Ezechiël 2

₁‘Mensenkind, sta op! Ik wil tot je spreken.’ ₂Bij die woorden kreeg ik kracht en kon ik weer rechtop staan. Daarna hoorde ik opnieuw de stem, die zei: ₃‘Mensenkind, ik stuur je naar de Israëlieten, dat opstandige volk dat zich tegen mij heeft verzet. Tot op de dag van vandaag hebben zij zich van mij afgekeerd, net als hun voorouders. ₄Ook hun kinderen zijn stug en hardleers. Ik, God, de Heer, stuur je naar hen toe. Spreek hen toe namens mij. ₅Ik weet dat het een koppig volk is; maar of ze naar je luisteren of niet, ze zullen weten dat er een profeet bij hen is geweest. ₆Jij, mensenkind, hoeft niet bang voor hen te zijn. Het zal zijn alsof je je tussen stekelige distels en giftige schorpioenen bevindt, maar schrik niet terug voor hun dreigementen of voor hun boze blikken. Het is nu eenmaal een opstandig volk. ₇Houd hun voor wat ik je zeg, of ze luisteren of niet. Want koppig zijn ze!

₈Jij, mensenkind, luister naar wat ik zeg. Wees niet zo koppig als zij. Doe je mond open en eet wat ik je geef.’ ₉Ik zag dat er een hand naar mij uitgestoken werd met een boekrol erin. ₁₀Hij rolde die voor mij open: aan weerskanten was ze volgeschreven met jammerklachten en treurliederen.