Psalmen 42

₂Gelijk een hinde die naar waterbeken smacht,

zo smacht mijn ziel naar U, o God.

₃Mijn ziel dorst naar God,

naar de levende God;

wanneer zal ik komen

en voor Gods aangezicht verschijnen?

₄Mijn tranen zijn mij tot spijze

dag en nacht,

daar men de ganse dag tot mij zegt:

Waar is uw God?

₅Hieraan wil ik denken

en mijn ziel in mij uitstorten:

hoe ik optrok in de dichte drom,

voor hen uit schreed naar Gods huis,

bij jubelklank en lofgezang –

een feestvierende menigte.

₆Wat buigt gij u neder, o mijn ziel,

en zijt gij onrustig in mij?

Hoop op God, want ik zal Hem nog loven,

mijn Verlosser en mijn God!

₇Mijn ziel buigt zich neder in mij,

daarom gedenk ik Uwer

uit het land van de Jordaan en de Hermonbergen,

uit het klein gebergte.

₈Watervloed roept tot watervloed

bij het gebruis uwer stromen;

al uw baren en golven

slaan over mij heen.

₉Des daags zal de Here zijn goedertierenheid gebieden,

en des nachts zal zijn lied bij mij zijn,

een gebed tot de God mijns levens.

₁₀Ik wil tot God, mijn rots, zeggen:

Waarom vergeet Gij mij?

Waarom ga ik in het zwart

vanwege des vijands onderdrukking?

₁₁Met een doodsteek in mijn beenderen

honen mij mijn tegenstanders,

doordat zij de ganse dag tot mij zeggen:

Waar is uw God?

₁₂Wat buigt gij u neder, o mijn ziel,

en wat zijt gij onrustig in mij?

Hoop op God, want ik zal Hem nog loven,

mijn Verlosser en mijn God!