Bebendu pitu
1Aku terus krungu swara banter sangka griya sutyi ngomong marang mulékat pitu mau ngéné: “Pada lungaa, mangkok pitu sing isi nesuné Gusti Allah kuwi pada suntakna ing bumi.”
2Mulékat sing kaping pisan terus lunga lan nyuntak mangkoké menyang bumi; terus tukul lara wudun sing medèni lan nggegirisi banget kanggo wong kabèh sing pada nganggo tengeré kéwan mau lan sing sujut nyembah marang retyané.
3Mulékat sing kaping pindo nyuntak mangkoké ing segara; banyuné terus dadi getih, kaya getihé wong mati, banjur isiné segara sing nduwé nyawa pada mati kabèh.
4Mulékat sing kaping telu nyuntak mangkoké ing kali-kali lan sumberé banyu, terus banyuné dadi getih.
5Aku terus krungu mulékat sing ngwasani banyu kuwi ngomong,
“Panjenengan kuwi adil, Panjenengan sing ana lan sing waktu mbiyèn wis ana, Panjenengan sing sutyi,
sing wis nibani paukuman iki.
6Awit wong-wong kuwi wis pada ngutahké getihé para sutyi lan para nabi,
Panjenengan ya wis ngombèni getih marang wong-wong kuwi;
mengkono kuwi wis sak mestiné kanggo wong-wong kuwi!”
7Uga aku krungu mesbèh ngomong ngéné:
“Duh Gusti, Gusti Allah, sing Mahakwasa,
bener lan adil kabèh pengadilan Panjenengan iki.”
8Mulékat sing kaping papat nyuntak mangkoké menyang srengéngé, lan kuwi terus dikèki pangwasa ngobong wong karo geni. 9Terus wong pada gosong karo panasé geni sing panas, terus pada ngolok-olok asmané Gusti Allah, sing ngwasani bebendu-bebendu kuwi mau, lan pada ora mratobat kanggo ngluhurké marang Gusti Allah.
10Mulékat sing kaping lima nyuntak mangkoké menyang damparé kéwan kuwi, terus kratoné kuwi dadi peteng, lan wong-wong pada nggeget ilaté déwé awit sangka kelaran, 11lan terus pada ngolok-olok Gusti Allah ing swarga awit sangka kelaran lan awit sangka uduné, nanging pada ora mratobat sangka penggawéané kuwi.
12Mulékat sing kaping enem nyuntak mangkoké menyang kali Efrat, terus banyuné dadi asat, kanggo tyumawis dalané para ratu sing teka sangka bawah wétan. 13Aku terus weruh sangka tyangkemé naga lan tyangkemé kéwan lan sangka tyangkemé nabi palsu kuwi ana roh reget telu pada metu kaya kodok. 14Ya kuwi roh-rohé demit sing nganakké mujijat-mujijat, sing pada lunga nggolèki ratu-ratu sak ubengé jagat, pada diklumpukké diajak perang ing dina sing gedé, ya kuwi dinané Gusti Allah sing Mahakwasa.
15“Ngertia, Aku teka kaya maling. Rahayu, wong sing jaga-jaga lan sing ngrumat sandangané, supaya enggoné mlaku aja nganti karo wuda lan aja kétok kewirangané.”
16Terus pada tak klumpukké ing panggonan, ing basa Ibrani diarani Harmagédon.
17Mulékat sing kaping pitu nyuntak mangkoké menyang awang-awang. Sangka griya sutyiné terus krungu swara sing banter sangka dampar kuwi, tembungé: “Wis kelakon.” 18Terus ana bledèk tyumlèrèt lan gluduk gemleger, lan ana lindu gedé sing suwéné bumi dienggoni manungsa durung tau kelakon. Kaya mengkono lindu kuwi medèni banget. 19Terus kuta sing gedé kuwi petyah dadi telu lan kuta-kutané para bangsa sing pada ora kenal marang Gusti Allah pada ambruk. Gusti Allah terus kèlingan marang Babél sing gedé kuwi, terus dikèki tuwung sing kebak isi anggur bebendu nesu-Né. 20Sak kabèhé puluh terus pada ilang, lan gunung-gunung wis pada ora ketemu menèh. 21Lan ana udan ès gedé, saben prongkol boboté udakara suwidak kilogram sangka langit nibani wong-wong, terus wong-wong pada ngolok-olok Gusti Allah awit sangka bebendu udan ès kuwi, awit bebendu kuwi mau medèni banget.
