Filipi 2

₁Dadi awit ing Kristus kuwi ana pepéling, ana panglipurané katrésnan, ana paguyupané Roh, ana katrésnan lan kawelasan. ₂Mulané pada sampurnakna kabungahanku karo pada dadia siji ing tunggal katrésnan, tunggal pikiran, tunggal karep, ₃ora nggolèk kepentingané déwé utawa pengalem sing tanpa guna. Nanging kosok baliné karo andap asor sing siji nganggepa marang sijiné luwih apik tenimbang awaké déwé; ₄lan saben wong aja mung mikir marang kepentingané déwé, nanging élinga uga marang kebutuhané liyané. ₅Ing sak njeruhné enggonmu pada urip bebarengan pada nduwèni angen-angen lan pikiran sing pada kaya Kristus Yésus, ₆sing senajan nganggo rupa Gusti Allah, nanging enggoné pada karo Gusti Allah kuwi ora dianggep barang duwèké sing kudu digegemi, ₇nanging malah wis ngosongké Panjenengané piyambak, lan nganggo rupa abdi, lan wis dadi pada karo manungsa. ₈Apa menèh ing sak njeruhné wujud manungsa kuwi Panjenengané wis ngasorké Panjenengané lan manut nganti ninggal, malah nganti ninggal ing kayu salip. ₉Ya kuwi sebabé Gusti Allah banget enggoné terus ngluhurké Panjenengané lan ngekèki asma marang Panjenengané ngungkuli kabèh asma, ₁₀supaya ing asmané Yésus, samubarang ing langit lan ing bumi lan ing sak ngisoré bumi, pada sujut ₁₁lan sak kabèhé ilat pada ngaku: “Yésus Kristus kuwi Gusti”, kanggo kaluhurané Gusti Allah, Bapak!

₁₂Para sedulur sing ditrésnani, kowé kuwi tansah pada manut, mulané pada tansah ngupayaa keslametanmu karo wedi lan gemeter, ora mung kaya wantyi aku ijik ing sak tengahmu, nanging luwih-luwih saiki ing wantyiné aku adoh karo kowé; ₁₃awit ya Gusti Allah sing nyambutgawé ing kowé, ya ing bab kekarepan, ya ing bab penggawé miturut karepé Panjenengané. ₁₄Lakonana samubarang kabèh tanpa grundelan lan bantah-bantahan, ₁₅supaya kowé ora pada ala lan ora pada tyiri, pada dadi anaké Gusti Allah sing tanpa tyiri ing sak tengahé golongan sing béngkong atiné lan mblarah iki, supaya ing sak tengahé wong-wong kuwi kowé semlorot dadi kaya pepadangé lintang ing jagat, ₁₆karo nyekel pitutur-pituturé sing urip, supaya aku bisa mongkok ing dinané Kristus, lan ora nglentung enggonku nglakoni balapan lan ora nglentung enggonku kangèlan. ₁₇Nanging senajan getihku dikutahké ing kurban lan pangabektiné pertyayamu, aku bungah, lan aku bungah bebarengan karo kowé kabèh. ₁₈Lan kowé ya pada bungaha kaya mengkono, lan bungaha bebarengan karo aku.

₁₉Nanging ing sak njeruhné Gusti Yésus aku kepéngin Timotius gelis nemoni kowé, supaya ayem atiku yèn wis krungu bab kahananmu. ₂₀Awit aku ora nduwé wong liyané menèh sing tunggal pikiran lan tunggal angen-angené lan sing temen-temen nggatèkké kebutuhanmu; ₂₁awit kabèh nguber butuhé déwé, duduk kebutuhané Kristus Yésus. ₂₂Kowé apa ora wis pada ngerti bab kasetiané sing wis diuji lan enggoné wis ngréwangi aku ing bab enggonku ngladèni Injil, kayadéné anak enggoné ngréwangi bapaké. ₂₃Ya kuwi sing terus arep tak kongkon, sakwisé tyeta kanggo aku kepriyé kedadiané perkaraku, ₂₄nanging ing Gusti aku pertyaya, yèn aku déwé uga bakal gelis teka.

₂₅Mung waé tak kira perlu aku kongkonan Epafroditus bali menèh marang kowé, ya kuwi sedulurku tunggal pertyaya lan kantya nyambutgawé lan kantyaku sak peperangan, sing kok kongkon nulungi aku ing bab kebutuhanku. ₂₆Awit banget kangené marang kowé kabèh lan uga kasusahan awit kowé krungu enggoné dèkné lara. ₂₇Pantyèn ya lara tenan nganti mèh mati, nanging Gusti Allah ngekèki kabetyikan, lan ora mung marang Epafroditus waé, uga marang aku, supaya kasusahanku aja numpuk-numpuk. ₂₈Ya kuwi sebabé enggonku kongkonan luwih gelis, supaya yèn ketemu kowé, kowé pada bisa bungah menèh lan kuwatérku suda. ₂₉Mulané tampanana ing kumpulané Gusti karo sak kabèhé kabungahan lan wong sing kaya mengkono kuwi pada ajènana. ₃₀Awit sangka penggawéané Kristus, nganti mèh ninggal ndonya lan ngetokké nyawané kanggo nggenepi apa sing ijik kurang sak njeruhné enggonmu pada ngladèni marang aku.