Itungan 20

₁Waktu sasi kaping pisan wong Israèl, ya kuwi wong Israèl kabèh, pada tekan ing ara-ara samun Sin, terus pada manggon ing Kadès. Miryam mati ing kono lan ya ing kono enggoné dikubur.

₂Ing sakwijiné dina waktu wong-wong pada ora olèh banyu, terus pada nglumpuk ngepung Moses lan Harun, ₃lan pada nglawan marang Moses, tembungé: “Mbok kita ya pada katuta mati waktu sedulur kita pada mati ing ngarepé GUSTI. ₄Kenèng apa pasamuan duwèké GUSTI sampéyan gawa menyang ara-ara samun iki, supaya kita lan kéwan-kéwan kita pada mati ing kéné? ₅Kenèng apa kita sampéyan tuntun metu sangka Egipte, sampéyan gawa menyang panggonan sing ala kaya mengkéné, panggonan sing ora bisa disebari wiji, ora ana wit-witané anjir, anggur utawa mulwa, uga banyu sing diombé waé ora ana!” ₆Ing kono Moses lan Harun pada ninggalké umat mau lan lunga menyang ing lawangé Tarup Kumpulan, pada sendeku sujut. Terus ngétok kamulyané GUSTI.

₇GUSTI terus ngetokké tembung marang Moses: ₈“Tekenmu kuwi jupuken, kowé lan kakangmu Harun pada nglumpukna umat kuwi, lan kowé ngomonga marang gunung watu kuwi ing ngarepé mripaté wong Israèl kabèh, nganti gunung watu bakal metu banyuné. Kaya mengkono kuwi enggonmu ngetokké banyu sangka gunung watu kuwi, lan enggonmu ngekèki ngombé marang umat lan kéwan-kéwané.” ₉Moses terus njukuk tekené sangka ngarepé GUSTI, kaya enggoné wis dipréntahké. ₁₀Moses lan Harun bareng wis nglumpukké pasamuan ing ngarepé gunung watu, wong-wong mau pada diomongi karo Moses: “Hé!, wong sing wangkot, pada rungokna! Apa ya aku iki pada kudu ngekèki banyu kanggo kowé sangka gunung watu iki?” ₁₁Moses terus ngangkati tangané, lan nggepuk gunung watu karo tekené nganti dibalèni kaping pindo, terus metu banyuné okèh, nganti wong-wong lan kéwan-kéwané pada bisa ngombé.

₁₂Nanging GUSTI terus ngetokké tembung marang Moses lan Harun: “Awit kowé ora pertyaya marang Aku lan pada ora ngajèni pangwasa-Ku ing ngarepé wong Israèl, mulané kowé pada ora dililani nuntun pasamuan iki mlebu ing negara sing bakal Tak wènèhaké.”

₁₃Kuwi mau banyu ing Mériba, panggonané wong Israèl pada nglawan GUSTI lan Panjenengané ngétokké kesutyiané ing sak tengahé wong-wong kuwi.

₁₄Sakwisé kuwi Moses terus ngirimké kongkonan sangka Kadès menyang ing ngarepé ratu Edom, pawelingé: “Sedulurmu wong Israèl nduwé tembung mengkéné: Gusti ngerti sak okèhé kasusahan sing dialami marang kula kabèh, ₁₅yèn para mbah kula pada ngalih menyang negara Egipte, nganti suwé enggèn kula pada manggon ing Egipte, nanging wong Egipte pada meksa tumindak ala marang kula lan para leluhuré kula. ₁₆Ing kono kita terus sambat marang GUSTI, lan GUSTI nuruti penjaluk kita, terus ngutus mulékat sing nuntun kita sangka negara Egipte. Saiki kita pada ing Kadès, negara sing sisih tapel watesé kutamu. ₁₇Supaya sampéyan nglilani kita pada ngliwati ing negara sampéyan; kita ora bakal liwat ing kebonan utawa kebon anggurmu, lan ya ora bakal ngombé banyu ing sumur sampéyan; kita mung bakal liwat ing dalan gedé waé, ora ménggok ngiwa utawa nengen, nganti kita pada ngliwati ing tapel watesé negarané sampéyan.” ₁₈Nanging semauré wong Edom: “Sampéyan ora kenèng liwat ing negaraku, awit mesti bakal kula papak karo pedang.” ₁₉Tembungé wong Israèl: “Kita bakal metu ing dalan gedé, lan yèn kula lan kéwan-kéwan kula nganti ngombé banyuné sampéyan, bakal kula bayar pira regané; penjaluk kula mung angger dililani liwat mlaku waé, mung kuwi.” ₂₀Senajan mengkono semauré wong Edom tetep: “Ora kenèng sampéyan liwat ing kéné.” Malah wong Edom terus pada metu metuki karo rayaté lan suradadu okèh. ₂₁Awit wong Edom ora nglilani wong Israèl liwat ing panggonané, mulané wong Israèl terus pada nyimpang ninggal negarané kono.

₂₂Wong Israèl sak umat kabèh terus pada budal sangka Kadès, terus tekan ing gunung Hor. ₂₃Ing sak tyedaké gunung Hor kono, ana tapel watesé negara Edom, GUSTI ngetokké tembung marang Moses lan Harun: ₂₄“Harun bakal dikumpulké karo para leluhuré, awit ora bakal mèlu mlebu ing negara sing Tak wènèhké marang wong Israèl, awit kowé pada nglalèkké marang tembung-Ku ing sak tyedaké banyu ing Mériba. ₂₅Harun lan Eléazar pada dityeluk, dituntun munggah ing gunung Hor. ₂₆Harun terus utyulana sandangané lan enggokna marang Eléazar anaké; nanging Harun bakal dikumpulké karo para leluhuré lan ninggal ndonya ing kono.” ₂₇Moses terus nandangi kaya enggoné sing dipréntahké karo GUSTI; pada munggah ing gunung Hor; wong sak pasamuan kabèh pada weruh bab kuwi. ₂₈Harun terus diutyuli sandangané karo Moses lan dienggokké marang anaké Eléazar; Harun terus mati ing putyuké gunung kono. Moses lan Eléazar terus pada lunga sangka gunung kuwi mau. ₂₉Wong sak pasamuan kabèh bareng ngerti yèn Harun wis mati, terus pada nangis nganti telung puluh dina suwéné.