raginé wong Farisi lan raginé Hérodes.” ₁₆Para muridé terus pada mikir enggoné pada ora nduwé roti. ₁₇Bareng Yésus weruh, terus ngomong: “Kenèng apa kowé pada mikir bab enggonmu ora nduwé roti? Apa kowé pada durung dunung lan uga durung ngerti? Apa atimu wis dadi ketul? ₁₈Kowé kuwi nduwé mripat apa pada ora weruh, lan kowé kuwi nduwé kuping apa pada ora krungu? Apa kowé pada ora kèlingan, ₁₉nalika Aku nyuwil-nyuwil roti lima kanggo wong 5000 kowé pada nglumpukké tyuwilan-tyuwilan roti dadi pirang ténggok kebak?” Para muridé pada ngomong marang Panjenengané: “Rolas ténggok.” ₂₀“Lan nalika roti pitu kanggo wong 4000, kowé pada nglumpukké tyuwilan-tyuwilan roti pirang ténggok kebak?” Para muridé terus ngomong marang Panjenengané: “Pitung ténggok.” ₂₁Panjenengané terus ngomong marang para muridé: “Apa kowé ijik pada durung ngerti?”

₂₂Yésus lan para muridé terus teka ing Bètsaida. Wong-wong terus nggawa wong lamur nemoni Yésus, lan pada njaluk supaya Panjenengané gelem ndemèk wong lamur mau. ₂₃Panjenengané terus nyekel tangané sing lamur mau lan nuntun wong kuwi menyang sak njabané désa. Bareng wis ngidoni mripaté uga numpangi tangan wong kuwi, Panjenengané terus takon: “Apa kowé weruh apa-apa?” ₂₄Bareng wong lamur mau wiwit bisa weruh terus ngomong: “Kula weruh wong-wong kaya wit-witan nanging kétoké pada mlaku.” ₂₅Yésus terus numpangké tangan-Né menèh ing mripaté wong kuwi, lan wong mau bisa weruh tenan lan wis waras, sak nalika bisa weruh apa waé karo tyeta. ₂₆Panjenengané terus mréntah wong mau mulih menyang omahé, karo diomongi: “Aja mampir ing désa kono!”

₂₇Yésus uga para muridé terus lunga menyang désa-désa sak kiwa-tengené Kaisaréa Filipi. Ing dalan, Panjenengané takon marang para muridé: “Wong-wong pada ngarani Aku iki sapa?” ₂₈Para muridé pada ngomong marang Panjenengané, tembungé: “Ana sing nganggep Yohanes Pembaptis, ana uga sing nganggep Elia, liyané menèh nganggep salah sijiné para nabi.” ₂₉Panjenengané terus takon marang para muridé: “Nanging kowé pada ngarani Aku iki sapa?” Pétrus terus ngomong: “Panjenengan kuwi Mésias!” ₃₀Panjenengané terus wanti-wanti enggoné meling para muridé supaya aja ngabaraké marang sapa waé bab Panjenengané.

₃₁Yésus terus wiwit mulangi marang para muridé, yèn Putrané Manungsa kuwi kudu nandangi sangsara okèh, lan ditampik karo para pinituwa lan para pengarepé imam lan para juru Torèt, uga dipatèni lan sakwisé telung dina tangi menèh. ₃₂Bab iki diomongké karo kebukak. Nanging Pétrus terus narik Panjenengané minggir lan ngélingké karo tenan. ₃₃Nanging Panjenengané terus minger lan karo ngewaské para muridé, nyenèni Pétrus tembungé: “Minggira, hé sétan, awit kowé ora mikir apa sing dipikir karo Gusti Allah, nanging mung apa sing dipikir karo manungsa.”

₃₄Yésus terus nyeluk wong okèh karo para muridé lan ngomong marang wong kuwi kabèh: “Saben wong sing arep mèlu Aku, kuwi kudu nyingkur awaké déwé, manggul salipé lan mèlua Aku. ₃₅Awit sapa sing arep nylametké nyawané, kuwi bakal kélangan nyawané, nanging sapa sing kélangan nyawané awit Aku lan awit sangka Injil, kuwi bakal nylametké nyawané. ₃₆Apa gunané wong pada olèh jagat iki kabèh, nanging kélangan nyawané? ₃₇Awit apa ta sing kena dikèkké kanggo ngijoli nyawané? ₃₈Awit sapa sing isin awit Aku lan awit sangka tembung-tembung-Ku ing ngarepé wong-wong sing ora setia lan dosa iki, Putrané Manungsa ya bakal isin awit sangka wong kuwi, yèn mbésuk Panjenengané teka nganggo kamulyan-Né Bapak, bareng karo para mulékat sutyi.”