Masmur 147

₁Haléluya!

Tenan betyik ngidungké masmur kanggo Gusti Allah kita kuwi,

malah kuwi nyenengké lan pantes ngidungké pamuji kuwi.

₂GUSTI mbangun Yérusalèm,

lan nglumpukké para wong Israèl sing pating plentyar.

₃Panjenengané mulihké wong sing semplak atiné,

pada diblebeti tatuné.

₄Gusti netepaké tyatyahé lintang-lintang,

pada disebut jenengé déwé-déwé.

₅Gusti Allah kita kuwi gedé lan gedé kekuwatané,

kawityaksanané ora ana watesé.

₆GUSTI nguwatké menèh para wong sing ditindes,

nanging para wong duraka pada diasorké nganti tekan lemah.

₇Pada memujia kidung maturkesuwun marang GUSTI,

pada ngidunga masmur ngadep marang Gusti Allah kita karo swarané siter!

₈Panjenengané sing nutupi langit karo mendung

sing nyepakké udan marang bumi,

sing nggawé gunung-gunung pada nukulké suket.

₉Panjenengané sing ngekèki pangané marang kéwan-kéwan,

marang anak-anaké gagak sing pada tyeluk-tyeluk.

₁₀Gusti ora seneng marang kekuwatané jaran,

lan marang sikilé wong lanang.

₁₁GUSTI seneng marang wong sing ngabekti marang Panjenengané,

lan para wong sing ngarep-arep marang katrésnan-Né.

₁₂Hé Yérusalèm, luhurna GUSTI,

hé Sion memujia marang Gusti Allahmu,

₁₃awit Gusti nguwati sloroké gapuramu,

lan mberkahi anak-anakmu ing pangwasamu.

₁₄Panjenengané sing nentremaké sak tanahé pangwasamu,

mareki kowé karo gandum sing apik déwé.

₁₅Panjenengané ngekèkké préntahé marang bumi,

Tembungé terus ditindakké.

₁₆Gusti ngekèki salju kaya wulu wedus gèmbèl,

nyawurké ebun kentel kaya awu.

₁₇Gusti nguntyalké banyu kentel kaya petyahan,

sapa bisa tahan ngadek ngadepi ademé?

₁₈Panjenengané ngomong, kabèh terus èntyèr menèh,

Panjenengané nekakké angin, banyuné terus mili.

₁₉Pitutur-pituturé dikèkké marang Yakub,

uga pernatan-Né lan angger-anggeré marang Israèl.

₂₀Panjenengané ora nindakké mengkono karo kabèh bangsa,

lan para bangsa kuwi pada ora weruh marang angger-anggeré.

Haléluya.