1Nanging kowé, kabarna apa sing tyotyok karo piwulang sing bener. 2Para wong lanang sing wis tuwa supaya pada urip kajèn, prasaja, wityaksana lan mantep ing pertyaya, ing katrésnan lan katemenan. 3Mengkono uga para wong wadon sing wis tuwa, kuwi pada ngétokna enggoné dadi wong sing ngabekti, aja seneng ngarani ala, aja kebanda ngombé anggur, nanging bisa mulangi sing betyik, 4lan karo mengkono bisa mulangi wong-wong wadon sing ijik nom, supaya pada trésna marang bojoné lan marang anak-anaké, 5urip karo wityaksana lan sutyi, sregep nata brayat omahé, betyik atiné lan manut marang bojoné, supaya tembungé Gusti Allah aja nganti dadi tyatyatan. 6Mengkono uga para wong lanang nom-noman, pada pituturana, supaya pada bisa ngwasani awaké ing kabèh perkara. 7Kowé déwé dadia tulada ing bab nindakké penggawé betyik. Enggonmu mulangi karo tyara jujur lan temen, 8tetembunganmu sing bener lan tanpa tyiri, terus wong sing nglawan pada dadi kisinan, awit ora ana perkara-perkara ora betyik sing kena kanggo ngèlèk-èlèk kita.
9Para batur pada pituturana supaya manut marang bendarané ing kabèh perkara lan pada nggawéa senengé atiné lan aja mbantah, 10aja tylemer, nanging tansah ngétokké temen lan setia. Sangka mengkono ing kabèh perkara, pada ngluhurké piwulangé Gusti Allah, Juruslamet kita.
11Awit kawelasané Gusti Allah sing nylametké manungsa kabèh kuwi wis kebukak. 12Kuwi mulangi marang kita, supaya kita ninggal dalan nyasar lan kepénginan kadonyan lan supaya kita urip karo wityaksana, adil lan ngabekti ing ndonya saiki iki. 13Sak njeruhné ngentèn-entèni kaleksanané pengarep-arep kita sing kebak berkah keslametan lan tekané kamulyané Gusti Allah sing Mahaluhur lan Juruslamet kita Yésus Kristus. 14Yésus Kristus wis masrahké uripé kanggo kita lan ngluwari kita sangka sak kabèhé sing ala lan nyutyèkké dadi umat duwèké Piyambak, sing sregep ing penggawé betyik.
15Kuwi kabèh omongna, wong-wong pada pituturana lan welèhna karo wibawamu ing sak kabèhé. Aja nganti ana wong sing ngrèmèhké kowé.
