1Salah sijiné mulékat pitu sing nggawa mangkok pitu kuwi mau, teka lan ngomong marang aku: “Mrénéa, aku bakal nduduhké marang kowé paukumané lonté gedé, sing lungguh ing panggonan sing okèh banyuné. 2Para ratu ing bumi pada nandangi bédang karo lonté mau, lan para wong sing manggon ing bumi wis pada mendem karo angguré bédangé.” 3Ing sak njeruhné roh aku digawa menyang ara-ara samun. Aku weruh ana wong wadon numpak kéwan abang rodok wungu, sing awaké kebak tulisan jeneng-jeneng ngolok-olok. Kéwan kuwi endasé pitu lan sunguné sepuluh. 4Nanging wong wadon mau nganggo kabèh wungu lan abang jingga, lan nganggo rerégan emas, watu-watu lan mutiara, lan ing tangané nyekel tyingkir emas sing kebak sak kabèhé barang reget lan reregeté olèhé mlaku bédang. 5Lan ing batuké ketulis jenengé, sakwijiné simpenané: “Babél gedé baboné para lonté lan sak kabèhé penggawé ala ing bumi.” 6Lan aku weruh wong wadon mau mendem awit ngombé getihé para sutyi lan para seksiné Yésus.
Aku nggumun banget nalika weruh kuwi mau. 7Mulékat mau terus ngomong marang aku: “Kenèng apa kowé nggumun? Kowé tak omongi wewadiné wong wadon lan wewadiné kéwan tunggangané sing endasé pitu lan sunguné sepuluh kuwi.
8Kéwan sing kok deleng kuwi mauné ana, nanging saiki ora ana, lan bakal njedul sangka panggonané jurangé pati, lan bakal ngalami rusak. Lan para sing manggon ing bumi, sing jenengé ora ketulis ing kitab panguripan wiwit jagat digawé, kuwi bakal pada nggumun, yèn pada weruh kéwan kuwi, nanging mauné ana, saiki ora ana, nanging bakal ana menèh. 9Sing perlu ing kéné ya kuwi pikiran sing wityaksana: endas pitu kuwi nggambarké gunung pitu sing dilungguhi karo wong wadon mau. 10Uga nggambarké ratu pitu; sing lima wis pada ambruk, sing siji saiki ana, sijiné durung teka, nanging yèn wis teka, kuwi mung sak untara waktu. 11Lan kéwan sing mauné ana, saiki ora ana, kuwi déwé dadi ratu sing kaping wolu lan ya tunggalé sing pitu kuwi, lan bakal ngalami rusak. 12Nanging sungu sepuluh sing kok deleng, kuwi ratu sepuluh sing durung wiwit mréntah, nanging bakal pada nampani pangwasané ratu suwéné sak jam, bebarengan karo kéwan mau. 13Kuwi pada setuju, masrahké kwasa lan kwasané marang kéwan kuwi. 14Kabèh mau bakal pada ngluruk perang nglawan Tyempé. Nanging bakal pada dikalahké karo Tyempé, awit Panjenengané kuwi Gustiné para gusti lan Ratuné para ratu. Wong-wong sing pada ngantyani Panjenengané ya bakal menang, ya kuwi sing pada dityeluk lan sing pada dipilih uga sing setia.”
15Mulékat mau terus ngomong marang aku: “Sak kabèhé banyu sing kok deleng, sing dilungguhi karo lonté kuwi nggambarké para bangsa lan rayat okèh lan umat uga basa. 16Nanging sungu sepuluh sing kok deleng lan kéwan kuwi bakal pada sengit marang lonté kuwi, sing bakal ditinggal ijèn lan wuda lan dipangan dagingé, terus diobong karo geni. 17Awit atiné wis dirogoh karo Gusti Allah supaya nglakoni sing dadi karepé karo tunggal karep, uga supaya masrahké pemrintahané marang kéwan kuwi, nganti tekan tembungé Gusti Allah kabèh wis katetepan. 18Nanging wong wadon sing kok deleng kuwi, ya kuwi kuta gedé sing ngwasani para ratu ing bumi.”
